Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012

Κάτι που ενδιαφέρει αυτούς που βρίσκονται στη δεκαετία των δεύτερων και τρίτων «ήντα»



  
Η άσκηση διατηρεί τον εγκέφαλο σε εγρήγορση. Σε αυτό το αποτέλεσμα  κατέληξε μελέτη ειδικών του Κέντρου για τη Γνωσιακή Γήρανση και τη Γνωσιακή Επιδημιολογία του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Neurology». Σύμφωνα με αυτή τη μελέτη, η σωματική άσκηση είναι ευεργετικότερη σε σχέση με την πνευματική άσκηση.
Σας προτείνω να διαβάσετε το σχετικό άρθρο που δημοσιεύεται στο «Science» της εφημερίδας «Το Βήμα».  Πατήστε εδώ

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

Ένας αξιόλογος ιστότοπος κατασκευών και πειραμάτων με απλά υλικά

Σε παλαιότερη ανάρτησή μας σας είχαμε προτείνει το ιστολόγιο (http://tinanantsou.blogspot.gr/)  της εξαίρετης εκπαιδευτικού κ. Νάντσου Τίνας  (φυσικός που εργάζεται στη Σχολή Χιλλ).

 Παρακολουθώντας αυτό το ιστολόγιο θα διαπιστώσετε ότι ενημερώνεστε για θέματα Φυσικών Επιστημών αλλά και για έξυπνες κατασκευές και πειράματα με απλά υλικά.  

Η κ. Νάντσου, προκειμένου να σας διευκολύνει να βρίσκετε εύκολα τις διάφορες κατασκευές και τα πειράματα, δημιούργησε μια ξεχωριστή ηλεκτρονική διεύθυνση. Για να τα δείτε όλα αυτά Πατήστε εδώ


Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Λέσχες ανάγνωσης



Η λέσχη ανάγνωσης είναι μια θαυμάσια ιδέα κάποιων ανθρώπων που αγαπούν το διάβασμα των βιβλίων. Η ομάδα αυτή συναντιέται τακτικά για να συζητήσει ένα βιβλίο, το οποίο έχουν όλοι συμφωνήσει να διαβάσουν: είτε ολόκληρο, όπως γίνεται στις λέσχες ανάγνωσης ενηλίκων, είτε λίγο-λίγο, όπως συνηθίζεται στις μαθητικές λέσχες. 

Οι σχολικές λέσχες, που τις συγκροτούν μαθητές συναφών ηλικιών και ενδιαφερόντων, λειτουργούν συνήθως εκτός σχολικού προγράμματος, μία φορά την εβδομάδα, μία φορά το μήνα ή μία φορά κάθε δεκαπέντε ημέρες, με συντονιστή έναν ή και περισσότερους εκπαιδευτικούς.

Ο φίλος μου, Δημήτρης Λεμπέσης, μου έδωσε πληροφορίες για τη λέσχη ανάγνωσης που έχει την ονομασία «ΘΑΛΗΣ + ΦΙΛΟΙ». «Είναι μια μεγάλη παρέα εθελοντών, που εμπνέει και στηρίζει τη δημιουργία λεσχών ανάγνωσης, καθώς και άλλων δραστηριοτήτων που προάγουν το στοχασμό, τη γνώση και το διάλογο». Για να διαβάσετε περισσότερες πληροφορίεςΠατήστε εδώ

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012

Πώς "κερδίζω" τον μαθητή



ΣΧΟΛΙΟ: Επανειλημμένως, έχουμε τονίσει στις διάφορες αναρτήσεις μας (και η μακρόχρονη θητεία μας στην εκπαίδευση μάς έχει δείξει) ότι πρωταρχικός στόχος του εκπαιδευτικού είναι να δημιουργήσει στην τάξη του το κατάλληλο ψυχολογικό κλίμα και να λειτουργήσει ως εμψυχωτής των μαθητών του, έτσι ώστε να υπάρξει και το μέγιστο θετικό αποτέλεσμα στους τομείς της μάθησης και της ανάπτυξής τους.Τρανό παράδειγμα αυτού του συμπεράσματος αποτελεί η παρακάτω ιστορία που τη δανείστηκα από την ιστοσελίδα της πρώην φοιτήτριάς μου και σημερινής δασκάλας του Δημοτικού Σχολείου Πόρου Κεφαλληνίας, Αθηνάς Κουλουμπή. Διαβάστε την...

