Αντί ευχών δημοσιεύω ε΄να ποίημα του αγαπητού φίλου, ποιητή και Καθηγητή Παν/μίου Σωτήρη Βαρνάβα.
ΤΟ ΦΩΣ ΕΚΕΙΝΟΥ ΤΟΥ ΑΣΤΡΟΥ
Μέσα απ' το σπήλαιο η άφιξή Του αφενός
και μια αλληλουχία γεγονότων αφετέρου
τυχαία να 'ταν όλα αποκλείεται
αφού και οι έσχατοι
χαίρονται του ήλιου το φως
την καλημέρα του φίλου
την αφήγηση των δέντρων καθώς ξημερώνει
παρατείνοντας τις ώρες της μέρας
κι όταν ακόμα πέφτει το σκοτάδι.
Κι ατενίζοντας τ' Ουρανού τον Ορίζοντα
όλο το φως Εκείνου τ' Άστρου
σμίγει με το βλέμμα τους
να βρει το δρόμο η σκέψη
όλοι στη γη να 'χουν κάθε μέρα Χριστούγεννα.
Σωτήρης Π. Βαρνάβας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου