ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ...

Τα σχολεία έχουν κλείσει για τις διακοπές των Χριστουγέννων και ο δρόμος για την πατρική κατοικία στο χωριό άνοιξε για να μεταφερθεί όλη η οικογένεια. Ανεβαίνω τα βρεγμένα από το ψιλόβροχο σκαλιά και η υγρασία του περιβάλλοντος επιβραδύνει τον βηματισμό μου. Επιστρέφω από μια σύντομη βόλτα από τους τόπους συγκέντρωσης των φίλων και γνωστών που επισκέφτηκα επιδιώκοντας να ανταλλάξω λίγα λόγια μαζί τους.
Τα βήματά μου γρήγορα με οδηγούν στο σπίτι. Ανοίγω την πόρτα και κάθομαι στη θέση μου, στην κουζίνα. Η φλόγα από τα ξύλα, που καίνε στο τζάκι με την υπερυψωμένη γωνιά, με γαληνεύει, με γεμίζει θαλπωρή καθώς ανταμώνεται με τη ζέστη που σκορπίζει  η συντροφιά των δικών μου ανθρώπων.  Συγκεντρωμένοι όλοι μας γύρω από το τραπέζι που το γεμίζουν οι πιατέλες με τα χριστουγεννιάτικα γλυκίσματα, ακούμε τα κτυπήματα των παιδιών στην εξώπορτα, που θέλουν να μας πουν τα κάλαντα.
Ωραίες εικόνες, υπέροχες στιγμές, όμορφες αναμνήσεις που δυναμώνουν τη θέληση για μια συνέχεια γεμάτη από υγεία και αγάπη μαζί με νέα πρόσωπα που πλαισιώνουν την οικογενειακή ευτυχία αλλά και θύμηση για τα αγαπημένα πρόσωπα που μας παρακολουθούν από εκεί ψηλά. Χρόνια πολλά, καλές γιορτές!

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΜΟΥ

ΑΤΕΝΙΖΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΗΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ

Σε  προηγούμενη ανάρτησή μου επικρότησα την κίνηση του Υπουργείου Παιδείας και ειδικά της Διεύθυνσης της Ειδικής Αγωγής, που στην πρώτη φάση των διορισμών των αναπληρωτών εκπαιδευτικών συμπεριελήφθησαν και εκπαιδευτικοί που προορίζονται για παράλληλη στήριξη.

Ήταν ομολογουμένως μια κίνηση σωστή και συνεχίζω να την επικροτώ, γιατί γνωρίζω πολύ καλά τη σπουδαιότητα αυτού του θεσμού. Τον εφάρμοσα άτυπα πριν πολλά χρόνια, όταν ήμουν σχολικός σύμβουλος, σε κάποιο σχολείο μου εκμεταλλευόμενος τη διάθεση ενός εκπαιδευτικού για ενισχυτική διδασκαλία.

Θα μου πουν όμως μερικοί εκπαιδευτικοί: «Δεν χρειάζονται θριαμβολογίες, γιατί υπάρχουν πολλά ακόμα αιτήματα εκπαιδευτικών για παράλληλη στήριξη». Συμφωνώ και καλό είναι να διεκδικούμε ως άνθρωποι το κάτι καλύτερο, όμως πρέπει να επικροτούμε ταυτόχρονα και τις κινήσεις εκείνες που στο άμεσο παρελθόν ήταν τελείως άγνωστες.

Προφανώς, για να εκτιμήσει κανείς αυτήν την πρόοδο που συντελείται και να κάνει συγκρίσεις, πρέπει να έχει  εμπειρίες από το παρελθόν. Δεν ομιλώ για μονοθέσια με 52 παιδιά που υπηρέτησα στα πρώτα μου εκπαιδευτικά βήματα ούτε ότι πριν από λίγο καιρό (ως σχολικός σύμβουλος) πάσχιζα να βρω έναν επιπλέον δάσκαλο για ενισχυτική διδασκαλία για κάποιο σχολείο μου ή για τις προσπάθειές μου να πάρω έναν ψυχολόγο από τις κοινωνικές υπηρεσίες του Δήμου και να τον πάω σε ένα σχολείο μου, προκειμένου να υποστηρίξει κάποιον μαθητή ή τέλος για το γεγονός ότι η ειδική Αγωγή στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ήταν άγνωστη λέξη. Ομιλώ για το ότι κάποια ακόμη σχολεία έχουν αιτήματα για παράλληλη στήριξη.

Το αναγνωρίζω αυτό, αλλά εκτός από το γεγονός ότι θα γίνουν υποθέτω και άλλοι διορισμοί, πρέπει να γίνουν προσπάθειες για την αντιμετώπιση αυτών των περιπτώσεων εντός της σχολικής μονάδας και αναφέρω μερικές: α) Μετακίνηση παιδιών που δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα σε άλλα τμήματα, προκειμένου ο δάσκαλος αυτής της τάξης να μείνει με λιγότερα παιδιά, για να μπορέσει να προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες στα παιδιά που τις χρειάζονται. β) Μπορεί ο δάσκαλος της παράλληλης στήριξης να αφιερώσει κάποιες ώρες του για ενισχυτική διδασκαλία σε ομάδα παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες και να απαλύνει σε έναν βαθμό τα προβλήματα. γ) Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο δάσκαλος του ολοήμερου (σε όλους τους τύπους των σχολείων και προπάντων στα ολιγοθέσια), για να βοηθήσει ενισχυτικά κάποια παιδιά, αφού έρχεται στο σχολείο λίγη ώρα πριν την ανάληψη της υπηρεσίας του κ.λπ.

Για αυτές όμως τις πρωτοβουλίες χρειάζονται Διευθυντές που καλύπτουν πλήρως το ωράριο τους στην τάξη, χρειάζονται Διευθυντές ή Προϊσταμένους τέτοιους που δεν ψειρίζουν κάποιες υποδεέστερες διατάξεις νόμων και κωλυσιεργούν, χρειάζονται Προϊσταμένους με ανοικτούς ορίζοντες στην εφαρμογή καινοτόμων εκπαιδευτικών παρεμβάσεων.

Όμως, επειδή έχουμε πολλά τέτοια στελέχη στην εκπαίδευση, θέλω να τα βλέπω όλα αυτά τα θέματα από το φωτεινό παράθυρο της αισιοδοξίας ! Πιστεύω ότι το αύριο θα είναι καλύτερο από το χθες και το σήμερα !!!      

ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΩΝ ΣΥΝΕΧΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ- ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ

 

Ανακοινώθηκαν μόλις χθες από τον κ. Υπουργό Παιδείας οι αλλαγές στο Λύκειο, ένα σχολείο που έχει χάσει τον προσανατολισμό του και τις προτεραιότητές του και από σχολείο γενικής παιδείας έχει καταντήσει κατά το ένα τρίτο (ίσως και περισσότερο) να είναι προθάλαμος των Πανεπιστημίων.

Όμως στον παρόντα σχολιασμό δεν θα περιοριστώ μόνο  να θίξω τις συνέπειες από τις αλλεπάλληλες αλλαγές στον χώρο του Λυκείου που έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια και όχι μόνο, αλλά και τις συνέπειες από τις αλλαγές (δήθεν μεταρρυθμίσεις) σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης, κάθε φορά που αλλάζει ο υπουργός Παιδείας (ας είναι και της ίδιας κυβερνητικής πλειοψηφίας).  

Μάλιστα αυτές οι αλλαγές στη δομή της εκπαίδευσης γίνονται με τόση γρηγοράδα που έχει ως αποτέλεσμα στο τέλος να μην είναι εφαρμόσιμες. Αναφέρομαι στις τελευταίες αλλαγές στον θεσμό των Σχολικών Συμβούλων και γενικά στη δομή της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, οι οποίες δεν ολοκληρώθηκαν στον προβλεπόμενο χρόνο εξαιτίας της έλλειψης προγραμματισμού.  Και οι συνέπειες όλων αυτών των πρόχειρων εγχειρημάτων; Πολύ απλά οι μεγάλοι χαμένοι να είναι οι ίδιοι οι μαθητές και μαζί με αυτούς  οι γονείς τους και οι εκπαιδευτικοί.

 Με αφορμή ένα άρθρο του Καθηγητή Πανεπιστημίου κ. Ανδρέα Δημητρίου με τίτλο «πρόταση για την έξοδο από την κρίση στην παιδεία» (http://cyprusnews.eu/andreas-demetriou/8013314-) μου δίνεται η ευκαιρία να διατυπώσω κάποιες σκέψεις-προτάσεις μου, που ίσως βοηθήσουν στο να βρει επιτέλους η εκπαίδευση τον προσανατολισμό της και τις προτεραιότητές της.

1.      Είναι επείγουσα ανάγκη να συσταθεί στο Υπουργείο Παιδείας μια εθνική επιτροπή με επικεφαλής έναν μόνιμο υφυπουργό παιδείας  για διαμόρφωση εθνικά αποδεχτού πλαισίου μεταμόρφωσης της παιδείας, το οποίο να έχει μακροχρόνια ισχύ και να μην έχει δικαίωμα ο εκάστοτε υπουργός να αλλάζει κάθε φορά το σχετικό πλαίσιο.

2.       Να βελτιωθεί η ποιότητα της εκπαίδευσης με την ουσιαστική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών καθορίζοντας και ελέγχοντας ταυτοχρόνως το Υπουργείο Παιδείας, μέσω των επίσημων θεσμών του, τα αποτελέσματα της παρεχόμενης επιμόρφωσης.

3.      Να γίνουν μόνιμοι διορισμοί των εκπαιδευτικών για να σταματήσει επιτέλους αυτή η προσωρινότητα με τον διορισμό των αναπληρωτών, οι οποίοι ναι μεν προσφέρουν σημαντική βοήθεια στο σύστημα πλην όμως η αποδοτικότητά τους μειώνεται αισθητά εξαιτίας οικογενειακών και κοινωνικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν.

4.       Επιτέλους να υπάρχει σύστημα αξιολόγησης στην εκπαίδευση (σχολικής μονάδας, διευθυντών και εκπαιδευτικών) με ασφαλιστικές δικλείδες που να εξασφαλίζουν την αντικειμενικότητά του, και

5.      Να μην εφαρμοστούν μέτρα λιτότητας για την εκπαίδευση, γιατί η επένδυση στην παιδεία είναι η καλύτερη επένδυση που μπορεί να κάνει μία προοδευμένη Χώρα.

Ο ΑΠΟΗΧΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΑΛΙΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΙΘΑΚΗ

Παρακολούθησα από το διαδίκτυο με μεγάλο ενδιαφέρον την προχθεσινή συνάντηση παλιών μαθητών του Γυμνασίου και Λυκείου Ιθάκης με τους καθηγητές τους στο αγαπημένο μας νησί την ΙΘΑΚΗ.
Ομολογουμένως συγκινήθηκα κι εγώ από τα λόγια πολλών συνομιλητών μου στο διαδίκτυο, που εξέφραζαν συναισθήματα νοσταλγίας και αγάπης για τη μαθητική εποχή που πέρασε, για τις γλυκές της αναμνήσεις, για τις ανθρώπινες εκείνες στιγμές που συνέδεαν τους μαθητές με τους Μέντορές τους, τους Δασκάλους που έθεσαν τις βάσεις για να οικοδομηθεί στον καθένα το δέντρο της γνώσης.
Και η συνάντηση αυτή ήταν ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ από κάθε άποψη. Υπήρξε υψηλού επιπέδου φιλοξενία συνοδευόμενη με περισσή αποδοχή, αγάπη, ευγένεια και ευγνωμοσύνη των μαθητών προς τους καθηγητές τους. Άραγε αυτή η επιτυχημένη καθ’ όλα συνάντηση να είναι απότοκος της ανθρώπινης τάσης να ζήσει το άτομο στιγμές του παρελθόντος που του ξυπνούν ευχάριστες αναμνήσεις, του μικραίνουν την ηλικία και του φουντώνουν τη νοσταλγία μιας ανέμελης εποχής;
Θα μπορούσα να αποδεχτώ καθ’ ολοκληρία αυτό το ενδεχόμενο, αλλά δεν μπορώ να εξηγήσω τον τόσο μεγάλο ενθουσιασμό των «παλιών» μαθητών και των καθηγητών τους από τα γεγονότα αυτής της συνάντησης. Επομένως, μπορώ να πω με ξεκάθαρο τρόπο ότι το αποτέλεσμα αυτό οφείλεται και στην ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ των ΘΙΑΚΩΝ συμπολιτών μου, που χαρακτηρίζεται από περίσσεια αγάπη, φιλοξενία, ευγένεια ψυχής προς όλους που επισκέπτονται το ιστορικό νησί μας, την ΙΘΑΚΗ, αλλά κυρίως προς αυτούς τους ανθρώπους που τους έδωσαν τα εφόδια να τους χρωστούν όλοι οι μικρότεροι το «Ευ Ζην».
Σε μια εποχή της κατρακύλας των αξιών και της απαξίωσης προς κάθε τι που έχει να κάνει είτε με τους ίδιους τους θεσμούς είτε με αυτούς που τους υπηρετούν, τα ΘΙΑΚΟΠΟΥΛΑ έδωσαν ένα μάθημα, προς πάσα κατεύθυνση, σεβασμού, ευγνωμοσύνης, αγάπης, αποδοχής σε αυτούς που δημιούργησαν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για το μέλλον τους.
Ειλικρινά, χαίρομαι γι’ αυτούς τους «παλιούς» μαθητές και τους συγχαίρω θερμά, που δίνουν μαθήματα ΗΘΟΥΣ και μιας καλύτερης ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ προσέγγισης.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ: ΑΥΤΟΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ

Με εντυπωσίασε η ανάγνωση του βιβλίου του Βασίλη Ξανθόπουλου «Περί αστέρων και Συμπάντων» από τις «Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης».

Επέλεξαν λοιπόν μερικά αριθμητικά στοιχεία και όχι μόνο, τα οποία μου προξένησαν μεγάλη εντύπωση και που επαληθεύουν την ρήση: «Ο Άνθρωπος, αυτός ο Μικρός ο Μέγας». Παραθέτω μερικά από αυτά.

·        Η Γη μας υπάρχει εδώ και 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια. Διαθέτει ζωή εδώ και 3-3,5 δισεκατομμύρια χρόνια και  η ζωή που υπάρχει στο τελευταίο 0,5-1 δισ. Χρόνια μοιάζει αρκετά με τη σημερινή .

·        Κάποια αστέρια ή πλανήτες απέχουν πολλά έτη φωτός από τη Γη. Ένα (1)  έτος φωτός ισοδυναμεί με την απόσταση που διανύει το φως σε έναν χρόνο και του οποίου η ταχύτητα είναι 300.000 χιλιόμετρα/το δευτερόλεπτο,. Η απόσταση αυτή είναι περίπου ίση με: 9,5 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα.