*---------------------------------*

Καθώς στεκόταν μπρος στην τάξη της την Ε' δημοτικού, την πρώτη ημέρα του σχολείου η κυρία Τζοβάννα είπε στα παιδιά ένα ψέμα. Όπως οι περισσότερες δασκάλες, κοίταξε τους μαθητές της και είπε ότι τους αγαπούσε όλους το ίδιο. Αλλά αυτό ήταν αδύνατον, διότι εκεί στην μπροστινή σειρά, βυθισμένο στο κάθισμά του ήταν ένα μικρό αγόρι, ο Μάνος Μανούσας.
 Η κυρία Τζοβάννα είχε παρακολουθήσει τον Μάνο την προηγούμενη χρονιά και είχε προσέξει ότι ο Μάνος δεν έπαιζε καλά με τα άλλα παιδιά. Τα ρούχα του ήταν τσαλακωμένα. Πάντα φαινόταν ότι χρειαζόταν μπάνιο. Και ο Μάνος μπορούσε να είναι πολύ δυσάρεστος. Στο σχολείο που δούλευε η κυρία Τζοβάννα έπρεπε να επιθεωρήσει του κάθε μαθητού το ιστορικό. Άφησε του Μάνου το ιστορικό να το διαβάσει τελευταίο. Όταν όμως διάβασε το ιστορικό που έγραφαν οι προηγούμενες δασκάλες έμεινε έκπληκτη!
Η δασκάλα της Α' δημοτικού έγραφε: «Ο Μάνος είναι ένα φωτεινό παιδί με έτοιμο πάντα το χαμόγελο. Κάνει τις εργασίες του σωστά και προσεγμένα, και έχει καλούς τρόπους. είναι χαρά να τον έχουμε κοντά μας».
Η δασκάλα της Β' δημοτικού έγραφε: «Ο Μάνος είναι άριστος μαθητής.
Αγαπητός από τους συμμαθητές του, αλλά φαίνεται προβληματισμένος εξ αιτίας της μητέρας του που έχει μια ανίατη ασθένεια, η ζωή στο σπίτι θα είναι δύσκολη».
Η δασκάλα της Γ' δημοτικού έγραφε: «Ο θάνατος της μητέρας του ήταν πολύ σκληρός και οδυνηρός για αυτόν. Προσπαθεί να κάνει καλά τις εργασίες του, αλλά ο πατέρας του δε δείχνει πολύ ενδιαφέρον. Η ζωή του σπιτιού σύντομα θα τον επηρεάσει εάν δε παρθούν ορισμένα μέτρα».
Η δασκάλα της Δ' δημοτικού έγραφε: «Ο Μάνος έχει αποσυρθεί και δεν δείχνει ενδιαφέρον για το σχολείο. Δεν έχει πολλούς φίλους και πολλές φορές κοιμάται στην τάξη».
Διαβάζοντας όλα αυτά η κυρία Τζοβάννα κατάλαβε το πρόβλημα και ντράπηκε πολύ για τον εαυτό της. Αισθάνθηκε ακόμη χειρότερα, όταν οι μαθητές της, της έφεραν χριστουγεννιάτικα δώρα. Όλα ήταν διπλωμένα σε πολύχρωμα χαρτιά με ωραίους φιόγκους, εκτός από του Μάνου. Το δώρο του ήταν άγαρμπα διπλωμένο σε μια καφετιά χοντρή σακούλα του μανάβη. Η κυρία Τζοβάννα δυσκολεύτηκε να το ανοίξει εν μέσω των άλλων δώρων. Μερικά παιδιά άρχισαν να γελάνε όταν έβγαλε από τη σακούλα ένα βραχιόλι που λείπανε μερικές από τις ψεύτικες αδαμάντινες χάντρες και ένα μπουκάλι ένα τέταρτο γεμάτο άρωμα. Αλλά έπνιξε τα γέλια των μαθητών καθώς είπε θαυμαστικά πόσο όμορφο ήταν το βραχιόλι φορώντας το στο χέρι της και βάζοντας μερικές σταγόνες στον καρπό του χεριού της.
Ο Μάνος έμεινε λίγο παραπάνω στο σχολείο στο σχόλασμα για να πει «κυρία Τζοβάννα σήμερα μυρίζατε όπως ακριβώς μύριζε η μαμά μου».
Όταν έφυγαν τα παιδιά έκλαιγε για περίπου μισή ώρα. Από εκείνη την ημέρα η κυρία σταμάτησε να διδάσκει ανάγνωση, γραφή και αριθμητική. Έδειχνε ιδιαίτερη προσοχή στο Μάνο. Καθώς δούλευε μαζί του το μυαλό του ζωντάνευε. Όσο πιο πολύ τον ενθάρρυνε τόσο πιο γρήγορα ανταποκρινόταν. Έως το τέλος του χρόνου ο Μάνος είχε γίνει ένα από τα πιο έξυπνα παιδιά της τάξης του, και παρόλο το ψέμα ότι θα αγαπούσε όλα τα παιδιά το ίδιο η κυρία Τζοβάννα ευνοούσε τον Μάνο ιδιαίτερα. Μετά από ένα χρόνο βρήκε ένα σημείωμα κάτω από την πόρτα της. Ήταν από τον Μάνο. Της έλεγε ότι ακόμη ήταν η καλύτερη δασκάλα που είχε ποτέ στη ζωή του.
Πέρασαν έξι χρόνια πριν πάρει άλλο σημείωμα από τον Μάνο. Της έγραφε ότι τελείωσε το Λύκειο και ήταν τρίτος στην τάξη του, και ότι ακόμη ήταν η καλύτερη δασκάλα που είχε ποτέ στη ζωή του. Μετά τέσσερα χρόνια πήρε άλλο ένα σημείωμα που της έλεγε ότι παρόλο που τα πράγματα ήταν αρκετά δύσκολα κατάφερε να επιμείνει και να συνεχίσει τις σπουδές του, και ότι σύντομα θα αποφοιτούσε από το πανεπιστήμιο με τις μεγαλύτερες διακρίσεις.Την διαβεβαίωνε ότι αυτή ήταν η πιο αγαπητή δασκάλα που είχε σε όλη του την ζωή. 

