ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΔΕΝ ΑΝΘΙΖΕΙ;

Διορθώνεις το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνει, όχι το λουλούδι !!! Ας εφαρμοστεί κάτι ανάλογο και στην εκπαίδευση και γενικά στη ζωή.

 

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΜΟΥ

 

 

Κυκλοφόρησε στις 30-5-25 το 9^ο κατά σειρά βιβλίο μου με τίτλο «Ρωτώντας μαθαίνω Μαθηματικά» από τις εκδόσεις Γκότση.

Το βιβλίο απευθύνεται στους μαθητές της Γ΄ και Δ΄ τάξης του Δημοτικού Σχολείου, για να τους βοηθήσει να προσεγγίσουν βήμα - βήμα και επί της ουσίας τους φυσικούς, δεκαδικούς, και συμμιγείς αριθμούς καθώς και τις βασικές γεωμετρικές έννοιες, τα μοτίβα και τα πειράματα τύχης. Ειδικότερα, περιέχει πλήθος παραδειγμάτων και ασκήσεων γύρω από τον νοερό υπολογισμό, την αξία των αριθμών, την εκτέλεση των πράξεων αλλά και τη λύση προβλημάτων. Μια επιπλέον καινοτομία του βιβλίου είναι ότι παραπέμπει σε βιντο-μαθήματα διαφόρων ενοτήτων του βιβλίου, τα οποία κατασκευάστηκαν από τον συγγραφέα.

Παράλληλα, αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο για τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς στην προσπάθειά τους να βοηθήσουν με συστηματικό τρόπο τους μαθητές τους.  

 -----------------------------------------------------------------------------

 Δείτε στον παρακάτω σύνδεσμο την παρουσίαση του νέου μου βιβλίου των Μαθηματικών από τον εξαίρετο εκπαιδευτικό και φίλο, Νικόλα Μακροδήμο.

Τον ευχαριστώ θερμά για τα τιμητικά για μένα λόγια του !!! 

 https://blogs.sch.gr/makrodimos/2025/06/01/neo-vivlio-mathimatikon/ 

 Και με τα εργαλεία του ΑΙ

https://share.synthesia.io/3cdbb119-f402-4ea5-89b2-fdcc8531ab0a 

 

ΤΟ ΝΕΟ ΜΟΥ ΒΙΒΛΙΟ «ΡΩΤΩΝΤΑΣ ΜΑΘΑΙΝΩ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ»

 

 Κυκλοφόρησε μόλις σήμερα το 9^ο κατά σειρά βιβλίο μου με τίτλο «Ρωτώντας μαθαίνω Μαθηματικά» από τις εκδόσεις Γκότση.

Το βιβλίο απευθύνεται στους μαθητές της Γ΄ και Δ΄ τάξης του Δημοτικού Σχολείου, για να τους βοηθήσει να προσεγγίσουν βήμα - βήμα και επί της ουσίας τους φυσικούς, δεκαδικούς, και συμμιγείς αριθμούς καθώς και τις βασικές γεωμετρικές έννοιες, τα μοτίβα και τα πειράματα τύχης. Ειδικότερα, περιέχει πλήθος παραδειγμάτων και ασκήσεων γύρω από τον νοερό υπολογισμό, την αξία των αριθμών, την εκτέλεση των πράξεων αλλά και τη λύση προβλημάτων. Μια επιπλέον καινοτομία του βιβλίου είναι ότι παραπέμπει σε βιντο-μαθήματα διαφόρων ενοτήτων του βιβλίου, τα οποία κατασκευάστηκαν από τον συγγραφέα.

Παράλληλα, αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο για τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς στην προσπάθειά τους να βοηθήσουν με συστηματικό τρόπο τους μαθητές τους.  

 

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ , ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΜΑΖΑΣ

 

Και ενώ ο λαός υποδεχόταν μετά βαΐων και κλάδων τον Ιησού Χριστό στα Ιεροσόλυμα, την Κυριακή των Βαΐων, μέσα σε λίγες ημέρες, αυτός ο ίδιος λαός, τον οδήγησε στον σταυρικό θάνατο.

Το φαινόμενο αυτής της συμπεριφοράς όπου η "μάζα" είναι σαν να καταπίνει την ατομικότητα, καθώς συμπεριφέρεται παρορμητικά, συναισθηματικά, καταδεικνύει την έλλειψη λογικής και αναλυτικής σκέψης από το άτομο. Απότοκος όλου αυτού του φαινομένου είναι το άτομο ή τα άτομα να υπακούνε τυφλά σε κάποιους που θέλουν να επιβάλουν τις απόψεις τους και να επηρεάσουν έτσι πρόσωπα και καταστάσεις. Έτσι, όλα τα μεμονωμένα χαρακτηριστικά ενός ατόμου όπως η λογική, η συνείδηση, η κριτική ικανότητα μέσα στη μάζα εξισώνονται συγχωνεύονται σε μία ενιαία οντότητα σκέψης και συναισθήματος.

Πρωταρχικό ρόλο στην αποτροπή τέτοιων δυσάρεστων καταστάσεων διαδραματίζει και η εκπαίδευση, η οποία πρέπει να αποβλέπει στη δημιουργία ελεύθερων και δημοκρατικά σκεπτόμενων ανθρώπων, που μένουν σταθεροί στις απόψεις τους και εξετάζουν με προσεκτικό τρόπο απόψεις που προσπαθούν κάποιοι επιτήδειοι να τους επιβάλουν.

Η ανάπτυξη, λοιπόν, της κριτικής σκέψης των παιδιών είναι και πρέπει να είναι, ένας από τους βασικούς στόχους του σχολείου, ώστε να μπορούν οι μαθητές κι αργότερα ως ενήλικες, να αξιολογούν, να φιλτράρουν τον καταιγισμό των πληροφοριών που δέχονται!

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!

ΥΓ.Το σκίτσο είναι του Κώστα Μητρόπουλου.

ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ: ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΪΚΙ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ

Το ταξίδι με το καΐκι από το χωριό μου προς την πόλη, που ήταν το Γυμνάσιο, ήταν μια εμπειρία που συνδύαζε την ομορφιά της θάλασσας με τη δυσκολία της κακοκαιρίας. Θυμάμαι στο μικρό λιμανάκι του χωριού, το καΐκι να λικνίζεται στα δεμένα σκοινιά του, έτοιμο να ξεκινήσει το γνώριμο δρομολόγιο. Ο καπετάνιος, ένας άνθρωπος μαθημένος στη θάλασσα, κοίταζε τον καιρό με έμπειρο μάτι και έδινε το σύνθημα της αναχώρησης.

Όταν η θάλασσα ήταν ήρεμη, το ταξίδι ήταν μια ευκαιρία για να θαυμάσεις τον ορίζοντα, να ακούσεις το νερό που σκίζει η πλώρη και να απολαύσεις τη θαλασσινή αύρα. Όμως, όταν σηκωνόταν φουρτούνα, η εμπειρία ήταν δυσάρεστη. Τα κύματα χτυπούσαν το ξύλινο σκαρί, το καΐκι ανεβοκατέβαινε απότομα, η θαλασσινή αλμύρα γέμιζε τον αέρα, τα σταγονίδια της θάλασσας έλουζαν τα πρόσωπα των επιβατών και η διαδρομή έμοιαζε ατέλειωτη.

Ένα τέτοιο ταξίδι με φουρτούνα θυμάμαι που σημάδεψε τα σχολικά μου χρόνια, γεμάτο από εικόνες, μυρωδιές και συναισθήματα, που δύσκολα ξεχνιούνται.

Μια φορά που ο καπετάνιος είτε δεν είχε εκτιμήσει καλά τον καιρό είτε γιατί το Γυμνάσιο μας περίμενε ξεκινήσαμε από το μικρό λιμανάκι του χωριού μου. Ξαφνικά ο καιρός άρχισε να χαλάει, όταν μαύρα σύννεφα άρχισαν να καλύπτουν τον ορίζοντα. Σε λίγη ώρα η πλώρη του μικρού καϊκιού σηκωνόταν και βυθιζόταν σαν να πάλευε με κάποιο αόρατο θηρίο. Τα κύματα χτυπούσαν το ξύλινο σκαρί με μανία, ραντίζοντας τα πρόσωπα των επιβατών με αλμύρα. Κατεβήκαμε όλοι στο αμπάρι του καϊκιού. Η αγωνία όλων ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπα μας και τα σώματά όλων μας ακολουθούσαν τον ρυθμό της θάλασσας, σαν να είχαν γίνει κομμάτι της.

Κάποιοι μουρμούριζαν προσευχές, άλλοι έκλειναν τα μάτια για να μην αντικρίζουν τα κύματα που χτυπούσαν στα φιλιστρίνια. Και αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε για αρκετή ώρα που έμοιαζε ατελείωτη μέχρι που φάνηκε το εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα. Ο άνεμος κόπασε, το νερό ηρέμησε, κι ένα συναίσθημα λύτρωσης πέρασε από πρόσωπο σε πρόσωπο σαν σιωπηλή συμφωνία.

Αυτό το ταξίδι ήταν μια μικρή δοκιμασία, ένα πέρασμα από την άγρια αγκαλιά της θάλασσας στην καθημερινότητα της πόλης.

Μόλις πάτησα το πόδι μου στον χώρο του Γυμνασίου, ξέχασα την περιπέτεια και αμέσως άρχισαν οι σκέψεις για την επιστροφή στο Χωριό τα Χριστούγεννα, για εκείνο το πρώτο βλέμμα στο χωριό, με τις μυρωδιές από τα ξύλα που έκαιγαν στο τζάκι του σπιτιού μου και τους δικούς μου ανθρώπους να με περιμένουν. Τότε όλες οι φουρτούνες των ταξιδιών έμοιαζαν στο μικρό μου μυαλό με τίποτα μπροστά στη χαρά του γυρισμού.

 

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ: ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ: ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Είναι γνωστό σε όλους ότι τα προβλήματα συμπεριφοράς των μαθητών στα σχολεία αποτελούν ένα διαρκώς αυξανόμενο φαινόμενο που απασχολεί εκπαιδευτικούς, γονείς και ειδικούς. Επιχειρώντας να αναζητήσουμε τα αίτια του φαινομένου αυτού διαπιστώνουμε ότι αυτά σχετίζονται τόσο με την οικογένεια όσο και με το ευρύτερο κοινωνικό και σχολικό περιβάλλον. Σε αυτή μας την ανάρτηση θα επικεντρωθούμε στον παράγοντα οικογένεια.

Είναι γνωστό ότι η οικογένεια είναι ο θεμέλιος λίθος της κοινωνίας μας, κατά συνέπεια αποτελεί για τα παιδιά ένα υποστηρικτικό και ισορροπημένο περιβάλλον, που συμβάλλει στην υγιή ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους, ενώ αντίθετα, οι δυσλειτουργίες μέσα στην οικογένεια μπορούν να οδηγήσουν σε προβλήματα συμπεριφοράς.

Οι γονείς, λόγω των πολλαπλών υποχρεώσεών τους που η σημερινή κοινωνική και οικονομική κατάσταση επιβάλλει και δημιουργεί σε αυτούς διαρκή πίεση, δεν αφιερώνουν χρόνο να επικοινωνήσουν με τα παιδιά τους. Να υπάρξει, δηλαδή, ένας ουσιαστικός και εποικοδομητικός διάλογος όπου τα παιδιά θα εκθέσουν τις ανάγκες και τα συναισθήματα που τους απασχολούν και έτσι δημιουργείται εκ των πραγμάτων μια συναισθηματική αποξένωση και ανασφάλεια.

Πολλές φορές οι γονείς αντιλαμβανόμενοι τις παραπάνω δυσκολίες (για να αφιερώσουν περισσότερο χρόνο για τα παιδιά τους γιατί συνήθως γυρνούν κατάκοποι από τη δουλειά τους τις βραδινές ώρες) νιώθουν ενοχές και γίνονται υπερβολικά επιεικείς με αποτέλεσμα να μη θέτουν σταθερά όρια στη συμπεριφορά των παιδιών. Η έλλειψη κανόνων δημιουργεί σύγχυση στο παιδί και το κάνει να δοκιμάζει τα όρια μέσα από προκλητική ή επιθετική συμπεριφορά.

Επίσης, αν υπάρχουν στο οικογενειακό περιβάλλον έντονες διαφωνίες και καυγάδες μεταξύ των γονέων και ακόμη ένα δύσκολο διαζύγιο, δημιουργούν άγχος και ανασφάλεια στα παιδιά, τα οποία άλλα εκδηλώνουν τη δυσφορία τους μέσω αντικοινωνικής ή επιθετικής συμπεριφοράς και κάποια άλλα μπορεί να απομονωθούν κοινωνικά και να χάσουν το ενδιαφέρον τους για το σχολείο.

Ένας άλλος παράγοντας που συμβάλλει στην επιδείνωση των εν λόγω προβλημάτων είναι και αυτός που ακούει στο όνομα νέες τεχνολογίες. Οι γονείς που δεν ελέγχουν τη χρήση των ηλεκτρονικών συσκευών επιτρέπουν στα παιδιά να εκτίθενται σε ακατάλληλο περιεχόμενο. Τα social media και τα βιντεοπαιχνίδια μπορεί να προωθούν βίαια πρότυπα συμπεριφοράς, τα οποία τα παιδιά ενδέχεται να μιμούνται. Η υπερβολική χρήση της τεχνολογίας μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη κοινωνική αλληλεπίδραση και δυσκολία στη διαχείριση των συναισθημάτων και διάσπαση προσοχής.

