Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

Ναυτικό – Λαογραφικό Μουσείο Ιθάκης




Η συλλογή του «Ναυτικού - Λαογραφικού Μουσείου Ιθάκης» περιλαμβάνει ένα πλήθος εκθεμάτων, που ξεπερνούν τα 2000, μεταξύ των οποίων είναι: μια πλούσια συλλογή παλαιών φωτογραφιών των αρχών του αιώνα μας, συλλογή από πίνακες καραβιών Ιθακήσιων πλοιοκτητών, ναυτικά όργανα, στολές, έγγραφα και Βιβλία της Εμποροναυτικής Σχολής Σταθάτου, καθώς και άλλα τεκμήρια από την πλούσια ναυτική ιστορία της Ιθάκης. Επίσης, περιλαμβάνει χάλκινα, μπρούτζινα και κεραμικά σκεύη οικιακής χρήσης, κοσμήματα, παλαιά εργαλεία, χαρακτηριστικά αντικείμενα διαφόρων επαγγελμάτων, έπιπλα αστικής τάξης του νησιού, μικροαντικείμενα εκκλησιαστικής τέχνης, παραδοσιακές στολές της Ιθάκης και εξοπλισμό και κατασκευές της κλωστικής και υφαντικής τέχνης, αγροτικό εξοπλισμό, εργαλεία υφάνσεως, εκκλησιαστικά είδη, κοσμήματα, γραμματόσημα, μουσικά όργανα κλπ. (πληροφορίες από το site: http://www.naftotopos.gr/ ).
Για την Ιστορία αναφέρουμε ότι αρχικά είχε ιδρυθεί Σύλλογος με την επωνυμία: «Λαογραφικό Μουσείο Ιθάκης», ο οποίος έβαλε τις βάσεις για την μετέπειτα ίδρυση του σημερινού Μουσείου με την επωνυμία: «Ναυτικό – Λαογραφικό Μουσείο Ιθάκης». Τα ιδρυτικά μέλη αυτού του Συλλόγου ήταν: Γιάννης Ματαράγκας (Πρόεδρος), Χρυσούλα Ράζου,  Νίτσα Κανδηλιώτη, Γιώργος Βασιλόπουλος, Γιάννης Δ. Καραντζής, Χρυσή Μάντζαρη και Γιώργος Προσαλέντης.
Στο video που ακολουθεί συμπεριλαμβάνονται εικόνες του Μουσείου, οι οποίες έχουν δημοσιευθεί στο ημερολόγιο του έτους 2012 του ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΕΝ ΠΑΤΡΑΙΣ ΙΘΑΚΗΣΙΩΝ Ο «ΟΔΥΣΣΕΥΣ» και συνοδεύονται με τους ήχους του Θιακού τραγουδιού «Μενεξέδες και Ζουμπούλια». 

Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012

Η αυτογνωσία στη ζωή μας …


Δε ξεχνώ ποτέ έναν φίλο από τα παλιά. Ήταν άνθρωπος με πολλά πνευματικά και ψυχικά χαρίσματα. Διέθετε ειλικρίνεια, χιούμορ, εξυπνάδα, μα το σπουδαιότερο ήταν καλός χαρακτήρας. Σ’ αυτά τα θετικά στοιχεία της προσωπικότητάς του συνυπήρχε και ένα αρνητικό. Ήταν άνθρωπος της «τελευταίας στιγμής».
Συμμετείχε σε ημερίδες και συνέδρια και παρόλο που την τελευταία στιγμή έγραφε τις εισηγήσεις του, οι παρουσιάσεις του αποσπούσαν θετικές κριτικές. Θεωρώ, όμως, ότι τον «έσωζε» η ευστροφία του πνεύματός του και οι επικοινωνιακές δεξιότητες που διέθετε.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που έχανε τις προθεσμίες για κομβικά υπηρεσιακά θέματα. Απαντούσε με καθυστέρηση στις εγκυκλίους της υπηρεσίας, δεν προγραμμάτιζε σωστά τις εργασίες που θα υλοποιούσε σε τακτό χρονικό διάστημα και το χειρότερο μια χρονιά που σχεδίαζε να καταθέσει την αίτησή του για τη συμμετοχή του στις εξετάσεις του ΙΚΥ (Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών), με στόχο στη συνέχεια να κάνει μεταπτυχιακό, έχασε την προθεσμία. Έκτοτε οι περιστάσεις της ζωής δεν του επέτρεψαν να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Φυσικά, πρέπει να σημειώσω ότι αναγνωρίζοντας αυτή του την αδυναμία δε διεκδίκησε ποτέ διευθυντική θέση στην υπηρεσία του, παρόλο που διέθετε τα τυπικά προσόντα.
Τι θα συνέβαινε, όμως, στην περίπτωση που ο φίλος μου δεν ήταν συνειδητοποιημένος, δεν είχε το «γνώθι σαυτόν» και αναλάμβανε επιτελικές θέσεις στην υπηρεσία του;  Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι οι αρνητικές συνέπειες από την έλλειψη σχεδιασμού, προγραμματισμού και καθυστέρησης στην υλοποίηση των ενεργειών του σε ζωτικά θέματα της υπηρεσίας του, θα ήταν σημαντικές.
Όμως, πόσα είναι εκείνα τα άτομα που διαθέτουν την ανάλογη αυτογνωσία; Δυστυχώς, είναι πολύ λίγα και γι’ αυτό παρατηρούμε σήμερα: υπηρεσίες να υπολειτουργούν, πιστώσεις για δημόσια έργα να χάνονται, νόμοι να μην ολοκληρώνονται με τα σχετικά Προεδρικά Διατάγματα και τις αντίστοιχες Υπουργικές Αποφάσεις κτλ. Αλλά και το χειρότερο, οι υφιστάμενοι αυτών των ατόμων να μιμούνται το παράδειγμα του προϊσταμένου τους και να αδιαφορούν σε προκλητικό βαθμό, περιφρονώντας τον φορολογούμενο πολίτη που ζητά να διεκπεραιωθούν οι υποθέσεις του.
Εν κατακλείδι, είναι καιρός να καθαρίσει η «ήρα από το στάρι». Οι πολίτες απαιτούν να τους διοικήσουν άτομα (Υπουργοί, Βουλευτές, Δήμαρχοι, Διευθυντές διαφόρων υπηρεσιών κτλ.) με ήθος, συνέπεια, ειλικρίνεια, υπευθυνότητα, σεβασμό στον άνθρωπο και με οργανωτικές ικανότητες. Να τους διοικήσουν άτομα που τοποθετούν το συμφέρον του συνόλου υπεράνω του ατομικού τους. Άνθρωποι που εργάστηκαν και καταξιώθηκαν στην υπηρεσία τους και όχι ανεπάγγελτοι, λαϊκιστές, αιθεροβάμονες, αποστασιοποιημένοι από την καθημερινότητα. Έχει μεγίστη σημασία να εφαρμόζεται η αρχή «Διοίκηση δια του Παραδείγματος» σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας.

