ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ Ο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΩΣ ΜΕΤΑΒΑΛΛΟΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Ζούμε σε μια διαρκώς μεταβαλλόμενη κοινωνία, όπου η τεχνολογία αναπτύσσεται με ταχύτατους ρυθμούς με συνέπεια η γνώση να πολλαπλασιάζεται και σύντομα να απαξιώνεται. Λέγεται μάλιστα ότι κάθε πέντε λεπτά εκδίδεται στον κόσμο ένα βιβλίο και κάθε πέντε χρόνια διάφορες επιστημονικές απόψεις που θεωρούνταν αναμφισβήτητες να καταντούν παρωχημένες.

Είναι γεγονός ότι η γνώση ή καλύτερα η πληροφορία (γιατί η γνώση είναι το αποτέλεσμα της επεξεργασίας των πληροφοριών που δέχεται κάθε άτομο) προσφέρεται σήμερα όχι μόνο από τα σχολικά ή πανεπιστημιακά ιδρύματα (μέσω του εκπαιδευτικού και των συγγραμμάτων) αλλά και από τα σύγχρονα μέσα της τεχνολογικής προόδου. Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση γεννιέται το ερώτημα: Το σχολείο μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτά τα νέα δεδομένα διατηρώντας την κυριαρχία του; Δηλαδή, είναι δυνατόν να ενταχθούν όλες αυτές οι πληροφορίες και όλα τα νέα γνωστικά αντικείμενα που γεννιούνται σε ένα αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών και ο εκπαιδευτικός να παραμείνει ως η μοναδική πηγή παροχής πληροφοριών; Μάλιστα, με αφορμή αυτή τη διαπίστωση, ίσως κάποιοι (πολέμιοι του σχολείου) να την χρησιμοποιούν ως επιχείρημα θέτοντας μετ’ επιτάσεως  το ερώτημα: οι εκπαιδευτικοί είναι απαραίτητοι στην σημερινή εποχή και τα σχολεία είναι γνήσιες κοιτίδες αγωγής, μόρφωσης και παιδείας;

Με δεδομένη αυτή τη δέσμη των ερωτημάτων είναι προφανές ότι κάτι πρέπει να αλλάξει, προκειμένου και το σχολείο να διατηρήσει τον κυρίαρχο ρόλο του στην εκπαίδευση των μαθητών και ο εκπαιδευτικός να παραμείνει ο κύριος ρυθμιστής της αγωγής, της μόρφωσης και της παιδείας τους.

Είναι ανάγκη το σχολείο να ανοίξει τις πόρτες του στην κοινωνία, να αφουγκραστεί τις απαιτήσεις της και με βάση τις νέες απόψεις των επιστημών της αγωγής να τις μετασχηματίσει σε διδακτικές προσεγγίσεις στο επίπεδο του κάθε μαθητή (κατά το δυνατόν). Δηλαδή, μια ανθρωποκεντρική στροφή του σχολείου και μια προσπάθεια προς μία εξατομικευμένη μεταχείριση του μαθητή φαίνεται να είναι επιβεβλημένη. Έπειτα το νέο σχολείο πρέπει να επικεντρώσει την προσοχή του στην ανάπτυξη των ικανοτήτων και δεξιοτήτων των μαθητών οδηγώντας τους έτσι στην αυτομόρφωση. Η αυτομόρφωση είναι ίσως το πιο ισχυρό όπλο που πρέπει να διαθέτει ο σύγχρονος άνθρωπος, προκειμένου και τις γνώσεις του να εμπλουτίζει και τις νέες εξελίξεις της επιστήμης να παρακολουθεί. Με άλλα λόγια το άτομο να είναι ικανό, να ξέρει κάθε φορά πού θα ανατρέξει για να αντλήσει πληροφορίες, αλλά και να διαθέτει κριτική ικανότητα στο να επιλέγει ποιες από αυτές έχουν επιστημονική βάση (φιλτράρισμα των πληροφοριών).

Ο εκπαιδευτικός, από την άλλη πλευρά, πρέπει να ασκήσει τον παιδαγωγικό του ρόλο και να μην μείνει μόνο ως πηγή παροχής πληροφοριών. Να λειτουργήσει ως εμψυχωτής του μαθητή και να του διδάξει τρόπο σκέψης. Μέσα από το παράδειγμά του να του εμφυσήσει αρχές, αξίες και ενσυναίσθηση, στοιχεία που είναι απαραίτητα για τη διάπλαση μιας ολοκληρωμένης προσωπικότητας.