Πάντα να με θυμάστε!.. (ποίηση Θόδωρου Θανόπουλου

.Στη δική μου ʺθάλασσαʺ,
με βάρκα, μικρό κεντίδι,
καρδιάς φίλους προσκάλεσα
σ’ αλαργινό ταξίδι.
Πλώρη, γλυπτό κοχλίδι…
Πανιά ονείρου φτιάστε…
Πάντα να με θυμάστε!..

Τραγούδι γοργόνας, άκουσμα,
λέξεις, γλυκές στολίδια,
της ρότας μου ʺανάκρουσμαʺ.
Γλάροι τρελά παιχνίδια,
με ψάρια και με μύδια…
Μαζί τους, ναι, γιορτάστε.
Πάντα να με θυμάστε!..

Την ερημιά του πέλαγου,
το πάλεμα της δίνης,
για στις βροχές τ’ ανήλιαγου,
για σε στιγμές γαλήνης,
άλγους ή κι ευφροσύνης,
με θάρρος ξεπεράστε.
Πάντα να με θυμάστε!..

Κι ας βρούμε την Αγάπη μας,
τη χιλιολατρεμένη,
να διώξει το ʺδρολάπιʺ μας,
νάμαστε ευτυχισμένοι,
με μια καρδιά ανθισμένη!..
Έτσι τη ζωή σας πλάστε…
Πάντα να με θυμάστε!..
----------------------------------
Θόδωρος Γ. Θανόπουλος