Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2021

ΓΥΜΝΑΣΙΑΚΕΣ ΑΠΟΔΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΩΡΙΟ

  

Το Χωριό του επικοινωνούσε με την έδρα του Γυμνασίου δια θαλάσσης με αποτέλεσμα μια επίσκεψη σ’ αυτό τα Σαββατοκύριακα να μην εξασφάλιζε τη σίγουρη επάνοδο τη Δευτέρα το πρωί με το καΐκι λόγω θαλασσοταραχής.

Κι όμως η νοσταλγία για το Χωριό του ήταν τόσο μεγάλη που κάποιες φορές αποτολμούσε τέτοιες ριψοκίνδυνες προσπάθειες. Κάποιο λοιπόν από αυτά τα Σαββατοκύριακα επιχειρήθηκε μια τέτοια προσπάθεια. Κατά τις δύο (2) το μεσημέρι, μετά το σχόλασμα, μαζί με έναν συμμαθητή και συγχωριανό του μπήκαν στο  λεωφορείο της γραμμής και αναχώρησαν για ένα διπλανό Χωριό, που απείχε από το δικό τους επτά (7) περίπου χιλιόμετρα.  

Σαν έφτασαν πήραν τον δρόμο των 7 χιλιομέτρων με τα πόδια και με την απειλή των μελανών σύννεφων που όλο και πύκνωναν. Καθώς το βήμα ήταν ταχύ η απόσταση από τον στόχο συνεχώς λιγόστευε και η χαρά μεγάλωνε. Το στοίχημα όμως της άφιξης στο πατρικό σπίτι δεν έμελλε να πραγματοποιηθεί χωρίς περιπέτεια. Μια δυνατή μπόρα με αστραπόβροντα τους έπιασε δύο (2) χιλιόμετρα πριν τον προορισμό τους με αποτέλεσμα η μάνα του, που δεν περίμενε αυτή την ξαφνική επίσκεψη, να φροντίσει γρήγορα να τους δώσεις ρούχα και στους δύο να αλλάξουν.

Η αποζημίωση από αυτή την περιπέτεια ήρθε γρήγορα, όταν δύο ζεστά πιάτα σούπας από έναν ντόπιο κόκορα ζέστανε τα σωθικά τους που τα συνόδεψαν με δύο φέτες πυρωμένο ψωμί που ετοιμάστηκαν στο αναμμένο τζάκι, που σιγόκαιγε πίσω τους και σκόρπιζε θαλπωρή στο περιβάλλον.

Φυσικά, τη Δευτέρα το πρωί ακολουθήθηκε η αντίστροφη πορεία, γιατί τα πολλά μποφόρ δεν επέτρεψαν την ομαλή επιστροφή με το καΐκι.   

 

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2021

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

 


  Πήρε βιαστικά τον δρόμο του γυρισμού για το πατρικό, ύστερα από μια βόλτα στο χωριό που βρέθηκε σε κάποιες γυμνασιακές διακοπές. Ήταν Χειμώνας και το κρύο έτσουζε το πρόσωπό του καθώς συνοδευόταν από τη διαπεραστική υγρασία που του τρυπούσε το κόκκαλο. Το τοπίο θολό και ο ορίζοντας της θάλασσας του έστελνε μηνύματα ότι θα ακολουθούσε δυνατή μπόρα.

Άνοιξε την πόρτα της κουζίνας και κάθισε δίπλα στο αναμμένο τζάκι με την υπερυψωμένη γωνιά. H φωτιά του σκόρπιζε μια ζεστή θαλπωρή στο περιβάλλον. Ήταν άραγε η ζέστη της φωτιάς που σκόρπιζε την ηρεμία ή τα πρόσωπα των δικών του που έδιναν φως και αγάπη; Ίσως και τα δύο, όμως το αποτέλεσμα μετρούσε.
………………………………………………………......................................................
Σαν έπεφτε η νύχτα και ο πατέρας του πρώτος πήγαινε για ύπνο, ακολουθούσε η βραδινή μελέτη (προετοιμασία - επανάληψη πες το για τις εξετάσεις του α΄ εξαμήνου). Η λάμπα του πετρελαίου κατέβαινε από τον τοίχο, που ήταν κρεμασμένη για να στέλνει φως σε όλη την κουζίνα και τοποθετούνταν πάνω στο τραπέζι για να φωτίζει καλύτερα.
Η μάνα του όμως εκεί δίπλα να πλέκει τη δαντέλα της αμίλητη χωρίς να βοηθά ουσιαστικά στη λύση των προβλημάτων, απλώς να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την επίτευξη του στόχου. Η αγάπη, η κατανόηση και η θαλπωρή της ήταν αρκετά για κείνες τις στιγμές, στιγμές αξέχαστες, στιγμές στοργής…