Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2018

ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΩΝ ΣΥΝΕΧΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ- ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ


 



Ανακοινώθηκαν μόλις χθες από τον κ. Υπουργό Παιδείας οι αλλαγές στο Λύκειο, ένα σχολείο που έχει χάσει τον προσανατολισμό του και τις προτεραιότητές του και από σχολείο γενικής παιδείας έχει καταντήσει κατά το ένα τρίτο (ίσως και περισσότερο) να είναι προθάλαμος των Πανεπιστημίων.
Όμως στον παρόντα σχολιασμό δεν θα περιοριστώ μόνο  να θίξω τις συνέπειες από τις αλλεπάλληλες αλλαγές στον χώρο του Λυκείου που έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια και όχι μόνο, αλλά και τις συνέπειες από τις αλλαγές (δήθεν μεταρρυθμίσεις) σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης, κάθε φορά που αλλάζει ο υπουργός Παιδείας (ας είναι και της ίδιας κυβερνητικής πλειοψηφίας).  
Μάλιστα αυτές οι αλλαγές στη δομή της εκπαίδευσης γίνονται με τόση γρηγοράδα που έχει ως αποτέλεσμα στο τέλος να μην είναι εφαρμόσιμες. Αναφέρομαι στις τελευταίες αλλαγές στον θεσμό των Σχολικών Συμβούλων και γενικά στη δομή της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, οι οποίες δεν ολοκληρώθηκαν στον προβλεπόμενο χρόνο εξαιτίας της έλλειψης προγραμματισμού.  Και οι συνέπειες όλων αυτών των πρόχειρων εγχειρημάτων; Πολύ απλά οι μεγάλοι χαμένοι να είναι οι ίδιοι οι μαθητές και μαζί με αυτούς  οι γονείς τους και οι εκπαιδευτικοί.
 Με αφορμή ένα άρθρο του Καθηγητή Πανεπιστημίου κ. Ανδρέα Δημητρίου με τίτλο «πρόταση για την έξοδο από την κρίση στην παιδεία» (http://cyprusnews.eu/andreas-demetriou/8013314-) μου δίνεται η ευκαιρία να διατυπώσω κάποιες σκέψεις-προτάσεις μου, που ίσως βοηθήσουν στο να βρει επιτέλους η εκπαίδευση τον προσανατολισμό της και τις προτεραιότητές της.
1.      Είναι επείγουσα ανάγκη να συσταθεί στο Υπουργείο Παιδείας μια εθνική επιτροπή με επικεφαλής έναν μόνιμο υφυπουργό παιδείας  για διαμόρφωση εθνικά αποδεχτού πλαισίου μεταμόρφωσης της παιδείας, το οποίο να έχει μακροχρόνια ισχύ και να μην έχει δικαίωμα ο εκάστοτε υπουργός να αλλάζει κάθε φορά το σχετικό πλαίσιο.
2.       Να βελτιωθεί η ποιότητα της εκπαίδευσης με την ουσιαστική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών καθορίζοντας και ελέγχοντας ταυτοχρόνως το Υπουργείο Παιδείας, μέσω των επίσημων θεσμών του, τα αποτελέσματα της παρεχόμενης επιμόρφωσης.
3.      Να γίνουν μόνιμοι διορισμοί των εκπαιδευτικών για να σταματήσει επιτέλους αυτή η προσωρινότητα με τον διορισμό των αναπληρωτών, οι οποίοι ναι μεν προσφέρουν σημαντική βοήθεια στο σύστημα πλην όμως η αποδοτικότητά τους μειώνεται αισθητά εξαιτίας οικογενειακών και κοινωνικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν.
4.       Επιτέλους να υπάρχει σύστημα αξιολόγησης στην εκπαίδευση (σχολικής μονάδας, διευθυντών και εκπαιδευτικών) με ασφαλιστικές δικλείδες που να εξασφαλίζουν την αντικειμενικότητά του, και
5.      Να μην εφαρμοστούν μέτρα λιτότητας για την εκπαίδευση, γιατί η επένδυση στην παιδεία είναι η καλύτερη επένδυση που μπορεί να κάνει μία προοδευμένη Χώρα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου