ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ, ΒΑΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ

Ο ΚΑΛΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ, ΟΜΩΣ Ο ΑΡΙΣΤΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΕΜΠΝΕΕΙ !!!

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΔΕΙΞΗ : Δημοσιεύω παρακάτω κείμενο παρμένο από το ιστολόγιο του συναδέλφου Κώστα Παπούλια.

Ένας νεαρός κύριος συναντά έναν ηλικιωμένο.
-Με θυμάστε;
-Όχι.
-Υπήρξα μαθητής σας.
-Τι κάνεις; Με τι ασχολείσαι;
-Έγινα κι εγώ καθηγητής.
-Κρίνεις ότι είσαι καλός στη δουλειά σου;
-Η αλήθεια είναι πως ναι. Εσείς με εμπνεύσατε και ήθελα να σας μοιάσω.

Περίεργος ο ηλικιωμένος κύριος, ρωτά να μάθει τι του έμεινε στο μυαλό και τον ενέπνευσε σε τέτοιο βαθμό ώστε να θέλει να γίνει κι ο ίδιος καθηγητής. Και ο νεαρός του διηγείται την ακόλουθη ιστορία.
-Κάποια μέρα ένας συμμαθητής μου – που ήταν και φίλος μου – ήλθε στην τάξη και μου έδειξε ένα πανέμορφο καινούργιο ρολόι που είχε στην τσέπη του. Δεν άντεξα στον πειρασμό και κάποια στιγμή του το έκλεψα. Σε λίγο, αντιλήφθηκε ότι το ρολόι έλειπε από την τσέπη του και αμέσως ενημέρωσε τον καθηγητή που μας δίδασκε εκείνη την στιγμή στην τάξη, που ήσασταν εσείς. Εσείς, λοιπόν, απευθυνθήκατε στην τάξη και είπατε:
- Το ρολόι κάποιου συμμαθητή σας εκλάπη κατά την διάρκεια του τρέχοντος μαθήματος. Όποιος το έκλεψε, παρακαλώ να το επιστρέψει αμέσως.
-Ντράπηκα τόσο πολύ την ταπείνωση μπροστά στους συμμαθητές μου, που δεν τόλμησα να αποκαλυφθώ. Έπειτα εσείς κλείσατε την πόρτα, μας είπατε όλους να σταθούμε όρθιοι και ότι θα ψάχνατε τις τσέπες όλων μας μέχρι να το βρείτε. Αλλά θέσατε και μια προϋπόθεση. Ότι έπρεπε να έχουμε όλοι μας τα μάτια μας κλειστά για να μην δούμε τον ένοχο. Έτσι και συνέβη. Όταν φτάσατε σε μένα, το βρήκατε στην τσέπη μου και το πήρατε. Όμως συνεχίσατε το ψάξιμο στις τσέπες όλων και όταν τελειώσατε, μας είπατε «Και τώρα, μπορείτε να ανοίξετε τα μάτια σας όλοι. Το ρολόι βρέθηκε!» Δεν αναφέρατε ποτέ το όνομά μου στην τάξη και ούτε μου σχολιάσατε ποτέ το περιστατικό σε προσωπικό επίπεδο. Περίμενα να με επιπλήξετε και να μου κάνετε κατήχηση, αλλά τίποτε από αυτά δεν συνέβη. Εκείνη την ημέρα σώσατε την αξιοπρέπειά μου για πάντα. Εκείνη ήταν η πιο ντροπιαστική μέρα της ζωής μου όλης και μου δώσατε με τον τρόπο σας ένα ηχηρό μάθημα. Θυμηθήκατε τώρα το περιστατικό κ. Καθηγητά;
-Ναι, ακούγοντάς σε, τα θυμήθηκα όλα. Αλλά υπάρχει κάτι που δεν θυμάμαι και αυτό είσαι εσύ, γιατί κι εγώ είχα τα μάτια μου κλειστά όταν σας έψαχνα όλους!!!
ΗΘΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ: Αν πρέπει να ταπεινώσεις κάποιον μπροστά στα μάτια όλων των συμμαθητών του για να τον συνετίσεις, τότε όχι μόνον δεν λέγεσαι εκπαιδευτικός, απλά, δεν είσαι. Τέτοιοι καθηγητές χαράζουν ψυχές και μένουν ανεξίτηλα χαραγμένοι στη μνήμη των μαθητών.

«ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟΣ» ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟ 2019 ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ (ΑΔΙΠΠΔΕ)

Η ανωτέρω έκθεση παρουσιάζει τις επιδόσεις των μαθητών της Β΄ Λυκείου στα Γενικά και στα Επαγγελματικά Λύκεια, όπου ένα σεβαστό ποσοστό των μαθητών έχει βαθμολογηθεί κάτω από τη βάση στην Ελληνική Γλώσσα, τα Μαθηματικά και τη Φυσική και μάλιστα σε ένα πλαίσιο σχολικών βαθμολογιών όχι ιδιαίτερα αυστηρό. Η ΑΔΙΠΠΔΕ διαπιστώνει ότι τα προβλήματα που εμφανίζονται στο Λύκειο, σε σύγκριση με το Δημοτικό σχολείο και το Γυμνάσιο, δεν είναι προβλήματα αποκλειστικά του Λυκείου, αλλά όλων των βαθμίδων, τα οποία συσσωρευτικά κατέληξαν στο Λύκειο (Εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» 13-9-2019).

Και ενώ έτσι φαίνεται ότι έχουν τα πράγματα στον χώρο της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, εύλογα διερωτάται κανείς: Ποιες είναι οι αιτίες αυτής της όχι ευχάριστης κατάστασης;

Για να δοθούν απαντήσεις σ’ αυτό ερώτημα οφείλουμε να αποδεχθούμε κάποιες βασικές παιδαγωγικές αρχές. Μια τέτοια αρχή είναι και η εξής: «Μια αποτυχία στις επιδόσεις των μαθητών δεν πρέπει να την αποδίδει ο εκπαιδευτικός μόνο σε αυτούς που απέτυχαν, αλλά και σε αυτούς τους παράγοντες που συνετέλεσαν σε αυτήν την αποτυχία». Με αυτό το σκεπτικό θα αναζητήσουμε τις αιτίες της κατάστασης που εντοπίζει η ΑΔΙΠΠΔΕ.

Μία πρώτη αιτία μπορεί να αναζητηθεί στο γεγονός της ακώλυτης, θα έλεγε κανείς, προαγωγής των μαθητών από τάξη σε τάξη. Αυτό το αποδίδει εύκολα κανείς στον υποχρεωτικό χαρακτήρα της εννιάχρονης εκπαίδευσης (Δημοτικό και Γυμνάσιο), που όλοι οι μαθητές του Δημοτικού εγγράφονται υποχρεωτικά στο Γυμνάσιο και οι διαδικασίες προαγωγής αυτών των μαθητών είναι τέτοιες που δεν αποκλείουν τη συνέχιση των σπουδών τους. Σημειωτέον ότι η προαγωγή των μαθητών επιτυγχάνεται όταν ο μέσος όρος στα μαθήματα είναι το 9,5 και η γραπτή εξέταση των μαθητών στο τέλος γίνεται μόνο σε 4 από τα 10-12 μαθήματα που διδάσκονται. Και εκεί που θα περίμενε κανείς ότι στο Λύκειο θα υπήρχε κάτι διαφορετικό στους κανόνες φοίτησης και προαγωγής των μαθητών, βλέπουμε να ισχύουν τα ίδια και στον μέσο όρο της προαγωγής και στον αριθμό εξέτασης των μαθημάτων. Αποτελέσματα όλων αυτών των διατάξεων δεν είναι μόνο ότι όλοι οι μαθητές προάγονται στην επόμενη τάξη, αλλά και ότι δημιουργείται ένα κλίμα χαμηλών προσδοκιών στους μαθητές, το οποίο αντιστρατεύεται σε μία ενδεχόμενη προσπάθεια των μαθητών για ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Ποια είναι λοιπόν η συνέπεια αυτού του γεγονότος; Απλά το ποσοστό των αποτυχιών να αυξάνεται, γεγονός που εντυπωσιάζει την κοινή γνώμη η οποία ενισχύεται με τις πομπώδεις τίτλους των μέσων ενημέρωσης, όπως «σοκ, οδηγούμαστε σε ναυάγιο στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση». Βέβαια, σε αυτό το σημείο πρέπει να σημειώσουμε ότι κανείς δε μέτρησε το ποσοστό των μαθητών που πέτυχαν ή αρίστευσαν.

