Η ξαφνική εμφάνιση του κορωνοϊού είχε ως συνέπεια τη διακοπή της λειτουργίας των σχολείων όλων των βαθμίδων, η οποία συνεχίζεται και ίσως διαρκέσει για πολύ ακόμα χρονικό διάστημα, άγνωστο πόσο.
Στο Υπουργείο Παιδείας από την αρχή της κρίσης άρχισε ένας διάλογος με τους φορείς της εκπαίδευσης για τον τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος και όντως όλα τα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα ανταποκρίθηκαν αμέσως χρησιμοποιώντας τα μέσα της σύγχρονης και ασύγχρονης επικοινωνίας. Δεν μπορεί να πει κανείς ότι το αποτέλεσμα θα μπορούσε να ήταν αρχικά τόσο επιτυχές όσο αυτό που προσέφερε και προσφέρει το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ), το οποίο διαθέτει τα κατάλληλα μέσα και έχει καθιερώσει με επιτυχία την εξ αποστάσεως εκπαίδευση.
Όμως, πολύ γρήγορα, τα μαθήματα εξ αποστάσεως σε όλα τα πανεπιστήμια της Χώρας έχουν αρχίσει με εντατικούς ρυθμούς και πηγαίνουν πολύ καλά. Η προσπάθεια θα συνεχιστεί και η διδακτέα ύλη θα καλυφθεί αλλά και το ακαδημαϊκό εξάμηνο δε θα χαθεί. Το ερώτημα όμως που τίθεται είναι τι γίνεται με την πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Εκεί νομίζω ότι είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα. Οι πλατφόρμες e- class και e-me έδωσαν κάποια ανάσα στο εκπαιδευτικό σύστημα (παρόλο τα προβλήματα που παρουσιάζουν λόγω υπερφόρτωσης του δικτύου) τροφοδοτώντας τους μαθητές με τον ασύγχρονο τρόπο με θέματα που έχουν διδαχθεί στη σχολική τάξη. Άλλωστε, αυτή είναι και η οδηγία του υπουργείου, όπως έγινε φανερό και από την απόφασή του να περιοριστεί η διδακτέα ύλη για τις πανελλήνιες εξετάσεις σ’ αυτήν που έχει διδαχθεί στη σχολική τάξη.
Τα μειονεκτήματα, όμως, αυτά των μέσων επικοινωνίας σχολείου - μαθητών πρέπει να κινητοποιήσουν το υπουργείο, να προετοιμαστεί κατάλληλα επεκτείνοντας την επικοινωνία των εκπαιδευτικών και μαθητών και με τον σύγχρονο τρόπο, όπως πολύ δειλά εφαρμόζουν τώρα κάποια σχολεία (ελάχιστα δημόσια και περισσότερα ιδιωτικά) μέσα από ειδικές πλατφόρμες άμεσης επικοινωνίας.
Θεωρώ, ότι αυτός ο τρόπος κρατά ζωντανή την επαφή των εκπαιδευτικών με τους μαθητές τους. Το λέω αυτό, γιατί όλα αυτά που λαμβάνουν χώρα αυτόν τον καιρό (τηλεδιασκέψεις, ασύγχρονες και σύγχρονες επικοινωνίες) εντάσσονται στην προσπάθεια να θεραπεύσουν τον γνωστικό στόχο της εκπαίδευσης. Μα, ο στόχος του σημερινού σχολείου είναι μόνο γνωστικός; Ο Δάσκαλος αν μείνει μόνο ως πηγή παροχής γνώσης (που ίσως μερικοί – δυστυχώς - έτσι τον αντιλαμβάνονται) κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά του. Το έργο του Δασκάλου είναι άλλο. Είναι ο παιδαγωγικός του ρόλος, είναι ο εμψυχωτής του μαθητή, είναι αυτός που θα εμφυσήσει αρχές και αξίες, είναι αυτός που θα μιλήσει στον μαθητή για την υπευθυνότητά του απέναντι στην κοινωνία και στον συνάνθρωπο. Είναι αυτός που θα μάθει τον μαθητή να σκέφτεται, να κρίνει, να μάθει πώς να μαθαίνει κ.λπ..
Είναι αστείο, λοιπόν, να μιλάμε στην τρέχουσα φάση για κάλυψη της διδακτέας ύλης. Η ύλη δεν είναι σκοπός αλλά μέσον προς εκπλήρωση του σκοπού. Πρέπει να δοθεί σημαντικός χώρος και στον ψυχοκινητικό και συναισθηματικό τομέα που επιτυγχάνεται με τη ζωντανή παρουσία του Δασκάλου. Συνεπώς, το υπουργείο πρέπει να φροντίσει άμεσα να φτιάξει ειδικές πλατφόρμες άμεσης επικοινωνίας εκπαιδευτικών – μαθητών (για τέτοιες καταστάσεις σαν την τωρινή) για να κρατηθεί ζεστή αυτή η επικοινωνία όχι μόνο για την επεξεργασία της διδακτέας ύλης αλλά κυρίως να γίνει πράξη ο στόχος ενός σχολείου που έχει περισσότερο ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα. Η ζωντανή παρουσία του Δασκάλου (έστω και μέσα από skype για τέτοιες καταστάσεις) είναι απαραίτητη, αν θέλουμε να πλάσουμε μελλοντικούς πολίτες ελεύθερους, υγιείς και δημοκρατικούς !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου