ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ ΝΟΟΤΡΟΠΙΕΣ

Σε μια οργανωμένη κοινωνία υπάρχουν οι νόμοι, οι οποίοι λειτουργούν ως θεματοφύλακες για μια αρμονική συμβίωση των πολιτών της. Αυτοί οι νόμοι υπακούουν στη λογική, η οποία αρκετές φορές πολιορκείται από το θυμικό. Όμως το θυμικό, αυτή η πλευρά του εαυτού, χαρακτηρίζεται από την επικράτηση συναισθηματικών και βουλητικών παρορμήσεων, που σε αρκετά μεγάλο βαθμό αυτές επηρεάζονται και από τις νοοτροπίες που επικρατούν σε μια ομάδα ανθρώπων ή σε ένα ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.

Για την αρμονική ισορροπία όλων αυτών των τάσεων του εαυτού, σημαντικό ρόλο διαδραματίζει η ΠΑΙΔΕΙΑ.  Όταν λέμε παιδεία εννοούμε το σύνολο των ιδιοτήτων που χαρακτηρίζουν τον πραγματικό άνθρωπο, που έχει ως στόχο να αναπτυχθεί  στο μεγαλύτερο βαθμό σε ευφυΐα, αξιοπρέπεια, χαρακτήρα, που λαχταρά την αλήθεια την ομορφιά, τη δημιουργία, τη δικαιοσύνη, την ελευθερία, την ηθική τελειότητα. Αυτή η παιδεία προσφέρεται από την ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ με ένα συστηματικό τρόπο κάτω από τις αρχές των επιστημών της αγωγής  αλλά και από την οικογένεια συνειδητά, έμμεσα, ευκαιριακά, βιωματικά και διαρκώς. Οι δύο αυτοί σημαντικοί φορείς της παιδείας παρέχουν ΑΓΩΓΗ στα παιδιά, η οποία οδηγεί στη ΜΟΡΦΩΣΗ τους, δηλαδή όχι μόνο στην απόκτηση γνώσεων αλλά κυρίως στην εσωτερική καλλιέργεια (ψυχικά χαρίσματα, αξίες, σεβασμό στον πλησίον, κατανόηση και εφαρμογή των κανόνων κ.λπ.).  

 

Σε ποιο βαθμό όλες αυτές οι σωστές επιστημονικά θεωρητικές προσεγγίσεις συγκροτούν ένα πλαίσιο σωστής συμπεριφοράς των ανθρώπων; Η απάντηση είναι εμφανής. Το βλέπει κανείς σε δύσκολες κοινωνικές συγκυρίες, όπως π.χ. στην παρούσα κατάσταση, στην απειλή της ανθρώπινης ζωής από τον κορωνοϊό. Η αρμόδια επιστημονική επιτροπή δίνει εντολές για τη προστασία των μελών της κοινωνίας μας, όμως αυτές οι εντολές τηρούνται; Δυστυχώς, παραβιάζονται από αρκετούς. Συγκεκριμένα: Τίθενται μερικά άτομα σε κατ’ οίκον περιορισμό και αυτά κυκλοφορούν ελεύθερα, κλείνουν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια και οι καφετέριες είναι ασφυκτικά γεμάτες, δίνονται εντολές για αποφυγή κοινωνικών συγκεντρώσεων, και αρκετοί τις παραβιάζουν. Σέβομαι τις απόψεις και τα συμφέροντα κάποιων φορέων (επαγγελματιών, εκκλησίας κ.λπ.), όμως ας κάνουμε λίγο υπομονή, τουλάχιστον για 15-20 ημέρες, γιατί να μην γελιόμαστε, οι ρυθμίσεις αυτές δεν τέθηκαν για να αποφύγουμε μια για πάντα το κίνδυνο ούτε απευθύνονται στις ομάδες υψηλού κινδύνου. Τέθηκαν για να προλάβουμε μια ενδεχόμενη έκρηξη κρουσμάτων και να μην μεταδοθεί ο ιός από τους ανθρώπους χαμηλού κινδύνου στους ανθρώπους υψηλού κινδύνου. Σε μία τέτοια περίπτωση το σύστημα υγείας θα καταρρεύσει  και οι θάνατοι προσφιλών μας ανθρώπων και ημών των ιδίων θα πολλαπλασιαστούν σε μεγάλο βαθμό.

……………………………………………………………………………………………………………..

Με αυτά τα παραδείγματα σκέφτεται κανείς μήπως πρέπει κάτι να αλλάξει; Πώς όμως θα αλλάξουν αυτές οι νοοτροπίες; Μήπως χρειάζεται το εκπαιδευτικό μας σύστημα να επικεντρώσει το ενδιαφέρον του όχι μόνο στην παροχή γνώσεων αλλά και στην καλλιέργεια αξιών, ενσυναίσθηση και τρόπου συμπεριφοράς,  στοιχεία που θα συμβάλουν στη διάπλαση ενός ελεύθερου σκεπτόμενου ατόμου; Μήπως αξίζει κανείς να κοιτάξει για λίγο το Ιαπωνικό εκπαιδευτικό σύστημα, που στα πρώτα τρία χρόνια του παιδιού στο σχολείο δίνει έμφαση σε θέματα σωστή συμπεριφοράς και σεβασμού στον συνάνθρωπο; Λέω, μήπως, πριν οδηγηθούμε στα χειρότερα όχι μόνο από τις συνέπειες από τον κορονοϊό, αλλά και από την κατρακύλα των αξιών…