Είναι όμως δίκαιος τρόπος η μέτρηση μόνο των γνωστικών ικανοτήτων των μαθητών; Ο στόχος της εκπαίδευσης είναι μόνο η ανάπτυξη των γνωστικών ικανοτήτων; Όχι βέβαια, γιατί το σχολείο πρέπει να ενδιαφέρεται και για την ανάπτυξη των ικανοτήτων και δεξιοτήτων των μαθητών καθώς και της συναισθηματικής ισορροπίας τους. Αυτά όμως υπολογίζονται στην μελέτη της ΑΔΙΠΠΔΕ; Δεν νομίζω, γιατί θεωρώ ότι στις εξετάσεις αυτές μία ενδεχόμενη ερώτηση στην εξέταση των μαθητών π.χ. στη Φυσική θα ήταν: «Ποια είναι η αντίσταση του αγωγού που διαρρέεται από ηλεκτρονικό ρεύμα εντάσεως 30 Α και εφαρμόζεται στις άκρες του τάση 220 V;» και όχι η ερώτηση «Με το κατάλληλο όργανο μπορείς να μετρήσεις την αντίσταση του αγωγού;».

Ας εξετάσουμε όμως και στους άλλους παράγοντες που μπορεί κάποιος να τους αναζητήσει στους φορείς της εκπαίδευσης.

1.      Έχει διορίσει το Υπουργείο Παιδείας τον απαιτούμενο αριθμό εκπαιδευτικών; Όλοι γνωρίζουμε ότι εδώ και δέκα χρόνια 25000 εκπαιδευτικοί κάθε χρόνο αλλάζουν τόπο άσκησης των καθηκόντων τους, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει μία συνέχεια στην εκπαιδευτική διαδικασία σε μία σχολική μονάδα.

2.      Έχει συσταθεί στο Υπουργείο Παιδείας μια εθνική επιτροπή με επικεφαλής έναν μόνιμο υφυπουργό παιδείας, προκειμένου κάθε υπουργός να μην αλλάζει κατά το δοκούν τα προγράμματα σπουδών και τις διατάξεις που ρυθμίζουν τη λειτουργία της εκπαίδευσης; Όχι, κάτι τέτοιο δε συμβαίνει με αποτέλεσμα να επικρατεί κλίμα ανασφάλεια σε μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς.

3.      Ενδιαφέρθηκε το Υπουργείο Παιδείας για την ενίσχυση των «αδύνατων» μαθητών; Ασφαλώς και ενδιαφέρθηκε διορίζοντας αναπληρωτές για παράλληλη στήριξη. Όμως διερωτώμαι υπάρχει ένα καλά σχεδιασμένο πρόγραμμα αντιμετώπισης των μαθησιακών δυσκολιών του κάθε ενός από την κατηγορία αυτών των μαθητών ή δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην απασχόληση αυτών των μαθητών, προκειμένου ο δάσκαλος της τάξης να εκτελέσει ικανοποιητικά το πρόγραμμά του με την υπόλοιπη τάξη; Ελέγχονται τα αποτελέσματα από την εκπαιδευτική παρέμβαση του θεσμού της παράλληλης στήριξης και από ποιους;

4.      Έχει εφαρμόσει το Υπουργείο Παιδείας σύστημα αξιολόγησης τουλάχιστον της σχολικής μονάδας; Ασφαλώς έγιναν πολλές προσπάθειες από το 1982 αλλά όλες απέτυχαν, γιατί υπολογίστηκε υπέρμετρα το πολιτικό κόστος.  

5.      Έχει φροντίσει το Υπουργείο Παιδείας για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών φροντίζοντας παράλληλα να αποκτήσουν όλοι οι μελλοντικοί εκπαιδευτικοί παιδαγωγική επάρκεια; Έχουν γίνει μόνο λιγοστά βήματα, γιατί τα κονδύλια για την επιμόρφωση λιγόστεψαν αισθητά λόγω της οικονομικής κρίσης τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια.   

