ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΜΠΟΧΟΛΗ «ΛΙΘΟΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ: ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ»

 Την Πέμπτη 2 Μαρτίου 2017, στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Πατρών έγινε η παρουσίαση του βιβλίου του Δημήτρη Κομποχόλη «Λίθοι συνειδήσεων: Κείμενα ενάντια στη λήθη», από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρών κ.κ. Χρυσόστομο, τον Επίκουρο Καθηγητή του Πανεπιστημίου Πατρών κ. Ιωάννη Καραντζή και τον κριτικό κ. Σταύρο Ιντζεγιάννη.

Παρουσίαση από τον Ιωάννη Καραντζή

Ο Φιλόλογος και συγγραφέας Δημήτρης Κομποχόλης είναι ένας λαμπρός νέος με πολύ καλές προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές. Ένας νέος με ήθος και παρρησία, που επιθυμεί διακαώς να καταθέτει τις απόψεις του για τα τεκταινόμενα της εποχής μας, μιας εποχής που και εμείς στη Χώρα μας βιώνουμε εκτός από οικονομική και κοινωνική κρίση και κρίση αξιών και ιδανικών.      

Ο Δημήτρης, λοιπόν, μάζεψε τα κείμενα εκείνα που είχε δημοσιεύσει τον τελευταίο καιρό στον τοπικό τύπο και όχι μόνο που αναφέρονται: στη μετανάστευση, στην οικονομική κρίση, στη παιδεία, στη λογοτεχνία κλπ. και αφού τα επεξεργάστηκε τα παρέθεσε ως ένα ενιαίο σύνολο στον παρόν βιβλίο.

Τα κείμενά του απορρέουν από τη σύγχρονη πραγματικότητα  και, όπως ο ίδιος τονίζει, «αποτελούν ένα οδοιπορικό στον χωροχρόνο», «μια περιπλάνηση προς αναζήτηση λησμονημένων αξιών». Προσπαθεί, δηλαδή, να ανιχνεύσει τις αδυναμίες μας, τις σαθρές νοοτροπίες μας, τα ψέματα που διατυπώνονται, τις αποπροσανατολιστικές τάσεις που παρατηρούνται καθώς κι άλλα τυχόν μειονεκτήματα, για να φανεί αφενός ο δρόμος προς την παρακμή, αλλά ταυτόχρονα να αφυπνίσει συνειδήσεις μήπως διορθωθούν λάθη και τεθούν σε ασφαλέστερες βάσεις οι προσδοκίες των ανθρώπων για αξιοκρατία, ελευθερία, ισότητα και δικαιοσύνη. Γιατί δε χωρά αμφιβολία ότι τέτοιες παρασιτικές και αποπροσανατολιστικές καταστάσεις υπάρχουν στη ζωή που εμποδίζουν τους ανθούς των δέντρων της αρετής να ανθίσουν και να καρποφορήσουν, όπως με εξαιρετική αλληγορική διάθεση ο φίλος και συνάδελφος στο Πανεπιστήμιο Καθηγητής Σωτήρης Βαρνάβας εκφράζει σ’ ένα ποίημα του.

«Εφέτος η κληματαριά, δεν ευδοκίμησε σταφύλια να μας δώσει, την εμποδίσανε στο στάδιο των ανθών παράσιτα που δήθεν φιλικά πηγαινοέρχονταν ροκανίζοντας τις ώρες της άνοιξης, απασχολώντας με γνώμες τα κλαδιά ωσότου ρουφήξουνε μέσα απ’ τις φλέβες τους το αίμα»

   Τα κείμενά του είναι συνυφασμένα με το ένδοξο αρχαιοελληνικό παρελθόν, προς τις σπουδαίες προσωπικότητες της διανόησης των Τεχνών και των Γραμμάτων. Υπό αυτήν την έννοια τα κείμενα του λειτουργούν ως ανάχωμα στη λήθη που τείνει να μας αποκόψει από τις ρίζες μας. Γνωρίζουμε όλοι μας ότι ένας λαός που αποκόπτεται σταδιακά από τις ρίζες του παρακμάζει. Μάλιστα, καθώς ο αδυσώπητος χρόνος ξεθωριάζει τις μνήμες για πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις του παρελθόντος, όλο και περισσότερο αυτός ο κίνδυνος μεγαλώνει.  

Η γραφίδα όμως του Δημήτρη παρεμβαίνει, βάζει εμπόδια στη λήθη προβάλλοντας τις αξίες και τα ιδανικά του πολιτισμού μας, αυτά που αποτελούν τα δυνατά όπλα που διαθέτει η Χώρα μας, υποδηλώνοντας συγχρόνως  ότι υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα. Η Ελλάδα της Τέχνης, των Γραμμάτων, του Πολιτισμού και της Ορθόδοξης Χριστιανικής Παράδοσης.

Με άμεσο αλλά και έμμεσο τρόπο προβάλλει τα μηνύματά του για τις αγχωτικές προσπάθειες του σημερινού ανθρώπου να κατακτήσει όλο και περισσότερα υλικά αγαθά, αδιαφορώντας - κυρίως οι ηγέτες του - για τη δυστυχία που επικρατεί στη διαβίωση των ανθρώπων του τρίτου κόσμου, για την έλλειψη ελευθερίας και δημοκρατίας σε ορισμένες χώρες, αιτίες που έχουν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία στρατιάς μεταναστών με στόχο την αναζήτηση μιας καλύτερης και ασφαλέστερης ζωής. Και διερωτάται ο Δημήτρης:  Αυτή τη συγκεκριμένη κατάσταση, της μετανάστευσης, πώς πρέπει να την αντιμετωπίσουμε; επιδεικνύοντας ρατσισμό και ξενοφοβία ή εκδηλώνοντας τα συναισθήματα της αγάπης και της κατανόησης για τον συνάνθρωπο, βασικές αρχές της Χριστιανικής μας Πίστης;

Μία από τις λύσεις που προτείνει ο συγγραφέας για πολλά θέματα είναι η στροφή της εκπαίδευσης προς μία περισσότερη ανθρωποκεντρική θεώρηση παραμερίζοντας τα εμπόδια που ορθώνουν ίσως κάποια συντεχνιακά συμφέροντα και μειώνοντας την τάση της πολιτικής εξουσίας για συνεχείς αλλαγές στο σύστημα της εκπαίδευσης ονομάζοντάς τες δήθεν μεταρρυθμίσεις.  

Αυτή η συνειδητή προσπάθεια που καταβάλλεται από τον φορέα της εκπαίδευσης για την αναγωγή της ατομικότητας του ανθρώπου σε συγκροτημένη προσωπικότητα πρέπει αφενός να στοχεύει στην ανάπτυξη της κριτικής και δημιουργικής σκέψης των παιδιών και αφετέρου στην εσωτερική καλλιέργειά τους με τις αρετές της αγάπης, της αλήθειας, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας και της ενσυναίσθησης. Το έργο του αυτό θεωρώ, ότι είναι μια κατάθεση ψυχής, μια έκφραση της αμέριστης αγάπης και της φλογερής του επιθυμίας να διατηρηθούν στη μνήμη μας αυτές οι ηθικές αξίες και τα ιδιανικά της Κοινωνίας μας.

Όπως τονίζει και ο ίδιος, οι απόψεις του αυτές δε διεκδικούν την απόλυτη αλήθεια, ούτε επιθυμούν να δώσουν πλήρεις απαντήσεις, τουναντίον έχουν στόχο να κατατεθούν και άλλες απόψεις και προβληματισμοί και να δοθούν απαντήσεις στα ερωτήματα για το «πού βαδίζουμε». Ο πλουραλισμός των απόψεων, άλλωστε, λειτουργεί ως κινητήριος δύναμη για αφύπνιση συνειδήσεων  αλλά και ως εφαλτήριο για να εξεταστούν τα διάφορα θέματα και από άλλη οπτική γωνία. Ο Αϊστάιν τονίζει ότι «κανένα πρόβλημα δε γίνεται να λυθεί από το ίδιο επίπεδο συνείδησης που το δημιούργησε». 

Οι ιδέες, λοιπόν και οι προβληματισμοί του συγγραφέα σε αυτό το βιβλίο, θεωρώ ότι συμβάλλουν αμέσως αλλά και εμμέσως στο να κατανοήσουμε για το πώς ο άνθρωπος αποκτά και διαμορφώνει τις γνώσεις του για τον κόσμο που τον περιβάλλει και πώς αυτές οι γνώσεις αποκτούν μια εσωτερική δυναμική γονιμοποιώντας τη σκέψη του και αποκτώντας μεταγνώση. Επίσης, συμβάλλουν στο να κατανοήσουμε με ποιο τρόπο κάποιοι άνθρωποι αξιολογούν την ποιότητα και την αξία των γνώσεων που κατέχουν. Πώς εκτιμούν την αξία της ελευθερίας της έκφρασης, των σκέψεων και των συναισθημάτων τους. Πώς ο νέος  ωριμάζει πνευματικά από τις εμπειρίες και τις γνώσεις που αποκτά στη ζωή του. Πώς η ανθρώπινη ύπαρξη συντίθεται από σωματικά και ψυχικά χαρακτηριστικά. 

Λέγεται ότι κάθε είδους τέχνη για να εκπληρώσει τον στόχο της πρέπει να σε κερδίζει. Να σε απορροφά, να σε ενσωματώνει με τα δρώμενα, να σε αναγκάζει να μην είσαι ένας τρίτος παρατηρητής των εξελισσόμενων γεγονότων και καταστάσεων. Αυτό το επιτυγχάνει ο συγγραφέας χάρις:

 

1.     στον άριστο χειρισμό της ελληνικής γλώσσας,

2.     στον ρέοντα λογοτεχνικό του λόγο,

3.     στο εύστοχο λεξιλόγιό του,

4.     στους εύστοχους τίτλους των θεμάτων του

5.     στον έξυπνο τρόπο που ενσωματώνει τις απόψεις διακεκριμένων ανθρώπων του πνεύματος στα κείμενά του. Με αυτόν τον τρόπο α) αποκαλύπτει τις βαθύτερες γνώσεις του για την ιστορία, τη λογοτεχνία και  τη φιλοσοφία, β) εκπέμπει μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση και γ) προσδίδει στις απόψεις του μεγαλύτερο βαθμό αντικειμενικότητας.

Όλα τούτα τα προτερήματα του παρόντος βιβλίου, θεωρώ ότι θα κινήσουν το ζωηρό ενδιαφέρον του αναγνώστη και θα τον κάνουν να διαβάσει χωρίς σταματημό τα κείμενα μέσα σε αρκετά σύντομο χρονικό διάστημα. Άλλωστε η αυτοτέλεια των θεμάτων του βοηθά τον αναγνώστη προς αυτήν την κατεύθυνση.

Αγαπητέ Δημήτρη, σου αξίζουν θερμά συγχαρητήρια για τη συμβολή σου αυτή. Συνέχισε να μας προσφέρεις υπαρξιακές ανάσες, να δημιουργείς προβληματισμούς και να εκφράζεις ελεύθερα τις απόψεις σου, έστω και αν δεν αρέσουν σε μερικούς. Θεωρώ τη συμβολή σου αναγκαία και ουσιαστική.

Είμαι θετικός ότι αυτό θα το πράξεις και σου το εύχομαι εγκαρδίως.