ΑΠΟΡΙΕΣ ΕΝΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥ

Η διαφορετικότητα λαμβάνεται υπόψη στο σχολείο; Ή έχουμε οριζόντια μεταχείριση των μαθητών;

ΣΧΟΛΙΟ: Ένας δάσκαλος εκφράζεις τις απορίες του. Εγώ τις αντιγράφω …

«Δημοτικό σχολείο ………………., Ε' Δημοτικού. Η μικρή μαθήτρια σχολάει και πηγαίνει σπίτι κουβαλώντας στο τετράδιο των μαθηματικών της σε φωτοτυπία καμιά 20αριά ασκήσεις κλασμάτων και 4 προβλήματα επίσης κλασμάτων, που είναι αβέβαιο αν τα παιδάκια μπορούν να λύσουν (Άσε το παλαιολιθικό περιεχόμενο με μια οικογένεια που καταναλώνει την ημέρα 2/8 του λίτρου ελαιόλαδο κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ., λες και το παιδάκι μπορεί να συλλάβει το μέγεθος αυτού του όγκου). Επιστρατεύτηκαν λοιπόν οι γονείς, έπεσαν και τα απαραίτητα τηλέφωνα μεταξύ τους και όλα μια χαρά.
Έρχομαι εγώ λοιπόν να μπω στη λογική της δασκάλας (μπορεί να είμαι συνάδελφος αλλά εγώ που βρίσκω τέτοιες ευκαιρίες να αποφορτίζω τα παιδιά μου είμαι από άλλο πλανήτη φαίνεται). Πρώτα πρώτα αν και συνάδελφος δεν μπορώ να κατανοήσω όλον αυτόν τον όγκο ασκήσεων. Θα μου πείτε λόγω του 3ημέρου της 25ης. Καλά εκείνη θα ξεκουραστεί, τα παιδάκια δεν θέλουν αποτοξίνωση; Αν δείτε τα προβλήματα θα διαπιστώσετε ότι είναι ακατανόητα για πολλούς ενήλικες πόσο μάλλον για 11χρονα.
Κι έρχομαι στην Δευτέρα. Η ώρα των Μαθηματικών στην καλύτερη περίπτωση είναι 45λεπτη. Πότε θα διορθωθούν όλα αυτά και κυρίως ΠΟΤΕ ΘΑ ΛΥΘΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΡΙΕΣ; Ίσως δεν θα έπρεπε να μιλάω έτσι για συνάδελφο αλλά μερικές φορές σκέφτομαι ότι έτσι και σε κάποιους από αυτούς στερήσεις το φωτοτυπικό, τι θα κάνουν; Ξέρουν να δουλεύουν αλλιώς; Μετά σου λένε να μην αξιολογούνται οι εκπαιδευτικοί. ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΞΙΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ. Ιδιαίτερα μάλιστα κάποιοι που προσπαθούν με τον τρόπο δουλειάς τους να κάνουν τα παιδάκια να μισήσουν το σχολείο πρέπει να μετατίθενται σε καμιά άλλη δημόσια υπηρεσία και να απομακρύνονται από την τάξη ως ανεπαρκείς και μάλιστα άμεσα...»

ΣΧΟΛΙΟ

Δυστυχώς, οι γνωσιοκεντρικές τάσεις και η οριζόντια μεταχείριση των μαθητών επικρατούν και σήμερα στο σχολείο αντί να διδαχθούν οι μαθητές τρόπο σκέψης και να επιδιωχθεί η ανάπτυξη δεξιοτήτων σεβόμενοι τη διαφορετικότητα του καθενός. Χρειάζεται προσπάθεια και κοινή γραμμή πλεύσης. Πού όμως να την βρεις, όταν στοχεύουμε "χαμηλά" και στα «εύκολα»;