Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2019

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΧΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ



 Τον τελευταίο καιρό κυκλοφορεί ευρέως στα κοινωνικά δίκτυα (FB) η παρακάτω σχηματική αναπαράσταση με τίτλο «Η εξέλιξη της εκπαίδευσης», που θέλει να πει (κατά τη γνώμη των περισσοτέρων) ότι «οι παλιοί μαθητές, μάθαινα δυσκολότερα πράγματα και ήξεραν περισσότερα σε σχέση με τους νεότερούς τους». Τη θέση αυτή θα επιθυμούσα να τη σχολιάσω εξετάζοντάς την από την παραδοχή δύο διαφορετικών ενδεχομένων.
Ενδεχόμενο 1ο: Ας υποθέσουμε ότι η αναρτώμενη σχηματική παράσταση θέλει να δείξει, κατά τους περισσότερους, αυτό που προηγουμένως αναφέραμε, ότι δηλαδή η παρεχόμενη εκπαίδευση με τον καιρό ακολουθεί μια φθίνουσα πορεία από πλευράς δυσκολίας της διδακτέας ύλης αλλά και κατά συνέπεια και από πλευράς βαθμού μάθησης των μαθητών. Η άποψη όμως αυτή δεν συμβαδίζει με αυτά που συμβαίνουν στην πραγματικότητα. Αν κανείς ανατρέξει στην ύλη των υπαρχουσών διδακτικών βιβλίων διαπιστώνει ακριβώς το αντίθετο. Όπως σημειώνει, μεταξύ των άλλων, ο φίλος και συνάδελφος Χρίστος Σαπρίκης στο προσωπικό του ιστολόγιο: «Τι σχέση έχει η παπαγαλία του πολλαπλασιασμού, ο τυφλοσούρτης της λύσης προβλημάτων τεσσάρων πράξεων, η μηχανική αποστήθιση του τύπου του εμβαδού με τα σημερινά Μαθηματικά στο Δημοτικό;». «Τι σχέση έχει το τυποποιημένο ημερολόγιο των παιδικών μας χρόνων “Το πρωί σηκώθηκα, έπλυνα τα δόντια μου, ήπια το γάλα μου, ντύθηκα, πήρα την τσάντα μου και πήγα στο σχολείο” με τα κείμενα που καλούνται να γράψουν οι σημερινοί μαθητές;» Το ίδιο κανείς διαπιστώνει και για τα υπόλοιπα μαθήματα. Επομένως, προς τι αυτός ο υπαινιγμός;  
Θα αναφερθούμε σε ένα πολύ σημαντικό παράγοντα. Παλιά οι μαθητές εισάγονταν στο Γυμνάσιο με εξετάσεις, και η συνέχιση των σπουδών τους στο Λύκειο διεκόπτετο από τις εξετάσεις που είχαν καθιερωθεί, επομένως ο αριθμό αυτών των μαθητών που κατόρθωναν να σπουδάσουν ήταν ελάχιστος μπροστά σε αυτόν των μαθητών του σήμερα, που εισάγονται όλοι τόσο στο Γυμνάσιο (υποχρεωτικά) όσο στο Λύκειο αλλά και στα Πανεπιστήμια, εξαιτίας της αύξησης των πανεπιστημιακών τμημάτων και του αριθμού των εισακτέων. Έτσι, είναι επόμενο να υπάρχουν σήμερα πολλοί μαθητές με λιγότερες γνώσεις με αποτέλεσμα να διαφαίνεται μια φθίνουσα πορεία του βαθμού απόδοσης των μαθητών, στοιχείο που μπορεί να παραπέμψει μερικούς και σε ελλειμματική εκπαίδευση ή σε προσπάθεια επιλογής ευκολότερης διδακτέας ύλης. Όμως  μια εμπειρική έρευνα χωρίς να εξισώνει τις πολλές ανεξάρτητες μεταβλητές, προκειμένου να εξετάσει την εξαρτημένη μεταβλητή «ποιότητα γνώσης αλλά και παρεχόμενης εκπαίδευσης που έχουν οι μαθητές του σήμερα» δεν οδηγεί ποτέ σε σωστά επιστημονικά επιχειρήματα, εφόσον αφενός συγκρίνουμε τα γεγονότα «με δύο μέτρα και δύο σταθμά» και αφετέρου ότι υπάρχει έντονο το ανθρώπινο στοιχείο να εστιάζει στο λάθος και στο μεμπτό και να αγνοεί το σωστό και το άμεμπτο. Αλήθεια πόσοι είναι οι άριστοι μαθητές σήμερα που διαπρέπουν στις σπουδές τους;
 Ενδεχόμενο 2ο :  Μήπως όμως κάποιοι θεώρησαν την παρούσα σχηματική αναπαράσταση ότι χρησιμοποιείται μεταφορικά για να εκφράσει την εικόνα μιας  παρακμάζουσας αντίληψης για συμπεριφορές που χαρακτηρίζουν μερικά άτομα του σήμερα σε θέματα αξιοκρατίας, ενσυναίσθησης, σεβασμού στον συνάνθρωπο και στους θεσμούς, αναγνώρισης των δικαιωμάτων του άλλου, ευθυκρισίας, σταθερής άποψης σε διάφορα κοινωνικά θέματα, υιοθέτησης ηθικών αξιών της ζωής  κ.λπ.;  Μήπως, ταύτισαν τις έννοιες «εκπαίδευση» και «παιδεία»;  Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο μπορώ να πω ότι θα δικαιολογούσα την πρόθεσή τους.  

1 σχόλιο: