Δύο μάτια: Απάντηση στην προηγούμενη ανάρτηση

 Φίλε Γιάννη (γράφει ο Θόδωρος Θανόπουλος), με βάζεις σε πειρασμό και δεν μπορώ να κρατηθώ με αυτά που δημοσιεύεις στον ιστότοπό σου. Ξέρω, ότι ξέρεις την ευαισθησία μου και την αδυναμία μου... Διάβασα, λοιπόν, το ποίημα: "Δυο παιδικά μάτια όλο νόημα" ενός ερασιτέχνη "Δάσκαλου - ποιητή" κι αμέσως ως αφιέρωμα σε αυτόν και σε όλους εκείνους τους δασκάλους,  ερασιτέχνες ποιητές, το παρακάτω ποίημά μου ως "αντιλάλημα", βγαλμένο από εκείνα τα χρόνια, που καθημερινά εμπνεόμασταν, καθοδηγούμασταν και πορευόμασταν, με κύρια πυξίδα τα παιδικά ματάκια, στην "ανηφόρα του ήλιου" !!!

    Δυο  μάτια.

Δυο μάτια,                          που σκύβουν,

μάτια γλυκά,                      ήλιος κι αυγή

χαρά κι ελπίδα !                 και τα φυλάνε.

Λαμπρίζουν                         Δυο μάτια,

  μοναδικά,                            πράσινα, αγνά,

σαν ηλιαχτίδα !                   μικρά και νέα.

Στο γύρο,                         Στολίζουν

          γέλιο, στοργή .                  τα δειλινά,

      Μαζί πώς πάνε !                  για να είναι ωραία !

-------------------------------------------------------

ΘΕΟΔΩΡΟΣ  Γ.  ΘΑΝΟΠΟΥΛΟΣ.

-------------------------------------------------------