·        Ο  Ήλιος μας είναι ένα αστέρι ακτίνας 700.000 χιλιομέτρων,   μάζας ίση με 2Χ10³³ gr και λαμπρότητας που ισοδυναμεί με ένα (1) τετράκις εκατομμύρια λάμπες των 100 κηρίων για κάθε άνθρωπο στη Γη. Είναι ηλικίας 5 δισεκατομμυρίων χρόνων και θα ζήσει ακόμη άλλα τόσα χρόνια.  Ο κοντινότερος προς τον ήλιο αστέρας είναι ο Α του Κενταύρου που απέχει 4 έτη φωτός.  Κρατώντας την ίδια κλίμακα, αν ο ήλιος αντιστοιχεί σε ένα εικοσάρικο (δρχ.), το κοντινότερο αστέρι θα βρίσκεται 300 χιλιόμετρα μακριά.

·        Γαλαξίες: Το σύμπαν είναι γεμάτο από γαλαξίες. Ο Ήλιος και οι γειτονικοί του αστέρες ανήκουν στον δικό μας γαλαξία που έχει σπειροειδή μορφή και φαίνεται κατά τους καλοκαιρινούς μήνες  σαν γαλακτόχρωμη ζώνη. Σε μία εικόνα που οι γαλαξίες απεικονίζονται με ένα εικοσάρικο (δρχ.) θα υπάρχει ένας γαλαξίας κάθε μισό μέτρο περίπου. Γενικά οι γαλαξίες όλο και απομακρύνονται, γιατί το σύμπαν διαστέλλεται.

·        Αστέρες: Στους γαλαξίες υπάρχουν μεγάλα σύννεφα μεσοαστρικής ύλης. Ο στροβιλισμός αυτής της ύλης και η πύκνωσή της σε ορισμένες περιοχές έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία του πυρήνα ενός αστέρα. Στη συνέχεια εξαιτίας της βαρύτητας δημιουργείται ο αστέρας, ο οποίος στην προσπάθειά του να διατηρηθεί και να ζήσει παράγει θερμοπυρηνική ενέργεια (καύση του Η προς Ηe) που αντιστέκεται στις δυνάμεις της βαρύτητας. Τα αστέρια αποτελούνται από 78% της μάζας τους από Υδρογόνο (H) και 28% από ήλιο (He) και 2% από οξυγόνο, άζωτο, άνθρακα, νέο, μαγνήσιο, αργό, χλώριο, πυρίτιο, σίδηρο και νικέλιο.

·        Εξέλιξη των αστέρων: Οι αστέρες διανύουν μεγάλη περίοδο ωριμότητας και μετά πεθαίνουν μετατρεπόμενοι σε λευκούς νάνους (στο τέλος μελανούς) ή αστέρες νετρονίων ή μελανές οπές (μαύρες τρύπες).    

·        Για να έχουμε μια εικόνα σχετικά με το πόσοι αστέρες υπάρχουν στο σύμπαν αρκεί να κάνουμε τους εξής λογαριασμούς. Το σώμα του ανθρώπου αποτελείται από μερικά τρισεκατομμύρια κύτταρα. Πάνω στη Γη ζουν περίπου 7-8 δισεκατομμύρια άνθρωποι. Σε κάθε κύτταρο του ανθρώπου αντιστοιχεί και ένας αστέρας. Δηλαδή υπάρχουν περίπου 10²¹ αστέρες.

·        ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: Τι είναι λοιπόν ο άνθρωπος μπροστά σε αυτά τα τεράστια νούμερα που απαριθμήσαμε και στο χωροχρόνο; Είναι ένας πολύ ΜΙΚΡΟΣ αλλά ταυτόχρονα ένας  ΜΕΓΑΛΟΣ, γιατί κατόρθωσε να ανακαλύψει όλα αυτά και να δώσει ΕΛΛΗΝΙΚΑ ονόματα στους διάφορους αστερισμούς και τα αστρικά φαινόμενα, αποδεικνύοντας τη δύναμη: α) του ανθρώπινου νου, β) της ελληνικής γλώσσας και γ) του ελληνικού πνεύματος που άρχισε να μελετάει το σύμπαν.