Πέρασαν ακόμη τέσσερα χρόνια και έφτασε ακόμα άλλο ένα γράμμα. Αυτή τη φορά εξηγούσε ότι αφού πήρε το δίπλωμά του αποφάσισε να προχωρήσει πιο πολύ και να κάνει διδακτορικό. Στο γράμμα εξηγούσε ότι αυτή παρέμεινε η πιο καλή και αγαπητή δασκάλα που είχε ποτέ στη ζωή του. Μα τώρα το όνομά του ήταν πιο μακρύ Dr. Εμμανουήλ Σ. Μανούσος.
Η ιστορία δεν τελείωνε εκεί. Υπήρξε ακόμη ένα γράμμα εκείνη την άνοιξη. Ο Μάνος της ανακοίνωνε ότι είχε γνωρίσει μια υπέροχη κοπέλα την οποία θα παντρευόταν. Της εξηγούσε ότι ο πατέρας του είχε πεθάνει πριν μερικά χρόνια και αναρωτιόταν αν θα συμφωνούσε να παραβρεθεί στο γάμο και να καθόταν στη θέση της μητέρας του γαμπρού. Βεβαίως η κυρία Τζοβάννα δέχτηκε. Μαντέψτε! Στο γάμο φορούσε εκείνο το βραχιόλι που της είχε δωρίσει κάποια Χριστούγεννα - χρόνια πίσω. Ναι, εκείνο το βραχιόλι που έλειπαν οι αδαμάντινες πέτρες. Και βεβαιώθηκε ότι φορούσε το ίδιο άρωμα που θυμόταν ότι φορούσε η μητέρα του Μάνου στα τελευταία τους Χριστούγεννα μαζί. Όταν συναντήθηκαν αγκαλιάστηκαν με στοργή. Ο κύριος Μανούσος ψιθύρισε στο αυτί της κυρίας Τζοβάννας: «Σας ευχαριστώ κυρία Τζοβάννα που πιστεύατε σε μένα. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που με κάνατε να νιώθω σπουδαίος και μου δείξατε πως εγώ μπορούσα να διαφέρω».
Η κυρία Τζοβάννα με δάκρυα στα μάτια ψιθύρισε: «Μάνο μου λάθος κατάλαβες. Εσύ ήσουν που δίδαξες σε εμένα πώς να διαφέρω. Δεν ήξερα πώς να διδάσκω μέχρι που σε γνώρισα».
Σε παρακαλώ να θυμάσαι πως ό,τι κι αν κάνεις, όπου κι αν πας θα έχεις την ευκαιρία να αγγίξεις ή και να αλλάξεις τη σκοπιά, την άποψη ενός ανθρώπου. Και όταν το κάνεις σε παρακαλώ προσπάθησε να την κάνεις θετική.

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

Η ψηλή μουριά


Σε όσους θέλουν να ταξιδέψουν μαζί μου σε κείνα τα ανέμελα, ευχάριστα και χαρούμενα παιδικά μας χρόνια!...
Aπό καρδιάς αφιερωμένο!!!
Μ' ένα μεγάλο κι αξεπέραστο "νόστο" στις αγνές, άδολες, διαφορετικές, γνήσιες παιδικές και νεανικές μας στιγμές!!!

(Για τα "ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ")
Με αγάπη και εκτίμηση
Θόδωρος Θανόπουλος

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Γεώργιος Παξινός: Ένας σπουδαίος νευρωεπιστήμονας



 Ο Γεώργιος Παξινός γεννήθηκε το 1944 στην Ιθάκη, όπου και περάτωσε τις γυμνασιακές του σπουδές. Ακολούθως, μετέβη στο εξωτερικό και σπούδασε στα πιο διάσημα πανεπιστήμια του κόσμου μέχρι και της οριστικής εγκατάστασής του ως καθηγητής στην έδρα Ψυχολογίας και Ιατρικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας στο Sydney (Scientia Professor, The University of New South Wales - Διακεκριμένος Καθηγητής), του οποίου είναι εκλεγμένο μέλος της διοίκησης (Academic Board and Council of UNSW), και όπου, σήμερα, επιβλέπει 8 ερευνητές με PhD στο εργαστήριό του.
Συγκαταλέγεται μεταξύ των κορυφαίων νευροεπιστημόνων του κόσμου. Είναι κορυφαίος στον τομέα της Νευροανατομίας και των συναφών κλάδων. Οπωσδήποτε, είναι ο κορυφαίος Έλληνας -εσωτερικού και εξωτερικού- επιστήμονας στον ευρύ αυτόν τομέα και έχει τιμηθεί με σημαντικά βραβεία για την συνεισφορά του στη νευροεπιστήμη.
Είναι πρόεδρος της Εταιρείας Νευροεπιστήμης της Αυστραλίας, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Υγείας και Ιατρικής Έρευνας (NHMRC) της Αυστραλίας, της Ακαδημίας Κοινωνικών Επιστημών της Αυστραλίας (FASSA), της Αυστραλιανής Ακαδημίας Επιστημών (FAA). Είναι επίσης, AO (Officer in the General Division of the Order of Australia for Service to Neuroscience), Επίτιμος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών, Επίτιμος Πρόεδρος στην Σχολή Ψυχολογίας του City Unity College (Αθήνα) και συντάκτης διεθνών επιστημονικών περιοδικών με κριτές.
Η ευρύτητα όσο και η ποιότητα του έργου του κ. Παξινού έχει την αντίστοιχη ευρύτητα διεθνούς αναγνώρισης. Κάθε αναφορά στον εγκέφαλο, είτε ζώου είτε ανθρώπου είναι σε μεγάλο βαθμό συνυφασμένη με το όνομά του.
Οι περισσότεροι επιστήμονες που εργάζονται πάνω στη σχέση μεταξύ του ανθρώπινου εγκεφάλου και ασθενειών, όπως Αλτσχάιμερ, Πάρκινσον και σχιζοφρένεια ή μοντέλα σε πειραματόζωα αυτών των ασθενειών, χρησιμοποιούν τους άτλαντές του.
Ο άτλαντάς του για τον ανθρώπινο εγκέφαλο (που έχει μεταφραστεί από τα Αγγλικά σε πολλές ξένες γλώσσες μεταξύ των οποίων Ιταλικά, Κινέζικα, Ιαπωνικά και Ελληνικά) είναι ο πιο ακριβής για τον εντοπισμό περιοχών του υποφλοιού.
Στον τομέα των νευροεπιστημών, είναι ο συγγραφέας της πιο συχνά αναφερόμενης δημοσίευσης: Ο Εγκέφαλος του Αρουραίου σε Στερεοταξικές ορίζουσες (The Rat Brain in Stereotaxic Coordinates, Paxinos and Watson, 1986).
Την ΤΡΙΤΗ, 20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012, ΩΡΑ 19:00 σε δημόσια συνεδρία της Ακαδημίας Αθηνών θα αποδοθεί στον κ. Γεώργιο Παξινό ο τίτλος του ΑΝΤΕΠΙΣΤΕΛΛΟΝΤΟΣ ΜΕΛΟΥΣ  της Ακαδημίας Αθηνών.

Πηγή: www.Ithacanews.gr