ΤΑ ΠΤΥΧΙΑ ΤΩΝ ΚΟΛΕΓΙΩΝ ΣΤΑ ΜΕΤΡHΣΙΜΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ

Και εκεί που η προκήρυξη για τους μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών είχε ζεστάνει τις ελπίδες των χιλιάδων αναπληρωτών, που εδώ και δέκα χρόνια μετακινούνται  κάθε χρόνο σε διάφορες περιοχές της Χώρας μας, έσκασε η είδηση (που λέμε στην καθομιλουμένη) ότι τα πτυχία των κολεγίων προσμετρούνται στα επιστημονικά προσόντα των υποψηφίων εκπαιδευτικών.

Διαπιστώνουμε, με μία πρώτη ανάγνωση, ότι το κράτος αιφνιδιάζει τους πολίτες του, δηλαδή δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει, δεν μπορείς να προγραμματίσεις τις μελλοντικές σου επιλογές και επιδιώξεις. Και οι επίσημοι φορείς τι απαντούν;

Είναι, λέει, οδηγία της Ε.Ε. ότι και τα πτυχία των κολεγίων πρέπει να προσμετρούνται στα τυπικά προσόντα των υποψηφίων, άλλωστε από πολύ καιρό σιγόβραζε ή μάλλον εφαρμοζόταν αυτή η εξαγγελία. Εφαρμοζόταν; και όλοι εμείς σιωπούσαμε; ή δεν είχαμε πάρει είδηση ότι επιτρέπαμε στους κατόχους αυτών των τίτλων σπουδών να ευνοούνται, για να καταλάβουν θέσεις στη δημόσια διοίκηση;  

Μπορεί και τα δύο να συνέβαιναν, όμως τώρα που επανήλθε το θέμα στην επικαιρότητα, φαίνεται ότι οι τότε κυβερνώντες εν μια νυχτί και λίγο πριν τις εκλογές, κατάργησαν  αυτές τις ευνοϊκές διατάξεις για τους πτυχιούχους των κολεγίων (που μέχρι τότε εφαρμοζόταν), γιατί γνώριζαν πολύ καλά ότι το μέτρο θα επανερχόταν από τους επόμενους και έτσι το κράτος δε θα ήταν υπόλογο απέναντι στις οδηγίες της Ε.Ε. Και ο λόγος; Απλά για να φανούν στη συνέχεια αρεστοί, να λένε σήμερα τα δικά τους και να παριστάνουν τους προστάτες  της δημόσιας διοίκησης. Και πράγματι, αυτοί βγήκαν αληθινοί, το μέτρο αυτό το επαναφέρουν οι σημερινοί κρατούντες, που τάσσονται υπέρ της ιδιωτικής εκπαίδευσης, και μάλιστα το κάνουν χειρότερο. Επεκτείνουν το μέτρο αυτό και για τους εκπαιδευτικούς, τους εκπαιδευτικούς που σε αυτούς βασίζεται το μέλλον των νέων μας, το μέλλον της Χώρας μας.

Πώς όμως φθάσαμε σε αυτή την κατάσταση; Όπως φαίνεται λοιπόν, τόσα χρόνια κυβερνήσεις και κόμματα δεν είχαν διαχειριστεί το θέμα των κολεγίων, δεν είχαν τολμήσει να τα αξιολογήσουν, προκειμένου να αναδειχθεί ο λόγος ή μη της ύπαρξής τους. Αλλά πώς να το τολμήσουν να βάλουν τάξη στα κολέγια, εφόσον δεν κατόρθωσαν να προχωρήσουν στην καθιέρωση του θεσμού της αξιολόγησης σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης; Προς επίρρωση αυτού του θέματος είναι και η αυτόματη ένταξη των ΤΕΙ (ΑΤΕΙ) στα πανεπιστήμια χωρίς να γίνει η αναγκαία αξιολόγηση των τμημάτων των οποίων έγινε (εν μια νυχτί) η ένταξή τους στα Πανεπιστήμια. 

Η αξιολόγηση, η αντικειμενική αξιολόγηση, φαίνεται ότι είναι το «αγκάθι» που κανείς μέχρι τώρα δεν έχει «τολμήσει» να την επιβάλει (πολιτικό το κόστος ως φαίνεται), παρόλο που δεχόμαστε όλοι μας τις αρνητικές επιπτώσεις από τα απόνερα αυτής της «αταξίας».

Και ενώ έτσι έχουν τα γεγονότα, το ερώτημα είναι: Τι κάνουμε τώρα;

Μια δημοκρατική Χώρα δεν πρέπει να αιφνιδιάζει τους πολίτες της. Τηρεί τις «οδηγίες» που απορρέουν από την ένταξή της σε ευρύτερους σχηματισμούς, αλλά παραδέχεται το σφάλμα της, ότι είχε υποχρέωση να αξιολογήσει όλες αυτές τις ιδιωτικές σχολές που ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια εκμεταλλευόμενες τις φιλοδοξίες των αθώων πολιτών να δώσουν ένα δήθεν «επιστημονικό» προσόν στα παιδιά τους.  Έτσι, το σεβαστό Υπουργείο Παιδείας πρέπει να αποσύρει τάχιστα την ευνοϊκή διάταξη για τους αποφοίτους των διαφόρων κολεγίων και η επιλογή των εκπαιδευτικών για διορισμό να στηριχθεί στους τίτλους σπουδών που είναι αναγνωρισμένοι από τον κρατικό φορέα.

Μετά; Μετά να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις που είναι σύμφωνες με το σύνταγμα και τους νόμους του κράτους. Οι εκπαιδευτικοί δεν είναι υπάλληλοι που διαχειρίζονται διάφορες διοικητικές υποθέσεις, αλλά διαχειρίζονται τις τύχες των νέων μας και για τούτο απαιτείται υψηλό αίσθημα ευθύνης εκ μέρους της Πολιτείας.