Ο Serge Tisseron, Γάλλος ψυχαναλυτής-ψυχίατρος, από τους πιο γνωστούς στη χώρα του, το 2008 ανέπτυξε τον κανόνα «3-6-9-12», που σημαίνει, “όχι τηλεόραση πριν από τα τρία χρόνια, όχι παιχνίδια σε κονσόλα πριν από τα έξι, καθόλου internet πριν από τα εννέα χρόνια, και καθόλου κοινωνικά μέσα πριν από τα 12”. Το 2011 η Γαλλική Ένωση Παιδιάτρων αποδέχτηκε την πρόταση.

Θα μπορούσε κάποιος να συμπεριλάβει και άλλες αιτίες που μπορεί να σχετίζονται με τα προβλήματα συμπεριφοράς των παιδιών στο σχολείο. Αυτό όμως που προέχει στην προκειμένη περίπτωση είναι το πώς θα μειωθούν οι εντάσεις των παραπάνω παραγόντων και να αμβλυνθούν κατά το δυνατόν τα αναφυόμενα προβλήματα.

Για την επίτευξη αυτού του στόχου πρέπει οι γονείς:

• Να σταθούν δίπλα στα παιδιά τους, να τα περιβάλουν με αγάπη, να τα εμψυχώνουν, να αφιερώνουν χρόνο γι’ αυτά, ώστε να αναπτύξουν αυτοπεποίθηση και συναισθηματική σταθερότητα.

• Να ακούνε τα παιδιά τους, να δείχνουν ενδιαφέρον και να συζητούν μαζί τους χωρίς κριτική ή αυστηρότητα.

• Να διδάσκουν στα παιδιά τους, με το παράδειγμά τους, ενσυναίσθηση, σεβασμό στον συνάνθρωπο και αξίες ζωής και τέλος

• Να θεσπίζουν σαφή όρια και κανόνες.

 

ΣΑΠΟΥΝΙ ΝΤΟΠΙΟ: ΕΝΑ ΓΝΗΣΙΟ ΠΡΟΪΟΝ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ

Η νόνα μου ήταν μια Δασκάλα θαυμαστή στην παραγωγή των παραδοσιακών προϊόντων του Χωριού μου. Κοντά της θήτευσαν η μάνα μου και οι θείες μου που αποδείχτηκαν στο τέλος άριστες μαθήτριες σε πολλά θέματα αλλά κυρίως στην παραγωγή του ντόπιου σαπουνιού.

Η παραδοσιακή παρασκευή σαπουνιού στο χωριό με ποτάσα, που συνδύαζε την τέχνη και τη χρηστικότητα είναι ένα όμορφο κομμάτι της λαογραφίας και της καθημερινότητας των παλιότερων γενεών.

Σε μεγάλα καζάνια ή κατσαρόλες, ζέσταιναν τα περισσεύματα του ελαιόλαδου (3ης και 4ης ποιότητας) και σιγά-σιγά πρόσθεταν διαλυμένη ποτάσα, ανακατεύοντας συνεχώς με μεγάλα ξύλινα κουτάλια. Η διαδικασία αυτή απαιτούσε προσοχή, γιατί η ποτάσα είναι καυστική. Το μίγμα έβραζε για αρκετές ώρες μέχρι να αρχίσει να αποκτά την παχιά υφή του σαπουνιού. Όταν η μάζα ήταν έτοιμη, τη χύνανε σε ξύλινα καλούπια ή ταψιά, αφού πρώτα τα στρώνανε με παλιές εφημερίδες για να καλύψουν και κάποια τυχαία ανοίγματα των ξύλων, όπου άφηναν το σαπούνι να κρυώσει και να στερεοποιηθεί.

Μετά από μερικές ημέρες, το σαπούνι γινόταν σκληρό. Τότε το έκοβαν σε κομμάτια και το αποθήκευαν σε δροσερό, ξηρό μέρος για να ωριμάσει, συνήθως για μερικές εβδομάδες. Το σαπούνι χρησιμοποιούνταν για όλες τις δουλειές του σπιτιού: για πλύσιμο ρούχων, καθαριότητα του σπιτιού, αλλά και για προσωπική υγιεινή. Ήταν ένα προϊόν φιλικό προς το περιβάλλον και απόλυτα φυσικό.

Θυμάμαι αυτήν την πολύ όμορφη διαδικασία και τη χαρά των δικών μου ανθρώπων που ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους για την παραγωγή του σαπουνιού που εκτός από τη χρησιμότητά του συμβόλιζε την αυτάρκεια και τη σοφία των παλαιότερων γενεών.