ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ ΚΡΑΥΓΗ

 

ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ ΚΡΑΥΓΗ

          Κάτι από άνοιξη θα σου 'γραφα
          ένα ποίημα ολόιδιο η γαλήνη
          με εξαίρεση την απορία
          για την επί γης  
          αναίτια φθορά των ψυχών.
          Μόνο που τώρα το αίμα
          οι φωνές των νεκρών
          οι ξεκοιλιασμένες  στιγμές
          τρομαγμένα τα όνειρα
          μες στο κλάμα παιδιών
          απ' του πολέμου τους κρότους
          κρατάνε τις λέξεις χιλιάδες μίλια μακριά
          σε θρήνου πεδίο βουβές.
 
          Κι η μνήμη με κλειστά μάτια
          διαβάζει ξανά
          της ιστορίας ματωμένες σελίδες
          παιδί που διάβαζε με καλυμμένο φως
          προσέχοντας μην ακουστεί
          θόρυβος μηχανής
          βηματισμός αρβύλας.

                         
                          Σωτήρης Π. Βαρνάβας
                            Πάτρα, 1.3.2022