ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Ο φίλος μου, ο Φώτης, υπηρετούσε για πρώτη φορά ως αναπληρωτής δάσκαλος σ’ ένα δημοτικό σχολείο με επτά (7) μαθητές. Φιλότιμος και δημιουργικός όπως ήταν, άρχισε να διαφοροποιεί τη διδασκαλία του, προκειμένου να συμμετέχουν όλοι οι μαθητές στην εκπαιδευτική διαδικασία με στόχο να εισπράξει ο καθένας τη γνώση που του επιτρέπουν οι πνευματικές του δυνάμεις, ενώ παράλληλα άρχισε να οργανώνει το αρχείο του σχολείου σε επιμέρους φακέλους καθώς όλα τα έγγραφα ήταν ατάκτως ερριμμένα.

Μετά από λίγες ημέρες στο σχολείο ήρθε ο επιθεωρητής. Μπήκε στην αίθουσα με ένα βλοσυρό και απαξιωτικό ύφος και αμέσως εξέφρασε την απορία του:

Επιθεωρητής: Πού είναι οι άλλοι μαθητές;

Δάσκαλος: κ. Επιθεωρητά, επτά (7) όλοι κι όλοι είναι οι μαθητές.

Επιθεωρητής: Δεν τους αραιώνεις λίγο για να φαίνονται περισσότεροι;

Δάσκαλος: κ. Επιθεωρητά, εδώ κάνει κρύο και το σχολείο δεν διαθέτει θέρμανση. Μειώνουμε με αυτό τον τρόπο την έκταση της αίθουσας ...

Στη συνέχεια άρχισε να κοιτάει τα τετράδια των μαθητών και σε κάποια στιγμή λέει στον δάσκαλο: «Αυτός ο μαθητής σου δεν ξέρει να γράψει το επιτόκιο 8,5%». Ο δάσκαλος κοιτάζει την εκφώνηση του προβλήματος και του απαντά: «κ. Επιθεωρητά το πρόβλημα λέει ότι το επιτόκιο δεν είναι 8,5% αλλά 8,25%, όπως ακριβώς το έγραψε ο μαθητής». Ο Επιθεωρητής μαζεύτηκε προς στιγμής.

Πήγε στη συνέχεια στο γραφείο και αφού έριξε μια ματιά στο αρχείο απευθύνθηκε στον δάσκαλο και του είπε: «Τι κάθεσαι και φτιάχνεις το αρχείο του σχολείου, του χρόνου δεν θα υπάρχει το σχολείο αυτό, θα το συγχωνεύσω.

Κάποια στιγμή ήρθε το ταξί και τον πήρε. Ο δάσκαλος μπήκε σκυφτός και στεναχωρημένος στην αίθουσα να συνεχίσει το μάθημα χωρίς να έχει ακούσει ένα θετικό σχόλιο από τον προϊστάμενό του. Το απόγευμα συναντηθήκαμε στην πλατεία του διπλανού μεγάλου χωριού και μου περιέγραψε απογοητευμένος την αλαζονική και απαξιωτική συμπεριφορά του επιθεωρητή.

Γνωρίζοντας όμως τις ικανότητες του φίλου μου, του είπα: «Έχεις δίκιο, φίλε μου, να είσαι απογοητευμένος, όμως πιστεύω ότι οι ικανότητές σου γρήγορα θα φανούν. Ο ήλιος στο τέλος λάμπει διώχνοντας τα σύννεφα που προσπαθούν να τον κρύψουν».

Δικαιώθηκα, γιατί μετά από κάποια χρόνια ο φίλος μου κοσμούσε με την παρουσία του τις ανώτερες θέσεις στην εκπαίδευση.