"Ο Μικρός Ευκλείδης"



 «Ο Μικρός Ευκλείδης», είναι ένα περιοδικό της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας κατάλληλο για τους μαθητές του Δημοτικού Σχολείου. Περιέχει ασκήσεις μαθηματικών, προβλήματα, γρίφους και θέματα των διαγωνισμών της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας. Συστήσατε, ανεπιφύλακτα, το περιοδικό στους μικρούς μαθητές.
Δέστε τα θέματα ενός διαγωνισμού (Ε΄τάξης Δημοτικού) στον παρακάτω σύνδεσμο: 

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012

Προτάσεις για εκπαιδευτικό λογισμικό.


Η εισαγωγή των ηλεκτρονικών υπολογιστών στη σχολική τάξη εξυπηρετεί σε σημαντικό βαθμό τόσο τον εκπαιδευτικό όσο και τους μαθητές.  Αναλυτικότερα:
  • Βοηθά τον εκπαιδευτικό να οργανώσει με αποτελεσματικό τρόπο τη διδασκαλία του, σε όλα σχεδόν τα γνωστικά αντικείμενα, μέσα από κατάλληλα προγράμματα και εκπαιδευτικό λογισμικό.
  • Βοηθά τους μαθητές στην εμπέδωση των διδασκομένων εννοιών και ειδικότερα στην ενίσχυση αυτών που αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες, γιατί τους παρέχεται η δυνατότητα να επαναλάβουν, με το δικό τους ρυθμό, την ύλη που έχουν διδαχθεί.
  • Δίνεται η ευκαιρία στους μαθητές να εξοικειωθούν με το προϊόν αυτό της νέας τεχνολογίας, αποκτώντας «τεχνολογικό αλφαβητισμό» ή «τεχνολογικό γραμματισμό».
Με βάση αυτό το σκεπτικό προτείνουμε να συνδεθείτε με την ηλεκτρονική διεύθυνση,http://sxoleio.eu/ , όπου θα βρείτε 749 δωρεάν προγράμματα και εκπαιδευτικό λογισμικό διαφόρων κατηγοριών, όπως: Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία, Αστρονομία, Παιδικά προγράμματα και άλλα διάφορα. Είναι, όντως, ένα site που ενημερώνει τακτικά όλες τις ποιοτικές freeware και open source εφαρμογές.
Αξιοποιήστε το!!!

Προετοιμάστε τις διδακτικές σας επισκέψεις

Αυτή την εποχή αρχίζουν να πραγματοποιούνται από τα σχολεία οι προγραμματισμένες διδακτικές επισκέψεις τους.
 Έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι μία διδακτική επίσκεψη των μαθητών στέφεται με επιτυχία, αν προηγουμένως έχει προετοιμαστεί συστηματικά τόσο από τον εκπαιδευτικό όσο και από τους μαθητές.
Προς διευκόλυνση των εκπαιδευτικών και των μαθητών παραθέτουμε διάφορες (ενδεικτικές) ηλεκτρονικές διευθύνσεις, από τις οποίες μπορούν να αντλήσουν χρήσιμες πληροφορίες με στόχο, οι νέες γνώσεις που θα αποκτηθούν από την πρώτη επαφή των μαθητών με τα διάφορα αξιοθέατα, να στηριχθούν σε μία «προϋπάρχουσα γνώση».




Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

Μύρισε Άνοιξη ...


Μύρισε Άνοιξη! Παγκόσμια αισιοδοξία λόγω της επιτυχούς έκβασης του PSI. Ξημερώνουν καλύτερες ημέρες (όπως μας υπόσχονται οι ιθύνοντες) στον οικονομικό, πολιτικό, εκπαιδευτικό κτλ. τομέα της Πατρίδας μας.
Ας κρατήσουμε όμως,  προς το παρόν, «μικρό καλάθι» και ας απολαύσουμε τις ομορφιές της ανοιξιάτικης ελληνικής φύσης, που σίγουρα θα γεμίσουν την ψυχή μας με πραγματική αισιοδοξία. Απολαύστε το

Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

Τίμησαν όλοι οι Έλληνες πολίτες τους ήρωες του 21;



Επεισόδια σημειώθηκαν, σήμερα, σε αρκετά μέρη της Χώρας μας, την ώρα που η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων επιθυμούσε να τιμήσει τους Προγόνους μας, τους ήρωες που θυσιάστηκαν για να απολαμβάνουμε όλοι εμείς την ελευθερία μας. 
Είναι κρίμα, ισχνές μειοψηφίες να προσπαθούν να επιβάλουν τις απόψεις τους σε μια Δημοκρατική Κοινωνία ... Δυστυχώς, κάτι παρόμοιο επιχειρείται τον τελευταίο καιρό να περάσει και σε άλλους χώρους της ανθρώπινης δραστηριότητας. 
Διερωτάται κανείς, αν οι γνώσεις (περί ηθικής, δικαιοσύνης, ελευθερίας κτλ.) που απέκτησαν (αυτοί οι λίγοι) κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής τους στην οικογένεια και στα σχολεία, δημιούργησαν και σε ποιο βαθμό "αντισώματα" δικαίου, ηθικής, ανθρωπιάς, σεβασμού των δικαιωμάτων του άλλου.
Χρειάζεται κάτι να αλλάξει, τουλάχιστον, στο χώρο του σχολείου; Αυτό είναι ένα σημαντικό ερώτημα. 

Οι ανάγκες της ζωής


Η καλλιέργεια του πνεύματος και της ψυχής κάθε ανθρώπου πρέπει να έχουν υψηλό βαθμό επιλογής στην κλίμακα των αναγκών της ζωής του.

Σάββατο 24 Μαρτίου 2012

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

Στη διδασκαλία κάθε μαθήματος


Βοήθησες, δάσκαλε, το μαθητή σου:

1. Να Προσλάβει τις βασικές πληροφορίες του μαθήματος;

2. Να Οργανώσει στη μνήμη του αυτές τις πληροφορίες;

3. Να Αιτιολογήσει την ύπαρξή τους;

4. Να Οδηγηθεί σε χαρακτηρισμούς, κρίσεις, συμπεράσματα, εφαρμογές, περιλήψεις;

Άλλοι τα είπαv … Εμείς τα καταγράφουμε (3)


Η ΣΩΣΤΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Ο σωστός δάσκαλος βοηθά τα παιδιά να αναπτύξουν την προσωπικότητά τους και να αντιληφθούν την ιδιαιτερότητα και τη σημασία της ζωής τους για τον εαυτός τους και την κοινωνία (Grayson Kirk).

Ο δάσκαλος δε σπαταλάει ούτε καταστρέφει τις δυνατότητες του παιδιού, αλλά του δίνει τα πνευματικά εργαλεία για να αναπτύξει τη μοναδικότητά του και να συνειδητοποιήσει το ιδιαίτερο δυναμικό που κατέχει στο σώμα, στο πνεύμα και στην ψυχή του (John Fischer)

Δύο πράγματα πρέπει να δώσουμε στα παιδιά: ρίζες και φτερά (H. Carter).

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

Νέοι άνθρωποι, δημιουργικές προτάσεις


O Πολιτιστικός και Περιβαλλοντικός Σύλλογος Βόρειας Ιθάκης «Ενεργοί Πολίτες» προτείνει μια σειρά δραστηριοτήτων (έκδοση βιβλίων και φωτογραφιών, ψηφιακή αναπαράσταση του Μυκηναϊκού Ανακτόρου, μακέτες κτλ.) για την προβολή της Ιθάκης και της «Σχολής Ομήρου», μάλιστα μετά την ανακοίνωση των αρχαιολόγων του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων ότι εκεί βρισκόταν ένα Μυκηναϊκό Ανάκτορο, ίσως του Οδυσσέα.
Τέτοιες προσπάθειες είναι αξιέπαινες, γιατί αφενός δείχνουν τον δρόμο  στις παρούσες πολιτικές παρατάξεις του Δήμου μας ότι υπάρχουν προοπτικές να βρεθούν σημεία σύγκλισης απόψεων και να προωθηθούν για άμεση υλοποίηση και αφετέρου αφήνουν να διαφανεί ότι οι νέοι της τοπικής μας κοινωνίας δημιουργούν προσδοκίες για μια καλύτερη διαχείριση των κοινών προβλημάτων της Ιθάκης μας. Ευελπιστούμε…     


Ψηφιακή αναπαράσταση του Ανακτόρου από τον διακεκριμένο Ιταλό αρχιτέκτονα Bruno Mazzali.

Χρήσιμα βιβλία για το Δάσκαλο

(Ενδεικτική ελληνική βιβλιογραφία)

Αβέρωφ – Ιωάννου (1983). Μαθαίνοντας τα παιδιά να συνεργάζονται. Αθήνα: Εκδόσεις Θυμάρι.
Αγαλιώτης, Ι. (2009). Μαθησιακές Δυσκολίες στα Μαθηματικά. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
Αγαλιώτης, Ι. (2012). Διδασκαλία Μαθηματικών στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση. Αθήνα: Γρηγόρης.
Βασιλοπούλου, Μ. (2001). Ο χάρτης των εννοιών ως εργαλείο μάθησης. Αθήνα: Αυτοέκδοση.
Elliott, S., Kratochwill, T., Littlefield- Cook J., Travers, J. (2008). Εκπαιδευτική Ψυχολογία: Αποτελεσματική διδασκαλία – Αποτελεσματική μάθηση (μτφρ). Αθήνα: Gutenberg
Ζιώρη, Ε. (2011). Άδηλη Μάθηση. Αθήνα: Gutenberg.
Θεοφιλίδης, Χ. (1997). Διαθεματική προσέγγιση της διδασκαλίας. Αθήνα: Γρηγόρης.
Κανάκης, Ι. (1999). Διδασκαλία και μάθηση με σύγχρονα μέσα διδασκαλίας. Αθήνα: Γρηγόρης.
Κανάκης, Ι. (2006). Η οργάνωση της διδασκαλίας – μάθηση με ομάδες εργασίας. Αθήνα: Τυπωθήτω – Γιώργος Δαρδανός.
Καραντζής, Ι. (2004). Τα προβλήματα της μνήμης των παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες στην αριθμητική και την ανάγνωση: Γνωστική θεώρηση – εκπαιδευτικές προεκτάσεις. Αθήνα: Τυπωθήτω – Γ. Δαρδανός.
Καραντζής, Ι. (2005). Διαγνωστική αξιολόγηση και παρέμβαση στα μαθηματικά. Στο βιβλίο επιμέλειας ΠΟΡΠΟΔΑ, Κ. Εκπαιδευτικές προσεγγίσεις και υλικό για την αξιολόγηση και αντιμετώπιση των μαθησιακών δυσκολιών των μαθητών του Δημοτικού Σχολείου. Πάτρα.
Καραντζής (2007). Εφαρμογές βασικών αρχών της μάθησης στην εκπαίδευση. Αθήνα: Gutenberg.
Καραντζής (2011). Ο Δάσκαλος στη σχολική τάξη: Βασικές ψυχο-παιδαγωγικές και διδακτικές εφαρμογές. Αθήνα: Ίων.
Καραντζής, Ι. & Τσαγγάρης, Γ. (2003). Μαθησιακές Δυσκολίες στα Μαθηματικά. Στο βιβλίο επιμέλειας Πόρποδας, Κ. Διαγνωστική αξιολόγηση και αντιμετώπιση των μαθησιακών δυσκολιών στο Δημοτικό Σχολείο. Πάτρα.
Καραντζής Ι, Aγγελόπουλος Η., Καραγιάννης Π., Φραγκούλης Ι., Φωκάς Ε. (2003) Η διδασκαλία των μαθημάτων του δημοτικού σχολείου με τη χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή. Διδακτικές εφαρμογές στο πλαίσιο του Διαθεματικού προγράμματος σπουδών. Αθήνα: Καλειδοσκόπιο.
Κόκκοτας, Π. (1998). Σύγχρονες προσεγγίσεις στη διδασκαλία των Φυσικών Επιστημών. Αθήνα: Αυτοέκδοση.
Κολέζα, Ε. (2009). Θεωρία και πράξη στη διδασκαλία των Μαθηματικών. Αθήνα: Τόπος.
Κολιάδης, Ε. (2002). Γνωστική Ψυχολογία- Γνωστική Νευροεπιστήμη και Εκπαιδευτική Πράξη. Αθήνα: Αυτοέκδοση.
Κόσυβας, Γ. (2000). Η πρακτική του ανοιχτού προβλήματος στο δημοτικό σχολείο. Αθήνα: Gutenberg.
Κουλουμπαρίτση, Α. και Μουρατιάν, Ζ. (2003). Σχέδια εργασίας στην τάξη και στην πράξη: στόχος, τρόπος, αξιολόγηση. Αθήνα: Πατάκης.
Κωσταρίδου–Ευκλείδη, Α. (1997). Ψυχολογία της σκέψης. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
Κωσταρίδου–Ευκλείδη, Α. (2005). Μεταγνωστικές διεργασίες και αυτό-ρύθμιση. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
Κωσταρίδου–Ευκλείδη, Α. (2011). Γνωστική Ψυχολογία. Από την αναπαράσταση της γνώσης στο θυμικό και στη δράση.  Αθήνα: Πεδίο.
Κωσταρίδου–Ευκλείδη, Α. (2012). Ψυχολογία κινήτρων. Αθήνα: Πεδίο.
Λεμονίδης, Χ. (2003). Μια νέα πρόταση διδασκαλίας των Μαθηματικών στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού Σχολείου. Αθήνα: Πατάκης.
Μαλικιώση - Λοϊζου, Μ. (2001). Η συμβουλευτική ψυχολογία στην εκπαίδευση: Από τη θεωρία στην πράξη. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
Ματσαγγούρας, Η. (2004). Θεωρία και πράξη της διδασκαλίας τ.2. Στρατηγικές διδασκαλίας. Αθήνα: Gutenberg.
Ματσαγγούρας, Η. (2003). Η Σχολική Τάξη, τ.1. Αθήνα: Αυτοέκδοση.
Ματσαγγούρας, Η. (2003). Η διαθεματικότητα στη σχολική γνώση. Αθήνα: Γρηγόρης.
Μίχας, Π. (2003). Η διδασκαλία της Φυσικής στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
Μπαμπλέκου, Ζ. (2011). Γνωστική Ψυχολογία. Μοντέλα Μνήμης. Αθήνα: Gutenberg.
Παπαζήσης, Κ. (1996). Τα «έξυπνα» πειράματα. Αθήνα: Σαββάλας.
Polia, G.(1990). Πώς να το λύσω (Μετάφραση). Αθήνα: Σπηλιώτη.
Πόρποδας, Κ. (2002). Η Ανάγνωση. Πάτρα: Αυτοέκδοση.
Πόρποδας, Κ. (2011). Μάθηση και Γνώση στην Εκπαίδευση: Γνωστική ανάλυση-Δυσκολίες - Εφαρμογές. Πάτρα: Αυτοέκδοση.
Ραβάνης, Κ.(2003). Οι Φυσικές Επιστήμες στην προσχολική εκπαίδευση: Διδακτική και γνωστική προσέγγιση. Αθήνα: Τυπωθήτω - Γ. Δαρδανός.
Ράπτη, Α., Φορτούνη, Τ., Κομματάς, Ν., & Αλεξανδράτος, Γ. (2006). Οι χάρτες εννοιών στο Σχολείο: Θεωρητικό πλαίσιο, διδακτική αξιοποίηση, δραστηριότητες. Αθήνα: Ατραπός.
Σαμαρτζή, Σ. (2011). Ο χρόνος ως πρόβλημα προς επίλυση: Αναπαραστάσεις και γνωστικές στρατηγικές. Αθήνα: Πεδίο.
Schunk, D., Pintrich, P. , Meece, J. (2010). Τα κίνητρα στην εκπαίδευση (μετφ.). Αθήνα Gutenberg.
Slavin, R. (2008). Εκπαιδευτική Ψυχολογία: Θεωρία και πράξη (μετάφραση). Αθήνα: Μεταίχμιο.
Τζεκάκη, Μ. (2007). Μικρά παιδιά μεγάλα μαθηματικά νοήματα. Προσχολική και πρώτη σχολική ηλικία. Αθήνα: Gutenberg.
Φλωράτου, Μ. (21998). Μαθησιακές Δυσκολίες και όχι Τεμπελιά. Αθήνα: Οδυσσέας.
Χρυσαφίδης, Κ. (2003). Βιωματική – Επικοινωνιακή Διδασκαλία. Αθήνα: Gutenberg.  
Van De Walle J. A. (2005). Μαθηματικά για το Δημοτικό και το Γυμνάσιο: Μια εξελικτική διδασκαλία (Μετάφραση). Αθήνα: ΤυπωθήτωΓ. Δαρδανός.

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

Μαθησιακές Δυσκολίες

Ο μέχρι τώρα πληρέστερος και ευρέως αποδεκτός ορισμός για τις μαθησιακές δυσκολίες έχει δοθεί από την Εθνική Μικτή Επιτροπή για τις Μαθησιακές Δυσκολίες (National Joint Committee on Learning Disabilities) των ΗΠΑ, το 1988. Σύμφωνα με τον ορισμό αυτό, “οι μαθησιακές δυσκολίες είναι ένας γενικός όρος ο οποίος αναφέρεται σε μια ανομοιογενή ομάδα διαταραχών που εκδηλώνονται ως δυσκολίες στη μάθηση και χρήση της ομιλίας, της ανάγνωσης, της γραφής, του συλλογισμού ή των μαθηματικών ικανοτήτων. Οι διαταραχές αυτές είναι εγγενείς στο άτομο, αποδίδονται σε δυσλειτουργία του κεντρικού νευρικού συστήματος και είναι δυνατόν να εκδηλώνονται καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Με τις μαθησιακές δυσκολίες είναι δυνατόν να συνυπάρχουν προβλήματα αυτοελέγχου της συμπεριφοράς, κοινωνικής αντίληψης και κοινωνικής αλληλεπίδρασης, τα οποία, όμως, από μόνα τους, δε συνιστούν μαθησιακή δυσκολία. Αν και οι μαθησιακές δυσκολίες είναι δυνατόν να εκδηλώνονται μαζί με άλλες μειονεκτικές καταστάσεις (π.χ. αισθητηριακή βλάβη, νοητική καθυστέρηση, σοβαρή συναισθηματική διαταραχή) ή με επιδράσεις εξωγενών παραγόντων (όπως οι πολιτισμικές διαφορές και η ανεπαρκής ή ακατάλληλη εκπαίδευση), εντούτοις οι μαθησιακές δυσκολίες δεν είναι το άμεσο αποτέλεσμα αυτών των καταστάσεων ή εξωγενών παραγόντων” (OShea κ.ά. 1998, σ. 37-38). Απόσπασμα από το βιβλίο: Διαγνωστική Αξιολόγηση και αντιμετώπιση των Μαθησιακών Δυσκολιών (Ανάγνωση, Ορθογραφία, Δυσλεξία, Μαθηματικά). Επιμέλεια: Κ. Πόρποδας

Παρακάτω προτείνουμε δύο βιβλία που είναι αναρτημένα στο διαδίκτυο και αναφέρονται στην αξιολόγηση και αντιμετώπιση των Μαθησιακών Δυσκολιών. Τα βιβλία αυτά γράφτηκαν από την Επιστημονική Ομάδα του Καθηγητή κ. Κων/νου Πόρποδα στο πλαίσιο της υλοποίησης του προγράμματος του έργου ΕΠΕΑΕΚ (του Μέτρου 1.1, της Ενέργειας 1.1.3, της Κατηγορίας Πράξεων Α΄ τα έτη 2003-2004), του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.
 