Εν κατακλείδι εξετάζοντας όλους αυτούς του παράγοντες θα διαπιστώσει κανείς ότι η λύση του προβλήματος των επιδόσεων των μαθητών δεν πρέπει να αναζητηθεί μονομερώς αποδίδοντας ευθύνες μόνο στους μαθητές αλλά και στους φορείς της εκπαίδευσης που πρέπει να φροντίσουν να αναμορφώσουν άμεσα το νομοθετικό πλαίσιο της λειτουργίας των σχολείων και της αξιολόγησης των μαθητών επιμορφώνοντας παράλληλα και τους εκπαιδευτικούς.  

Οι 8 τύποι νοημοσύνης κατά Gardner

Συνοπτική παρουσίαση

ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΜΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

 

Όταν το φως καμπυλώνει στον ορίζοντα του χωροχρόνου, αναδύονται νότες αποθησαυρισμένων αναμνήσεων και αναζωπυρώνονται σκέψεις και συναισθήματα που συνειρμικά στοιχίζονται σε μια ακολουθία νοερών εικόνων. Αυτές οι νοερές εικόνες συνθέτουν την υπαρξιακή περίληψη του είναι μας και αποκτούν ένα ειδικό βάρος και βάθος.
Μια τέτοια συστοιχία νοερών εικόνων, όσες φορές σκέφτομαι στιγμές από τις παιδικές μου αναμνήσεις, είναι αυτές που σχετίζονται με το πρώτο μου σχολείο, το Δημοτικό Σχολείο του Κιονίου Ιθάκης, τη δεκαετία του 1950 και του 1960.
Διαφορετικές, φυσικά, καταστάσεις περιβαλλοντικού και εκπαιδευτικού περιεχομένου αλλά και διαφορετικού τρόπου έκφρασης των παιδαγωγικών στόχων, που δεν είναι του παρόντος να αναφερθώ λεπτομερώς.
Πέρα όμως από όλα αυτά μένει σταθερά η κατεύθυνση που χάραξε η παιδαγωγική διαδικασία σ’ αυτό το σχολείο και η οποία συνίσταται στην υιοθέτηση σταθερών αξιών για τον σεβασμό στον άνθρωπο και στους θεσμούς, στοιχεία που καθορίζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά και που σήμερα, ίσως, να ελλοχεύει ο κίνδυνος της υπερβολής με αρνητικό φυσικά προσανατολισμό.
Σε κάθε όμως περίπτωση έχω σαν πυξίδα στο μυαλό και στην καρδιά μου το Σχολείο μου, στο οποίο έμαθα να συλλαβίζω τα όνειρά μου!

ΟΙ ΟΧΤΩ ΤΥΠΟΙ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ

 

Πώς η αφήγηση των παραμυθιών επιδρά στα οχτώ είδη νοημοσύνης του παιδιού ;

Διαβάστε το κείμενο πατώντας ΕΔΩ

ΜΙΑ ΆΛΛΗ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ Θ. ΘΑΝΌΠΟΥΛΟ

Κι εγώ ο ʺαθεράπευτα γραφικόςʺ, μέσα σ’ αυτό το «προεκλογικό καμίνι», εξακολουθώ να "βαδίζω" τη “ρότα„ του ʺΡομαντισμούʺ…
Για την "άλλη" Ελλάδα, που συνεχίζει, επιμένει κι "αντιστέκεται"!..



«Κι εκεί με το αηδονολάλημα
στ’ ανθόκλαρου τη στράτα,
οι σκέψεις λες ʺανάλημμαʺ,
τα μάτια λες φευγάτα!..

Για την Πατρίδα Λάτρεμα,
Αγάπη, Ευγνωμοσύνη!..
Του Τόπου σου το γιάτρεμα,
στολίδι σου, ρουμπίνι!..»



