KIONI

 

Στέκεις αναλλοίωτο στον χρόνο

με τους μύλους φρουρούς ακοίμητους

να αφουγκράζονται τα όνειρα

όσων σε αποχωρίζονται και όσων γυρνούν από το κίνητρο του νόστου.

Η ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΑΝΟΙΓΕΙ … ΦΤΕΡΑ

 

Με τον φίλο μου τον Γ... ήμαστε συμμαθητές από την Α΄ Γυμνασίου μέχρι την Γ΄ Λυκείου. Αν με ρωτήσετε για τις σχολικές επιδόσεις του στις τρεις τάξεις του Γυμνασίου, θα σας απαντήσω ότι δε θυμάμαι. Δε θυμάμαι γιατί εξήντα πέντε (65) μαθητές στοιβάζονταν σε μια αίθουσα διδασκαλίας (κάθονταν οι περισσότεροι ανά τρεις σε κάθε θρανίο) και η εξέταση κάθε μαθητή γινόταν μια φορά σχεδόν κάθε δίμηνο.

Συγκεχυμένα πράγματα λοιπόν για τις σχολικές επιδόσεις του φίλου μου στο Γυμνάσιο, σε αντίθεση με το Λύκειο όπου τα πράγματα βελτιώθηκαν. Η τάξη μας από την Α΄ Λυκείου χωρίστηκε σε δύο τμήματα (Κλασικό και Ναυτικό-πρακτικό) και έτσι υπήρξε μια διαφορετική εικόνα ως προς το θέμα της αξιολόγησης κάθε μαθητή. Μάλιστα, ένα περιστατικό που συνέβη στην Α΄ Λυκείου έδωσε την αφορμή να διαφανεί ότι ο Γ... άρχισε να ξεχωρίζει στα Μαθηματικά.

Μια ημέρα ο καθηγητής των Μαθηματικών έφερε στην τάξη τα γραπτά ενός διαγωνίσματος. Θυμάμαι τα λόγια του καθηγητή. «Στο διαγώνισμα, παιδιά, η επίδοσή σας ήταν μέτρια και μόνο ο Γ... πήρε είκοσι (20)». Τα μάτια του Γ... έλαμψαν εκείνη τη στιγμή. Ο φίλος μου άρχισε από τότε να ασχολείται συστηματικά με τα Μαθηματικά και η παρουσία του στην τάξη ήταν πρωταγωνιστική.

Μετά την αποφοίτησή μας από το Λύκειο οι δρόμοι μας χωρίστηκαν. Κάποιες φορές μάθαινα   νέα του από τρίτους. Διορίστηκε, έμαθα, ως δάσκαλος και κατόρθωσε στη συνέχεια να πραγματοποιήσει το όνειρό του, να αποκτήσει και πτυχίο Μαθηματικού.

Μετά από αρκετά χρόνια συναντηθήκαμε. Αφού συζητήσαμε για αρκετή ώρα, τον ρώτησα. «Φαντάζομαι να μεταπήδησες στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση». Όχι, μου απάντησε. "Έμεινα ως δάσκαλος στο Δημοτικό και το έκανα αυτό για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον, γιατί για να διδάξεις ένα θέμα στους μαθητές σου, πρέπει το θέμα αυτό να το γνωρίζεις σε βάθος. Δηλαδή, να γνωρίζεις πολλά περισσότερα από αυτά που θα διδάξεις. Και δεύτερον, γιατί με γοήτευε το γεγονός να ενθαρρύνω και να βοηθώ τους μαθητές μου μικρότερης ηλικίας να  απομυθοποιήσουν τα μαθηματικά".

Δάσκαλε αγάπα με .

 

Ένα εξαιρετικό άρθρο του Ομότιμου Καθηγητή του Πανεπιστημίου Πατρών Σήφη Μπουζάκη. Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Πελοπόννησο". Προτείνω να το διαβάσετε.

 Πατήστε εδώ για να το διαβάσετε

ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΑ ΚΕΙΜΗΛΙΑ

 

Αυτή είναι η πλάκα μου με το κοντύλι, που είχα στην Α΄ τάξη του Δημοτικού Σχολείου Κιονίου Ιθάκης το έτος 1957. Βρίσκεται στο Μουσείο Παιδείας του Πανεπιστημίου Πατρών.

Προβλήθηκε σε πρόσφατο διαγωνισμό σχολείων της Ευρώπης. Το Πειραματικό σχολείο επέλεξε την πλάκα και εντυπωσίασε τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά σχολεία.