1. Διαγνωστική Αξιολόγηση και αντιμετώπιση των Μαθησιακών Δυσκολιών (Ανάγνωση, Ορθογραφία, Δυσλεξία, Μαθηματικά). Επιμέλεια: Κ. Πόρποδας


2. Εκπαιδευτικές Προσεγγίσεις και υλικό για την Αξιολόγηση και Αντιμετώπιση των Μαθησιακών Δυσκολιών των Μαθητών του Δημοτικού Σχολείου. Επιμέλεια: Κ. Πόρποδας

Η σημασία της ενεργού συμμετοχής του μαθητή στη διαδικασία της μάθησης

Αφιερωμένο εξαιρετικά σ’ όλους τους ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ που έμαθαν στους μαθητές τους να «ψάχνουν» και να «ψάχνονται».

« Μίλα μου για μαθηματικά και θα τα ξεχάσω,
    δείξε μου μαθηματικά και ίσως τα θυμάμαι,
    άσε με να  κάνω πράξεις αυτά που μου λες και τότε θα τα καταλάβω.»
        
                                  Παλιό κινέζικο ρητό

Μια παλιά μας πρόταση που ευτυχώς δικαιώθηκε

ΣΧΟΛΙΟ:  Το γράμμα αυτό απευθυνόταν προς την κ. Δαμαντοπούλου τ. Υπουργό του ΥΠΔΒΜΘ και γράφτηκε εδώ και δύο χρόνια, όταν είχε ψηφιστεί ο Νομός 3848/2010, και δημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική διεύθυνση www. alfavita.gr. Για την "Ιστορία" το παραθέτω.

Αξιότιμη κ. Υπουργέ,
Είναι γεγονός ότι ο Ν. 3848/2010 «Αναβάθμιση του ρόλου του εκπαιδευτικού- καθιέρωση κανόνων αξιολόγησης και αξιοκρατίας στην εκπαίδευση και λοιπές διατάξεις» αντιμετώπισε πολλά θέματα με επιτυχία, τα οποία για καιρό έχρηζαν ουσιαστικής τροποποίησης ή διευθέτησης, όπως ήταν τα θέματα του διορισμού των εκπαιδευτικών, της επιλογής στελεχών της εκπαίδευσης, της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου κτλ. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια θέματα που είναι άξια να θιγούν, προκειμένου να διορθωθούν μέσα στη σχολική χρονιά. Ένα, λοιπόν, από τα θέματα αυτά είναι και αυτό των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών που είναι υποχρεωμένοι να μείνουν στην περιφέρεια της πρώτης τους τοποθέτησης για τρία (3) σχολικά έτη.
            Πράγματι, εξετάζοντας κανείς με μια πρώτη ματιά το θέμα έρχεται να συμφωνήσει απόλυτα με τη διάταξη αυτή του νόμου. Συμφωνεί, γιατί ο εκπαιδευτικός για να αποδώσει πρέπει να μείνει στη θέση του για δύο-τρία σχολικά χρόνια, προκειμένου να προγραμματίσει την εργασία του, να γνωρίσει τους μαθητές του, να καταστρώσει μελλοντικά σχέδια υλοποίησης καινοτόμων προγραμμάτων κτλ. Είναι, δηλαδή, λόγοι παιδαγωγικο-διδακτικοί που υποστηρίζουν τη διάταξη αυτή του νόμου. Το ερώτημα όμως που τίθεται είναι:  Όντως είναι έτσι τα πράγματα στην πράξη;
            Κυρία Υπουργέ, δυστυχώς –κατά την γνώμη μου- δεν έχουν έτσι τα πράγματα. Ο νεοδιόριστος εκπαιδευτικός διορίζεται σε μία περιφέρεια και όχι σε ένα συγκεκριμένο σχολείο. Βρίσκεται στη διάθεση του αρμοδίου ΠΥΣΠΕ ή ΠΥΣΔΕ τα  δύο πρώτα σχολικά έτη και στο τρίτο έτος παίρνει οργανική θέση. Επομένως, στην καλύτερη των περιπτώσεων κάθε χρόνο βρίσκεται και σε διαφορετικό σχολείο με αποτέλεσμα να εκλείπουν παντελώς οι προαναφερόμενοι παιδαγωγικο-διδακτικοί λόγοι, που είμαι σίγουρος ότι ήταν και ο κύριος παράγοντας που σας οδήγησε στην καθιέρωση αυτής της διάταξης του νόμου. Η διάταξη αυτή μπορεί να έχει λόγο ύπαρξης μόνο σε περίπτωση που ο διορισμός γίνει σε ένα συγκεκριμένο σχολείο (δυσπρόσιτο) ή σε κάποια περιφέρεια που έμμεσα αντιπροσωπεύει ένα σχολικό συγκρότημα (π.χ. περιφέρεια Γ΄ Κεφαλληνίας που σημαίνει Γυμνάσιο, Λύκειο και ΕΠΑΛ Ιθάκης).
            Ένας άλλος λόγος που πρέπει αυτή η διάταξη να αναθεωρηθεί είναι και το γεγονός ότι βρισκόμαστε σε μια εποχή που ο εκπαιδευτικός (και προφανώς κάθε άλλος δημόσιος υπάλληλος) αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Ένας νεοδιόριστος, που διορίζεται σε έναν τόπο διαφορετικό της μόνιμης κατοικίας του, αντιμετωπίζει μεγάλες οικονομικές δυσκολίες και μάλιστα αν αναλογιστεί κανείς ότι η συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι άτομα μεγάλης ηλικίας (35-40 ετών) και έχουν οικογένεια. Είναι, λοιπόν, άμεση ανάγκη να δείτε το θέμα με διαφορετικό πνεύμα και να προχωρήσετε στην αναθεώρηση της διάταξης, θεσπίζοντας τη διετία ως ένα απαραίτητο χρονικό διάστημα παραμονής των εκπαιδευτικών στην οργανικής τους θέση, όπως προβλέπεται για όλους τους άλλους εκπαιδευτικούς (ανάγκη ίσης μεταχείρισης). Κάθε διαφοροποίηση του νεοδιόριστου σε σχέση με τους άλλους εκπαιδευτικούς αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, ένα είδος τιμωρίας και τίποτε άλλο.

Άλλοι τα είπαν … Εμείς τα καταγράφουμε (2)

Η ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΙΚΟΝΑΣ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΗ

Κάθε άνθρωπος έχει ταλέντα. Δυστυχώς όμως οι περισσότεροι δεν έχουν το θάρρος να τα ακολουθήσουν (Erica Jong). Αναγνώρισε (λοιπόν) τα ταλέντα και την αξία του παιδιού σου, για να τα αναγνωρίσει και το ίδιο στον εαυτό του (Lucy Jo Palladino).