Θόδωρος Θανόπουλος

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

Καθώς πλησιάζουν  οι ημέρες που οι εσωτερικοί «μετανάστες»  της Ιθάκης αδημονούν  να επισκεφτούν το Νησί για τις ημέρες των εορτών του Πάσχα, αναδύονται από τα πολύπλοκα μονοπάτια της θύμησης στιγμές φορτισμένες συναισθηματικά, στιγμές γεμάτες με βιώματα των παιδικών μας χρόνων, τα οποία προκαλούν νοσταλγία καθώς μας ενώνουν και με τις πατρογονικές μας ρίζες.

Από αυτό το ατελείωτο φιλμ των παιδικών αναμνήσεων απομονώνω μια περίοδο θρησκευτικού εορτασμού, τη χρονική περίοδο από του Ευαγγελισμού μέχρι το Πάσχα και το κάνω αυτό εξαιτίας των εορταστικών ημερών που ακολουθούν.

Όλες αυτές οι θύμισες περιστρέφονται γύρω από ένα κέντρο αναφοράς, την εκκλησία της ενορίας μου, την «Ευαγγελίστρια», που βρίσκεται στη Ράχη του Κιονίου Ιθάκης. Μια παλιά εκκλησία που στέκει περίλαμπρη στην κορυφή του Χωριού, μια εκκλησία που εκεί ζήσαμε ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμές, μια εκκλησία που το άκουσμα της ηχηρής καμπάνας της πάντοτε μας προσκαλεί κοντά της.

Οι πρώτες σκηνές λοιπόν που αναδύονται από τη μνήμη είναι εκείνες της προετοιμασίας της εκκλησίας για την ημέρα που γιορτάζει, την ημέρα του Ευαγγελισμού. Η αείμνηστη Νικολέτα, λοιπόν, η νεωκόρος της εκκλησίας, έδινε το σύνθημα της έναρξης των προετοιμασιών. Κατέβαιναν όλοι οι μπρούτζινοι πολυέλεοι  της εκκλησίας για να καθαριστούν από ένα πλήθος γυναικών που έτρεχαν πρόθυμα να βοηθήσουν. Κούραση μεγάλη αλλά περαστική καθώς η εμφάνιση της εκκλησίας την ημέρα του Ευαγγελισμού αποζημίωνε τους πάντες. Πεντακάθαρη, ολόφωτη, γιορταστική η εκκλησία μας υποδεχόταν τον κόσμο, τους Τσολιάδες και τις Αμαλίες του Δημοτικού Σχολείου, που συμμετείχαν στον θρησκευτικό και εθνικό εορτασμό.

Και μετά από λίγες ημέρες έφθανε η Μεγάλη Εβδομάδα. Ο αείμνηστος Παπα-Αχιλλέας εκτελούσε δύο ακολουθίες τη Μεγάλη Πέμπτη και τη Μεγάλη Παρασκευή, στην Ευαγγελίστρια και στον Άγιο Ιωάννη. Ακούραστος εργάτης της εκκλησίας! Τον θυμάμαι να ανηφορίζει ιδρωμένος στη Ράχη για τις διπλές ακολουθίες της αποκαθήλωσης και των εγκωμίων της Μεγάλης Παρασκευής αλλά και για την ακολουθία της Αγάπης το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα.

Αναμνήσεις αξέχαστες αυτών των ημερών στροβιλίζουν στο μυαλό, καθώς η χαρά της επίσκεψης στο Νησί συνοδεύεται με την ανυπομονησία της άφιξης της νέας γενιάς, η οποία, ευτυχώς, έχει μπολιαστεί με την αγάπη του ιστορικού νησιού του νόστου, της αναζήτησης και του προορισμού, της ΙΘΑΚΗΣ ΜΑΣ, δηλαδή και έτσι με μεγάλη προθυμία προσέρχεται.

                                                          Καλό Πάσχα σε όλους !!!

