Η επιθυμία για προσφορά

ΣΧΟΛΙΟ: Δημοσιεύω ένα γράμμα που μου έστειλε ένας επιστήθιος φίλος εκπαιδευτικός, γιατί ίσως το περιεχόμενο του να αγγίζει τις λεπτές χορδές όχι μόνο του δικού μου συναισθηματικού κόσμου αλλά και πολλών άλλων γνωστών και φίλων.

Κάθε φορά που έρχομαι σε επαφή με την ιδιαίτερη πατρίδα μου είτε μέσα από τις βουβές εικόνες του διαδικτύου (όταν βρίσκομαι μακριά της) είτε αναπνέοντας τον καθαρό αέρα της ατμόσφαιράς της (όταν βρίσκομαι κοντά της), νιώθω μια έλξη ανεξήγητη. Φουντώνει μέσα μου η επιθυμία της επιστροφής, για να εργαστώ και να προσφέρω όπως παλιά, όταν μετά τις σπουδές μου ήρθα και υπηρέτησα για αρκετά χρόνια στα σχολεία της, βοηθώντας τα παιδιά του δημοτικού να μάθουν τα πρώτα τους γράμματα.

Οικογενειακοί λόγοι ήταν καθοριστικοί παράγοντες  να παραμείνω για αρκετά χρόνια στην ιδιαίτερη πατρίδα μου.

Η φλογερή επιθυμία μου όμως να ταράξω τα λιμνάζοντα νερά της επαγγελματικής μου θητείας ήταν ο κύριος λόγος που με ανάγκασε να μετακομίσω σε μεγαλύτερη πόλη. Η μετακίνησή μου αυτή μου άνοιξε νέους δρόμους επαγγελματικής ανέλιξης. Έκανα μεταπτυχιακές σπουδές και ευτύχησα τελικά να υπηρετήσω την εκπαίδευση από διαφορετικές θέσεις και βαθμίδες.

Κλείνοντας τον κύκλο της επαγγελματικής μου θητείας νιώθω την ανάγκη να επιστρέψω στο μέρος που ξεκίνησα. Με αυτό το σκεπτικό η επιθυμία μου φουντώνει να γυρίσω στην ιδιαίτερη Πατρίδα μου και να προσφέρω τη βοήθεια μου έστω στον κοινωνικό τομέα. Είναι εύκολο όμως αυτό;

Δυστυχώς, δεν είναι τόσο εύκολο. Οι συνθήκες μιας πιο άνετης αλλά και πολύβουης ζωής που έζησα τελευταία, η ανάγκη να βρίσκομαι κοντά στους πολύ δικούς μου ανθρώπους, η ανασφάλεια ενός απομακρυσμένου μέρους, χαμηλώνουν τους τόνους των λεονταρισμών μου για επιστροφή και προσφορά.

Δεν πειράζει όμως αρκεί που υπάρχει ενδόμυχα αυτή η επιθυμία, γιατί ξέρεις… η τρίτη ηλικία έχει ένα κοινό γνώρισμα με την παιδική. Της αρέσει ο κόσμο της φαντασίας και του παραμυθιού.

                                               

ΕΝΑΣ ΕΠΙΣΤΗΘΙΟΣ ΦΙΛΟΣ ΣΟΥ