Όσο πιο θετική εικόνα για τον εαυτό του έχει ένα παιδί, τόσο καλύτερα θα αποδώσει στο σχολείο (Barry Dwyer).

Αναγνώρισε την αξία και πίστεψε στις μοναδικές ικανότητες κάθε παιδιού. Η αυτοπεποίθηση που θα νιώσουν θα τους δώσει φτερά (Maria Montessori).

Όταν ο δάσκαλος αναγνωρίζει τα ταλέντα και σέβεται την αξιοπρέπεια των μαθητών, η απόδοσή τους βελτιώνεται (Scott Willis).

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

Η Ιθάκη πάντοτε πρωτοπορεί…

            Σε μια εποχή οικονομικής παρακμής, χαλάρωσης των θεσμών και πτώσης των αξιών, τα παιδιά της θεατρικής ομάδας της Ιθάκης «ΦΟΡΚΥΝΑΣ» δείχνουν το δρόμο που οδηγεί σε για πνευματική ανάταση, σε μια πνευματική άνθηση της Τέχνης και του Πολιτισμού, σκορπίζοντας νότες αισιοδοξίας στο «συννεφιασμένο» κοινωνικό μας περιβάλλον. Συγχαρητήρια στα παιδιά της θεατρικής ομάδας, για την άψογη απόδοσή τους στο έργο του Ι. Καμπανέλλη «Παραμύθι χωρίς όνομα».
Με την ευκαιρία αυτή θα επιθυμούσα να συγχαρώ και τον αγαπητό μαθητή μου, Σταύρο Δελλαπόρτα, γιατί μέσα από το επιμελημένο ιστολόγιό του πρόσφερε, με το φωτογραφικό του οδοιπορικό, λίγη χαρά και σε αυτούς που δεν είδαν την παράσταση. Σταύρο, συγχαρητήρια και για έναν επιπλέον λόγο, γιατί με τις φωτογραφίες που δημοσιεύεις μας ξυπνάς υπέροχες μνήμες αποστασιοποιούμενος, όπως βλέπω, από τους τοπικούς πολιτικούς διαξιφισμούς που τον τελευταίο καιρό (δυστυχώς) κυριαρχούν στη μικρή μας κοινωνία. Να είσαι πάντα καλά !!!

Δάσκαλος όχι μόνο για το μάθημα... αλλά και για το ΜΑΘΗΤΗ

Θυμάμαι, όταν υπηρετούσα ως δάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο της Ιθάκης, έκανα παρέα με ένα συνάδελφο, που εκείνη τη χρονιά είχε τοποθετηθεί ως νεοδιόριστος Φυσικός στο Γυμνάσιο και το Λύκειο της Ιθάκης. Συναντιόμαστε τα χειμωνιάτικα βράδια, σχεδόν καθημερινά, στη πλατεία περιμένοντας το πλοίο να μας φέρει τα νέα από την πρωτεύουσα, να αγοράσουμε, δηλαδή, την εφημερίδα μας και να πάρει ο καθένας το δρόμο για το σπίτι του, γιατί η χειμωνιάτικη υγρασία δε μας άφηνε πολλά περιθώρια επιλογών.
Για ένα διάστημα τον είχα χάσει από την καθιερωμένη συνάντηση της πλατείας. Κάποια μέρα που τον συνάντησα τυχαία στο δρόμο, τον ρώτησα:
-         Σε έχασα, πού βρίσκεσαι;
-         Διαβάζω, μου λέει, διαβάζω γιατί εγώ σπούδασα Φυσικός στη Γερμανία και για να ξέρεις, για τους Γερμανούς θεωρούμαι Φυσικός για τα εργοστάσια. Εδώ με διόρισαν ως δάσκαλο στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Αν ήθελα, συνέχισε, να γίνω καθηγητής, έπρεπε να παρακολουθήσω, μετά την κατάρτισή μου στο αντικείμενο της ειδικότητάς μου, μαθήματα παιδαγωγικής, ψυχολογίας και διδακτικής.
Ο λόγος του με προβλημάτισε έντονα και απομακρυνόμενος από το σημείο συνάντησής μας διερωτήθηκα: Μα κι εγώ που σπούδασα Μαθηματικός και ο άλλος που σπούδασε Φιλόλογος είμαστε κατάλληλα εκπαιδευμένοι να γίνουμε δάσκαλοι των παιδιών του Γυμνασίου και του Λυκείου; Φυσικά, ΟΧΙ, γιατί στη σημερινή εποχή ο σύγχρονος εκπαιδευτικός δεν πρέπει να γνωρίζει μόνο το γνωστικό του αντικείμενο, αλλά να γνωρίζει και «ΠΩΣ» θα το διδάξει και πρωτίστως και κυρίως να ΓΝΩΡΙΖΕΙ και ΑΥΤΟΝ που θα διδάξει. Να γνωρίζει τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντά του, τις ανησυχίες του, τον τρόπο του σκέφτεται, που μιλά, που αντιλαμβάνεται, που θυμάται, που επικοινωνεί, που μαθαίνει.
Κάποιοι, πολέμιοι ίσως του θεσμού του σχολείου, ισχυρίζονται ότι αν ο εκπαιδευτικός παραμείνει μόνο ως πηγή παροχής γνώσης, κινδυνεύει στο άμεσο μέλλον να χάσει τη δουλειά του και το σχολείο να απαξιωθεί. Σαν απάντηση σ’ αυτόν τον ισχυρισμό ο εκπαιδευτικός πρέπει να προβάλει τον παιδαγωγικό του ρόλο, που τον καταξιώνει στους μαθητές του και στην κοινωνία γενικότερα. Δηλαδή, να αγαπήσει το μαθητή, να τον ενθαρρύνει, να αναδείξει τα θετικά στοιχεία της προσωπικότητάς του, να τον διδάξει με το παράδειγμά του, να εμφυσήσει σ’ αυτόν ήθος και αξίες  και τέλος να τον βοηθήσει να «μάθει πώς να μαθαίνει».
Όλα αυτά τα προσόντα τα έχει ο σημερινός εκπαιδευτικός της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης; Ναι, αρκετοί θα έλεγαν τα έχουν. Τα έχουν όχι γιατί εκπαιδεύτηκαν να τα αποκτήσουν, αλλά γιατί κατέβαλαν μεγάλη προσπάθεια, διάβασαν και έχουν ενστερνισθεί ότι το επάγγελμα του εκπαιδευτικού δεν είναι μόνο λειτούργημα αλλά είναι και ΙΔΕΑ. Σε όλους αυτούς τους συναδέλφους της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης «τους βγάζω το καπέλο», τους συγχαίρω, γιατί μόνοι τους χωρίς ιδιαίτερες παιδαγωγικές σπουδές αγωνίζονται να κρατήσουν το μαθητή στο σχολείο, να τον αγκαλιάσουν, να τον ενθαρρύνουν, να επικοινωνήσουν μαζί του και να μιλήσουν στην ψυχή του.
Μπορεί όμως το σεβαστό Υπουργείο Παιδείας, ο υπεύθυνος φορέας της εκπαίδευσης των παιδιών, να αφήνει τα πράγματα στην τύχη τους; Στην Πατρίδα μας στα χαρτιά όλα λειτουργούν καλά και τούτο το λέω γιατί το ΥΠΕΠΘ έχει ψηφίσει εδώ και κάτι χρόνια το σχετικό νόμο που προβλέπει την παιδαγωγική κατάρτιση των καθηγητών, πλην όμως ουδέποτε εφαρμόστηκε! Δυστυχώς, ο καθηγητής με τις 40-50 διδακτικές ώρες εισαγωγικής επιμόρφωσης ως παιδαγωγικό εφόδιο έρχεται να διδάξει στο σχολείο.
     Είναι καιρός πλέον να γίνει κάτι. Όπως, και οι εκπαιδευτικοί του δημοτικού σχολείου σπουδάζουν στα παιδαγωγικά τμήματα των πανεπιστημίων μας να γίνουν ΔΑΣΚΑΛΟΙ, έτσι και οι καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης πέρα από τις βασικές σπουδές του γνωστικού τους αντικειμένου πρέπει να αποκτήσουν και τις θεωρητικές και πρακτικές γνώσεις των Επιστημών της Αγωγής (Παιδαγωγικά, Ψυχολογία, Διδακτική κτλ.), γιατί μόνο τότε θα ελπίζουμε ότι θα ξημερώσει ένα καλύτερο αύριο για την εκπαίδευση. Είναι πλέον καιρός…ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ δεν πρέπει να είναι μόνο για το μάθημα ... αλλά και για το ΜΑΘΗΤΗ.