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΕΠΤΑΝΗΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΕΠΤΑΝΗΣΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ

Σε μία κατάμεστη από αξιόλογους ανθρώπους αίθουσα της Παλιάς Βουλής των Ελλήνων πραγματοποιήθηκε χθες,7 Απριλίου 2019 από την ΕΝΩΣΗ ΕΠΤΑΝΗΣΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ, η τελετή βράβευσης διακεκριμένων προσωπικοτήτων από τα Επτάνησα.
Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στην «Ένωση Επτανησίων Ελλάδος» που για 4η φορά τιμά και προβάλλει διακεκριμένες προσωπικότητες από την Επιστήμη, τις Τέχνες, τον Πολιτισμό, τον Αθλητισμό και την Επιχειρηματικότητα, που μπορούν να λειτουργήσουν ως πρότυπα στην κοινωνία μας, μάλιστα σε μία εποχή που το φως των ηθικών αξιών αποδυναμώνεται
και η ανθρωποκεντρική προσέγγιση του ατόμου ξεθωριάζει στον ορίζοντα των ανθρώπινων δραστηριοτήτων.
Από το Ιστορικό Νησί της Ιθάκης βραβεύθηκαν αυτή τη φορά: 1) Ο κ. Γιώργος Δευτεραίος, Παθολογοανατόμος και Επίκουρος Καθηγητής Πανεπιστημίου στις ΗΠΑ με λαμπρές σπουδές σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο και ξεχωριστές διακρίσεις στην Επιστημονική Έρευνα για τον καρκίνο του παγκρέατος και του τραχήλου της μήτρας, ο οποίος, μάλιστα, κέρδισε επάξια τον τίτλο του Νεαρού Κορυφαίου Παθολογοανατόμου (2016) στις ΗΠΑ και 2) Η κ. Αριάνα Φερεντίνου, δημοσιογράφος-ποιήτρια-δοκιμιογράφος, ανταποκρίτρια της ΕΡΤ στην Τουρκία.
Θα ήθελα στο σημείο αυτό να μείνω στη διάκριση του Γιώργου του Δευτεραίου, γιατί τον γνωρίζω από μικρό παιδί, ως ένας από τους Δασκάλους του στο Α΄ Δημοτικό Σχολείο της Ιθάκης. Ήταν ένα ανοικτό και ανήσυχο μυαλό με εξαιρετική ευελιξία στη σκέψη του, που εύκολα ένας εκπαιδευτικός αντιλαμβανόταν ότι θα είχε μια ανοδική πορεία στις μελλοντικές σπουδές του. Φυσικά, την αναφορά μου αυτή στον Γιώργο δεν την κάνω για να φανεί η προσφορά του εκπαιδευτικού στην εξέλιξη και πρόοδο των μαθητών του (αυτή θα την κρίνουν οι μαθητές του, οι φοιτητές του και η επιστημονική κοινότητα), αλλά για να δείξω τη χαρά που νιώθει ο εκπαιδευτικός, όταν οι μαθητές του προκόβουν και διακρίνονται στη ζωή τους. Από αυτή τη σκοπιά αναφέρομαι στη διάκριση του Γιώργου και τον συγχαίρω θερμά για την όλη του επιστημονική του εξέλιξη και την ΠΑΙΔΕΙΑ του που θεμελιώθηκε από τους εξαιρετικούς γονείς του.
Για την ιστορία σημειώνω παρακάτω τις βραβεύσεις που απένειμε η Ένωση Επτανησίων Ελλάδος.
ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΕΠΤΑΝΗΣΙΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
1η Βράβευση: 29/5/ 2011 https://www.enosieptanision.gr/…/212-deltio-tipou-kai-fotog…
Ιθάκη: Μιχάλης Μπουρμπούλης, Μάκης Τσέλιος
Κεφαλληνία: Σαβίνα Γιαννάτου, Δημήτρης Τυπάλδος
2η Βράβευση: 24 Νοεμβρίου 2013 https://taxydromeio.gr/personalities-stamps-union-eptanisi…/
Ιθάκη: Δημήτρης Παΐζης, Γιώργος Παξινός
Κεφαλληνία: Μαρία Φαραντούρη,
3η Βράβευση: 13 Δεκεμβρίου 2015 https://inlefkas.gr/2015/12/3i-vravefsi/
Ιθάκη: Ιωάννης Καραντζής, Κωνσταντίνος Ροσόλυμος
Κεφαλληνία: Θάνος Ασκητής, Άκης Τσελέντης
4η Βράβευση: 7 Απριλίου 2019 http://www.ithacanews.gr/4i-vraveysi-diakekrimenon-prosopi…/
Ιθάκη: Γεώργιος Δευτεραίος, Αριάνα Φερεντίνου
Κεφαλληνία: Κωνσταντίνος Βουτσάς, Ναπολέων Μαραβέγιας

ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

ΣΥΜΠΑΝΤΙΟΣ ΔΙΑΣΤΟΛΗ

  Κατάλευκα τρία ολόιδια σκάφη
  να τα
  σαλπάρουνε κατά τους μύλους
  θα καβατζάρουνε όπου να ’ναι
  και θα χαθούνε στον ορίζοντα
  Να κι άλλο κι άλλο
  όλα φεύγουν για κει όπου έγνοιες
  θα φορτώσουνε ξανά
  για τ’ άλλα ταξίδια τα καθημερινά.

  Τα σύννεφα πάνω λευκά
  του φθινοπώρου ώρες
  κανείς δεν ξέρει
  τι τ’ ακολουθεί
  Τι έχει στο νου του ο χειμώνας.

  Κι εκείνη η γυναίκα
  στο κατώφλι της βεράντας
  παρέμεινε κοιτάζοντας
  να περνάνε οι εποχές πάνω απ’ τη σιωπή της.
  Άνοιξη έχει στα χέρια ένα μαντίλι
  και μια αρμαθιά κλειδιά
  για τα δωμάτια που ανοίγει
  γεμάτα όνειρα το καλοκαίρι
  τα συγυρίζει.

  Τη χαιρέτησα ακριβώς την ώρα εκείνη
  που γεύονταν ο ουρανός τη σκέψη της
  και πλήθος άλλες μοναξιές
  την ταξιδεύανε σε μέρη τ' απείρου
  διαστέλλοντας το σύμπαν.
                           

                       Σωτήρης Π. Βαρνάβας
                        από τη συλλογή
                   Διαστάσεις του Χωροχρόνου
                  εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2018.

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΑΠΗΤΟΥ ΜΟΥ ΕΞΑΔΕΛΦΟΥ, ΙΑΤΡΟΥ ΣΠΥΡΟΥ Π. ΚΑΡΑΝΤΖΗ

Πέταξε η ψυχούλα σου για την Kοινωνία των Aγγέλων
αφήνοντας εδώ στα επίγεια, αποτυπώματα ανθρωπιάς και προσφοράς,
στην εποχή που το φως των ηθικών αξιών αποδυναμώνεται
και η ανθρωποκεντρική προσέγγιση του ατόμου ξεθωριάζει στον ορίζοντα των ανθρώπινων δραστηριοτήτων.
Αιωνία σου η μνήμη

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΧΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

 Τον τελευταίο καιρό κυκλοφορεί ευρέως στα κοινωνικά δίκτυα (FB) η παρακάτω σχηματική αναπαράσταση με τίτλο «Η εξέλιξη της εκπαίδευσης», που θέλει να πει (κατά τη γνώμη των περισσοτέρων) ότι «οι παλιοί μαθητές, μάθαινα δυσκολότερα πράγματα και ήξεραν περισσότερα σε σχέση με τους νεότερούς τους». Τη θέση αυτή θα επιθυμούσα να τη σχολιάσω εξετάζοντάς την από την παραδοχή δύο διαφορετικών ενδεχομένων.

