Ο Διογένης ο Κυνικός ήταν Έλληνας από την Σινώπη του Πόντου και ένας από τους θεμελιωτές της κυνικής φιλοσοφίας, ο οποίος έζησε από το 412 π.Χ. μέχρι το 323 π.Χ..
Χρησιμοποιούσε τον αστεϊσμό και το λογοπαίγνιο ως μέσο για τα διδάγματά του.
Πίστευε πως η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκεται στη φυσική ζωή και πως μόνο με την αυτάρκεια, τη λιτότητα, την αυτογνωσία και την άσκηση μπορεί κανείς να την εξασφαλίσει.
Η κυνική φιλοσοφία ονομάζεται έτσι γιατί είχε ως έμβλημά της τον «κύνα» (το σκύλο στα αρχαία ελληνικά).
Οι κυνικοί φιλόσοφοι δήλωναν πως «εμείς διαφέρουμε από τους άλλους σκύλους διότι εμείς δεν δαγκώνουμε τους εχθρούς αλλά τους φίλους, για να τους διορθώσουμε».
Η παράδοση λέει ότι ο Διογένης είχε μόνιμη κατοικία του ένα πυθάρι και γυρνούσε στους δρόμους όλη μέρα με ένα αναμμένο φανάρι.
Όταν τον ρωτούσαν «γιατί κρατάς το φανάρι την ημέρα;» αυτός απαντούσε «Άνθρωπο ζητώ»
O Διογένης έψαχνε να βρεί ένα ανθρώπινο ον, αλλά έλεγε πως έβλεπε μόνο κατεργάρηδες και αχρείους.
Η φράση του Κυνικού φιλοσόφου Διογένη, «Άνθρωπο Ζητώ» είναι και σήμερα επίκαιρη, όχι γιατί οι άνθρωποι σήμερα είναι χειρότεροι απ’ ότι ήταν τον 4ο και 3ο αιώνα μ.Χ. αλλά διότι στη εποχή μας η συνειδητοποίηση της επιτακτικής ανάγκης ύπαρξης Ανθρώπων σε κάθε τομέα της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής είναι σχεδόν καθολική.
Άνθρωπο ζητούμε απεγνωσμένα στην εθνική και διεθνή πολιτική σκηνή που να βάλει κάποια τάξη στην αταξία και στην σύγχυση, που επικρατεί παντού.
Άνθρωπο ζητούμε στη Δημόσια Διοίκηση, στον τομέα της Υγείας, στην Παιδεία, στη μικρή κοινωνία που ζούμε, στην πολυκατοικία μας, στην παρέα μας και μέσα στην ίδια την οικογένεια, τη μικρογραφία της κοινωνίας.
Σαν το Διογένη όλοι εμείς οι «Άνθρωποι» κρατώντας το δικό μας φανάρι, ψάχνουμε για Άνθρωπο με όλη τη σημασία της λέξης, Άνθρωπο με ανθρωπιά, με κοινό νου, με ΛΟΓΙΚΗ με χαρακτήρα, με ηθικές αρχές και αξίες, με υψηλούς στόχους και ιδανικά, με αυτοσεβασμό και φιλότιμο.
Θωμάς Μπάκας, Αναπληρωτής Καθηγητής Παν/μίου Ιωαννίνων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου