Χάρηκα πολύ σήμερα που παρευρέθηκα, στην αίθουσα "Αγορά Αργύρη" στην Πάτρα, στο 1ο Συνέδριο Πολιτιστικών προγραμμάτων Τοπικής Ιστορίας της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αχαΐας με θέμα: «Εστιά(ΖΩ) στον τόπο μου». Χάρηκα, γιατί αναδείχθηκε ένας διαφορετικός τρόπος προσέγγισης της γνώσης, μιας γνώσης που ο μαθητής την αναζητά συμμετέχοντας ενεργά στην εκπαιδευτική διαδικασία καθοδηγούμενος και εμπνεόμενος από τον Δάσκαλό του.
Αυτός ο τρόπος της μάθησης είναι ο σωστότερος, γιατί σύμφωνα με τη σύγχρονη ψυχολογία της μάθησης όλοι οι άνθρωποι μαθαίνουν, αλλά η διαφορά έγκειται στο γεγονός πόσο εύκολα και γρήγορα μαθαίνουν και αυτή η επιτυχία συναρτάται από το κλίμα που δημιουργείται στην τάξη, τα κίνητρα που παρέχονται και τις μεθόδους που εφαρμόζονται από τον εκπαιδευτικό.
Η χώρα των Λωτοφάγων, η χώρα της ραθυμίας, της ευκολίας, της άνεσης, του «βολέματος" και της ήσσονος προσπάθειας (όπως πολύ εύστοχα τη χαρακτήρισε ο Καθηγητής της Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Πατρών κ. Χρήστος Τερέζης στην προσπάθειά του να ερμηνεύσει με φιλοσοφικό τρόπο μερικά μέρη της Οδύσσειας) είναι κακό παράδειγμα για την εκπαίδευση, η οποία πάντοτε πρέπει να στοχεύει ψηλά. Να στοχεύει Ψηλά, για να πλησιάσει το «Λίαν Καλώς», γιατί αν στοχεύσει χαμηλότερα θα προσεγγίσει το «μέτρια».
Χρειαζόμαστε για δάσκαλο έναν άλλον Οδυσσέα, που θα εμπνέει τους μαθητές του, θα τους προτρέπει στην αναζήτηση της μάθησης μέσω δράσεων - σαν αυτές που παρουσιάστηκαν στον παρόν μαθητικό συνέδριο- θα τους καλλιεργεί τον τρόπο σκέψης τους και τέλος θα τους μαθαίνει «πώς να μαθαίνουν».
Επιθυμώ, λοιπόν, να συγχαρώ αυτούς τους δασκάλους και τους μαθητές τους, που χάραξαν μια διαφορετική πορεία στο ταξίδι της μάθησης με καινοτόμες δραστηριότητες (σχέδια διδασκαλίας projects) και την κ. Ισμήνη Καβαλλάρη, υπεύθυνη των πολιτιστικών δραστηριοτήτων της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αχαΐας, που προέβαλε, έξω από τα στενά όρια του σχολείου, το έργο αυτών των δασκάλων και των μαθητών τους.