Ενδεχόμενο 1^ο: Ας υποθέσουμε ότι η αναρτώμενη σχηματική παράσταση θέλει να δείξει, κατά τους περισσότερους, αυτό που προηγουμένως αναφέραμε, ότι δηλαδή η παρεχόμενη εκπαίδευση με τον καιρό ακολουθεί μια φθίνουσα πορεία από πλευράς δυσκολίας της διδακτέας ύλης αλλά και κατά συνέπεια και από πλευράς βαθμού μάθησης των μαθητών. Η άποψη όμως αυτή δεν συμβαδίζει με αυτά που συμβαίνουν στην πραγματικότητα. Αν κανείς ανατρέξει στην ύλη των υπαρχουσών διδακτικών βιβλίων διαπιστώνει ακριβώς το αντίθετο. Όπως σημειώνει, μεταξύ των άλλων, ο φίλος και συνάδελφος Χρίστος Σαπρίκης στο προσωπικό του ιστολόγιο: «Τι σχέση έχει η παπαγαλία του πολλαπλασιασμού, ο τυφλοσούρτης της λύσης προβλημάτων τεσσάρων πράξεων, η μηχανική αποστήθιση του τύπου του εμβαδού με τα σημερινά Μαθηματικά στο Δημοτικό;». «Τι σχέση έχει το τυποποιημένο ημερολόγιο των παιδικών μας χρόνων “Το πρωί σηκώθηκα, έπλυνα τα δόντια μου, ήπια το γάλα μου, ντύθηκα, πήρα την τσάντα μου και πήγα στο σχολείο” με τα κείμενα που καλούνται να γράψουν οι σημερινοί μαθητές;» Το ίδιο κανείς διαπιστώνει και για τα υπόλοιπα μαθήματα. Επομένως, προς τι αυτός ο υπαινιγμός;  

Θα αναφερθούμε σε ένα πολύ σημαντικό παράγοντα. Παλιά οι μαθητές εισάγονταν στο Γυμνάσιο με εξετάσεις, και η συνέχιση των σπουδών τους στο Λύκειο διεκόπτετο από τις εξετάσεις που είχαν καθιερωθεί, επομένως ο αριθμό αυτών των μαθητών που κατόρθωναν να σπουδάσουν ήταν ελάχιστος μπροστά σε αυτόν των μαθητών του σήμερα, που εισάγονται όλοι τόσο στο Γυμνάσιο (υποχρεωτικά) όσο στο Λύκειο αλλά και στα Πανεπιστήμια, εξαιτίας της αύξησης των πανεπιστημιακών τμημάτων και του αριθμού των εισακτέων. Έτσι, είναι επόμενο να υπάρχουν σήμερα πολλοί μαθητές με λιγότερες γνώσεις με αποτέλεσμα να διαφαίνεται μια φθίνουσα πορεία του βαθμού απόδοσης των μαθητών, στοιχείο που μπορεί να παραπέμψει μερικούς και σε ελλειμματική εκπαίδευση ή σε προσπάθεια επιλογής ευκολότερης διδακτέας ύλης. Όμως  μια εμπειρική έρευνα χωρίς να εξισώνει τις πολλές ανεξάρτητες μεταβλητές, προκειμένου να εξετάσει την εξαρτημένη μεταβλητή «ποιότητα γνώσης αλλά και παρεχόμενης εκπαίδευσης που έχουν οι μαθητές του σήμερα» δεν οδηγεί ποτέ σε σωστά επιστημονικά επιχειρήματα, εφόσον αφενός συγκρίνουμε τα γεγονότα «με δύο μέτρα και δύο σταθμά» και αφετέρου ότι υπάρχει έντονο το ανθρώπινο στοιχείο να εστιάζει στο λάθος και στο μεμπτό και να αγνοεί το σωστό και το άμεμπτο. Αλήθεια πόσοι είναι οι άριστοι μαθητές σήμερα που διαπρέπουν στις σπουδές τους;

 Ενδεχόμενο 2^ο :  Μήπως όμως κάποιοι θεώρησαν την παρούσα σχηματική αναπαράσταση ότι χρησιμοποιείται μεταφορικά για να εκφράσει την εικόνα μιας  παρακμάζουσας αντίληψης για συμπεριφορές που χαρακτηρίζουν μερικά άτομα του σήμερα σε θέματα αξιοκρατίας, ενσυναίσθησης, σεβασμού στον συνάνθρωπο και στους θεσμούς, αναγνώρισης των δικαιωμάτων του άλλου, ευθυκρισίας, σταθερής άποψης σε διάφορα κοινωνικά θέματα, υιοθέτησης ηθικών αξιών της ζωής  κ.λπ.;  Μήπως, ταύτισαν τις έννοιες «εκπαίδευση» και «παιδεία»;  Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο μπορώ να πω ότι θα δικαιολογούσα την πρόθεσή τους.