ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ

Με αφορμή ένα δημοσίευμα στο διαδίκτυο για γραπτό μαθητή που σχολιάζεται αρνητικά από τον εκπαιδευτικό για τα λάθη του, βρίσκω την ευκαιρία να καταθέτω κάποιες απόψεις μου.

Κατ’ αρχάς η δημοσίευση των γραπτών των μαθητών, έστω και χωρίς όνομα, στο διαδίκτυο ή σε κάποιο άλλο μέσον δεν νομίζω ότι εξυπηρετεί σε τίποτα, απεναντίας είναι μια πράξη που θέλει να μειώσει τους μαθητές ή να δώσει την ευκαιρία δήθεν να γελάσουν κάποιοι με τα «μαργαριτάρια» μερικών μαθητών.

Τα γραπτά των παιδιών (τα διαγωνίσματα, όπως θέλουν να τα λένε μερικοί) πρέπει να λειτουργούν ως εργαλεία για ανατροφοδοτήσεις και για αξιολογήσεις όχι μόνο των μαθητών αλλά και του έργου του εκπαιδευτικού.

Αναφορικά με τα αρνητικά σχόλια του εκπαιδευτικού στο γραπτό των μαθητών δε με βρίσκουν σύμφωνο. Ο εκπαιδευτικός πρέπει να λειτουργεί πρωτίστως και κυρίως ως εμψυχωτής των μαθητών του. Τα λάθη και οι αποτυχίες των μαθητών πρέπει αντιμετωπίζονται από τον εκπαιδευτικό ως φυσιολογικά φαινόμενα και ως αναπόφευκτα στοιχεία της προσπάθειάς τους για μάθηση παρά ως ενδείξεις αδυναμίας. Τα λάθη πρέπει να τα δει ως συμπτώματα κάποιων προβλημάτων και να διερευνήσει την αιτία τους με στόχο πάντοτε τη βοήθεια των μαθητών. Το καλύτερο που πρέπει να κάνει είναι να εντοπίζει τα λάθη και να τα ομαδοποιεί, προκειμένου να σχεδιάσει και πραγματοποιήσει σε δεδομένη στιγμή μια επανορθωτική διδασκαλία. Κατά την διδασκαλία αυτή ο εκπαιδευτικός έχει στόχο την αυτοδιόρθωση των λαθών εκ μέρους των μαθητών και θα το πετύχει αυτό προκαλώντας με κατάλληλες ερωτήσεις τη σκέψη των μαθητών του και εκμαιεύοντας κατά το δυνατόν τις σωστές απαντήσεις τους.

Μερικοί που σχολίασαν την παραπάνω δημοσίευση υποστήριζαν την άποψη ότι το συγκεκριμένο σχόλιο του εκπαιδευτικού στο τετράδιο του μαθητή ήταν «πετυχημένο», γιατί έδινε την αίσθηση του χιούμορ και ο μαθητής προφανώς θα γελούσε.  

 Το χιούμορ ασφαλώς πρέπει να το χρησιμοποιεί ο εκπαιδευτικός, αλλά πρέπει να επιλέγει πού θα το κάνει, σε ποιον θα το κάνει και τη στιγμή που θα το κάνει. Το τετράδιο του μαθητή αντικατοπτρίζει την εικόνα του και εκεί κάθε τι που γράφεται χρειάζεται να ζυγίζεται με ζυγαριά ακριβείας. Ο μαθητής, συνήθως, ανοίγει το τετράδιό του στο σπίτι του, όταν το πρόσωπο του δασκάλου και το προφανές γέλιο του (για να του δείξει ότι αυτό που έγραψε στο τετράδιό του είναι αστείο) θα απουσιάζουν και τις περισσότερες φορές ο μαθητής αυτές τις ενέργειες του εκπαιδευτικού τις εκλαμβάνει ως ειρωνεία, και μάλιστα αν οι συμμαθητές του γελάσουν με την «ατάκα» του «έξυπνου» εκπαιδευτικού.