Άλλοι τα είπαν … Εμείς τα καταγράφουμε (1)


Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ 

Σκοπός της εκπαίδευσης είναι να δώσει στο παιδί την ελευθερία και τα μέσα για να αναπτύξει τα μοναδικά ταλέντα της ψυχής και του μυαλού του.
                              John Fischer

Το παιδί δεν είναι ακατέργαστη ύλη, αλλά οντότητα που χρειάζεται βοήθεια για να αναπτύξει προσωπικότητα.
                                                                                     Robert H. Shaffer

Το παιδί έρχεται στο σχολείο ως άτομο και πρέπει να φύγει ως προσωπικότητα.
                                                                                           Jean Piaget

Κυνηγώντας τα αυτονόητα στην εκπαίδευση

Θυμάμαι, όταν υπηρετούσα ως διευθυντής σε μια μεγάλη σχολική μονάδα, κατόρθωσα, μετά από πολύωρες διαβουλεύσεις με το διδακτικό προσωπικό του σχολείου, να παραχωρήσω ένα μικρό χώρο του σχολείου στο Σύλλογο των Γονέων και Κηδεμόνων για γραφείο τους. Οι αντιρρήσεις, ευτυχώς μερικών εκπαιδευτικών, συνοψίζονταν στο «επιχείρημα»: «Τι θέλουμε τους γονείς μέσα στα πόδια μας, να μας ελέγχουν ή να στέκονται έξω από τις πόρτες των αιθουσών διδασκαλίας και να μας  παρακολουθούν;»    
Απίστευτο και όμως αληθινό, αλλά, ευτυχώς, ειπωμένο από μια μειοψηφία εκπαιδευτικών που ξεχνούν ότι εκπαιδευτικοί και γονείς είναι συνεργάτες, γιατί έχουν έναν και μόνο κοινό σκοπό (φυσικά από την πλευρά του ο καθένας) την πρόοδο του μαθητή. Ίσως, αυτοί οι εκπαιδευτικοί να ταυτίζονται με αυτούς που αντιδρούν σε κάθε μορφή αξιολόγησης της εκπαίδευσης γενικότερα και του εκπαιδευτικού ειδικότερα.
Είναι γεγονός ότι, όπως σε όλη την κοινωνία υπάρχει μια χαλάρωση εφαρμογής των θεσμικών πλαισίων, έτσι και στην εκπαίδευση έχει ατονήσει σημαντικά η εφαρμογή του νόμου που διέπει τη λειτουργία μιας σχολικής μονάδας (πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης). Φθάσαμε, μάλιστα, στο σημείο από την αρχή της δεκαετίας του 1980 μέχρι σήμερα, να εξισώνεται ο άριστος και επιμορφωμένος εκπαιδευτικός με τον αμελή, αδιάφορο και με ελλιπή επιμόρφωση συνάδελφό του (ίσως λίγοι είναι αυτοί, όμως υπάρχουν).
Στο σημείο αυτό ήταν εύλογο να διερωτηθούμε: Τι έκανε μέχρι σήμερα το Υπουργείο Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων γι’ αυτή την κατάσταση; Προχώρησε στην εφαρμογή προγραμμάτων παιδαγωγικής επάρκειας των εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης; Είχε την πολιτική τόλμη να εφαρμόσει τις αυτονόητες θεσμικές αλλαγές για ένα σχολείο σύγχρονο, ανοιχτό στην κοινωνία και αποτελεσματικό; Φρόντισε να θεσπίσει ένα ισορροπημένο σύστημα μεταθέσεων και αποσπάσεων εκπαιδευτικών ή κάθε χρόνο μετακινούσε τον εκπαιδευτικό πριν καλά – καλά γνωρίσει το μαθητή και ο μαθητής γνωρίσει το εκπαιδευτικό, με αποτέλεσμα ορισμένες περιοχές της επαρχίας να έχουν μετατραπεί σε κέντρα διερχομένων εκπαιδευτικών με μέσο όρο παραμονής στο ίδιο σχολείο το πολύ ένα διδακτικό έτος; 
Η απάντηση είναι ότι ποτέ το σεβαστό Υπουργείο Παιδείας δεν προχώρησε στην έκδοση των αντίστοιχων Προεδρικών Διαταγμάτων που θα καθόριζαν τον τρόπο και το χρόνο της εφαρμογής αυτών των αυτονόητων αλλαγών. Αντί αυτού προχώρησε σε λαϊκίστικες κινήσεις, διορίζοντας πολλούς εκπαιδευτικούς, καθιερώνοντας θεσμούς όπως «υπεύθυνος βιβλιοθήκης του σχολείου», «υπεύθυνος επαγγελματικού προσανατολισμού», ωρομίσθιους για ενισχυτική διδασκαλία κτλ. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι οι «υπεύθυνοι» αυτοί των διαφόρων τομέων να μην κάνουν μάθημα ή αν κάνουν κάποιες ώρες την εβδομάδα να μην συμπληρώνουν ποτέ το ωράριό τους. 
Οι ωρομίσθιοι για την ενισχυτική διδασκαλία σπάνια κάνουν μάθημα, γιατί οι μαθητές δεν προσέρχονται μετά από τις δύο πρώτες βδομάδες εφαρμογής του θεσμού. Ένας κύριος λόγος είναι το γεγονός ότι δεν υπήρχε και δεν υπάρχει συντονισμός -πλην ελάχιστων περιπτώσεων- μεταξύ του εκπαιδευτικού του πρωινού ωραρίου και αυτού της απογευματινής ενισχυτικής διδασκαλίας για την εφαρμογή ενός προγράμματος αντισταθμιστικής διδασκαλίας που να έχει συνέχεια και συνέπεια (σε αυτό δε φταίει και τόσο πολύ το Υπουργείο όσο οι υπεύθυνοι που ελέγχουν την εφαρμογή των νόμων). Αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος είναι, ο μαθητής βλέποντας μια αποσπασματική και χωρίς πρόγραμμα αντισταθμιστική διδασκαλία, να φεύγει από το δωρεάν μάθημα και να πηγαίνει στο ιδιαίτερο και δαπανηρό για το γονέα μάθημα αλλά συστηματοποιημένο και σε οργανωμένο πλαίσιο ενταγμένο.    
Ο αντίλογος σε όλες αυτές τις προοδευτικές αλλαγές θα ήταν: λ.χ. Μα δε χρειάζεται «ο υπεύθυνος της βιβλιοθήκης» σε ένα σχολείο ή «ο υπεύθυνος του επαγγελματικού προσανατολισμού»; Βεβαίως, και χρειάζεται αλλά όμως αφού δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις γι’ αυτό. Τη δουλειά π.χ. του υπεύθυνου της βιβλιοθήκης θα μπορούσε κάλλιστα να την κάνει ο διοικητικός γραμματέας του σχολείου, ή ο εκπαιδευτικός με απασχόληση μόνο 1-2 ώρες την εβδομάδα, άλλωστε πόσα βιβλία θα δανείσει την ημέρα και πόσο χρόνο θα κάνει για να τα δανείσει; Αναφορικά με τον υπεύθυνο του επαγγελματικού προσανατολισμού, είναι μια θέση που δημιουργείται μετά από τη θέσπιση ενός συστήματος εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που ο μαθητής έχει ένα σαφή προσανατολισμό. Τώρα, όπως έχουν τα πράγματα, κάθε μαθητής δηλώνει να πάει στην άλφα σχολή και σε άλλη τελικά βρίσκεται, επομένως τι χρειάζεται ο ΣΕΠ; Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι κάποιοι ικανοί εκπαιδευτικοί να "παροπλίζονται" καταλαμβάνοντας αυτές τις άχαρες θέσεις μέσα στη σχολική μονάδα (γι' αυτό το θέμα θα επανέλθουμε σε άλλη στιγμή). 
Είναι πλέον καιρός αυτός ο εργοδότης που λέγεται Δημόσιο να επιλέξει τον εκπαιδευτικό που θα είναι άξιος, επιμελής, ευσυνείδητος αλλά να έχει και παιδαγωγική κατάρτιση, γιατί ο σύγχρονος εκπαιδευτικός δεν πρέπει να γνωρίζει μόνο το γνωστικό του αντικείμενο, αλλά να γνωρίζει και «ΠΩΣ» θα το διδάξει και πρωτίστως και κυρίως να ΓΝΩΡΙΖΕΙ και ΑΥΤΟΝ που θα διδάξει. Να γνωρίζει τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντά του, τις ανησυχίες του, τον τρόπο του σκέφτεται, που μιλά, που αντιλαμβάνεται, που θυμάται, που επικοινωνεί, που μαθαίνει. Κάποιοι, πολέμιοι ίσως του θεσμού του σχολείου, ισχυρίζονται ότι, αν ο εκπαιδευτικός παραμείνει μόνο ως πηγή παροχής γνώσης, κινδυνεύει στο άμεσο μέλλον να χάσει τη δουλειά του και το σχολείο να απαξιωθεί. Σαν απάντηση σ’ αυτόν τον ισχυρισμό ο εκπαιδευτικός πρέπει να προβάλει τον παιδαγωγικό του ρόλο, που τον καταξιώνει στους μαθητές του και στην κοινωνία γενικότερα. Δηλαδή, να αγαπήσει το μαθητή, να μιλήσει στην ψυχή του, να τον ενθαρρύνει, να αναδείξει τα θετικά στοιχεία της προσωπικότητάς του, να τον διδάξει με το παράδειγμά του, να εμφυσήσει σ’ αυτόν ήθος και αξίες  και τέλος να τον βοηθήσει να «μάθει πώς να μαθαίνει», στοιχείο απαραίτητο που θα τον οδηγήσει να αναζητήσει μόνος του τη γνώση (αυτομόρφωση).
Όλα αυτά που συμβαίνουν έχουν ένα και μόνο αποτέλεσμα: «Ο μεγάλος χαμένος να είναι ο μαθητής» και φυσικά οι γονείς του που πληρώνουν ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς για να καλύψουν τις ελλιπείς γνώσεις των παιδιών τους. Είναι καιρός, λοιπόν, να γίνει κάτι. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως, και οι εκπαιδευτικοί του δημοτικού σχολείου σπουδάζουν στα παιδαγωγικά τμήματα των πανεπιστημίων μας να γίνουν ΔΑΣΚΑΛΟΙ, έτσι και οι καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης πέρα από τις βασικές σπουδές του γνωστικού τους αντικειμένου πρέπει να αποκτήσουν και τις θεωρητικές και πρακτικές γνώσεις των Επιστημών της Αγωγής (Παιδαγωγικά, Ψυχολογία, Διδακτική κτλ.), γιατί μόνο τότε θα ελπίζουμε ότι θα ξημερώσει ένα καλύτερο αύριο για την εκπαίδευση. Είναι πλέον καιρός (να μου επιτραπεί η έκφραση) «να βάλουμε το άλογο μπροστά από το κάρο και όχι το κάρο μπροστά από το άλογο». Ας ελπίσουμε ότι με τον τελευταίο Ν. 3848/2010 «Αναβάθμιση του ρόλου του εκπαιδευτικού- καθιέρωση κανόνων αξιολόγησης και αξιοκρατίας στην εκπαίδευση και λοιπές διατάξεις» να μπουν κάποια πράγματα σε μία τάξη. Ας αναμένουμε, γιατί ήδη η νομοθετική ρύθμιση για την παιδαγωγική επάρκεια πήρε αμέσως – αμέσως αναβολή για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.