Μαθησιακές Δυσκολίες - Δυσλεξία

Μια ενδιαφέρουσα ομιλία, στο Πολιτιστικό Κέντρο του Μοσχάτου, του κ. Κωνσταντίνου Πόρποδα, Ομότιμου Καθηγητή Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Πατρών  με ειδίκευση - ερευνητικά ενδιαφέροντα:  Γνωστική Ψυχολογία, Ψυχολογία Ανάγνωσης και Γραφής, Δυσλεξία, Μαθησιακές Δυσκολίες.

Νέοι Ποιητές

Η Σταυρούλα Δημητριάδου γεννήθηκε στην Έδεσσα. Από το 2001 ζει μόνιμα στην Πάτρα. Σπούδασε ηλεκτρολόγος μηχανικός, περιβαλλοντολόγος και είναι υποψήφια διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Πατρών. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά της Ελλάδας και της Κύπρου. Το τελευταίο διάστημα ετοιμάζει εντατικά την πρώτη της ποιητική συλλογή.

Χωρίς αναφορά

Άξαφνα τράβηξες το πανί

που με σκέπαζε

το μαλακό μωρουδιακό σφουγγάρι

που ξέπλενες κάθε μου πόνο

με τα αυστηρά μακριά σου δάχτυλα

και τα αετίσια μάτια

φιγούρα από βυζαντινό εικονοστάσι

που δεν την ασχήμυνε ο πόνος

μόνο της έδωκε

κάτι υπερκόσμιο

Σε πήρε ενώ χάιδευα τ’ άσπρα μπαμπάκια

στο προσκέφαλο,

σεμνής γης σοδειά αφειδώλευτη

κι έμεινα λιγοστή

χωρίς να απαλύνουν πια το δάκρυ μου

τα ζυγωματικά σου

Μια ρότα σ’ αφρισμένη θάλασσα

ολάκερη η ζωή σου

μήτε μιας στιγμής να δεις λασκάδα

Μα από πού κληρονόμησες τέτοια αρχοντιά

κι υπερηφάνεια στην ταπεινή καταγωγή σου;

έπιανες το χώμα και φύτρωνε απευθείας καρπός

Τώρα καίει φλογίτσα, νερό και έλαιο

και δεν θυμάμαι πια πως λένε το χωριό μου.

Απολογισμός 

Τι να απέγιναν άραγε εκείνα τα δέντρα 

όπου σκαλίσαμε μικροί τα ονόματά μας

σε έξαρση ματαιοδοξίας και θνητότητας;

εκείνες οι πηγές που μας ξεδίψασαν

κι άρχισαν εξαιτίας μας να στερεύουν;

Κι είναι θαύμα πως δεν δακρύζουν οι παλιές φωτογραφίες

κάθε που μας κοιτάζουν κατάματα

για τις αξίες μας που θυσιάστηκαν κι άγιασαν

σε βωμούς από μάρμαρο κι ανάγκη

Πολύβουη μασκαράτα μη μας εγκαταλείπεις

ο ρόλος μας είναι η ταυτότητά μας

Ρετάλια από κοιλιά μεταξοσκώληκα

ντύνουν τη γύμνια

ανθρώπων που καταναλώνουν

το οξυγόνο ο ένας του άλλου.

                                                           Σταυρούλα   Δημητριάδου

ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΩΝ ΝΥΜΦΩΝ: ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕΙΣ

Διάβασα με μεγάλη προσοχή την απάντηση του αρχαιολόγου κ. Σαράντη Συμεώνογλου στο τεύχος 112 της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΙΘΑΚΗΣ» καθώς και το έγγραφο του κ. Σπύρου Τσιντήλα, Έπαρχου Ιθάκης, προς την Εφορεία Παλαιοανθρωπολογίας- Σπηλαιολογίας .
Στην επιστολή του ο κ. Συμεώνογλου ισχυρίζεται ότι οι εργασίες του στο Σπήλαιο των Νυμφών (εδώ και δεκαοκτώ (18) περίπου χρόνια) είχαν στόχο να φέρουν στην επιφάνεια το δεύτερο μέρος του σπηλαίου, το «Σπήλαιο του Πανός», το οποίο καταπλακώθηκε από τον ισχυρό σεισμό του 373 π. Χ. και στη συνέχεια να το καταστήσουν επισκέψιμο, αφού διανοίξουν σήραγγα 300 μέτρων που θα είχε έξοδο πλησίον της οικίας Καμπούρογλου, η οποία ειρήσθω εν παρόδω είναι τώρα κλεισμένη (άγνωστο γιατί). Η διάνοιξη αυτής της σήραγγας, συνεχίζει ο κ. Συμεώνογλου, θα επιτρέψει στους επισκέπτες να εισέλθουν από την είσοδό της και να θαυμάσουν το «Σπήλαιο του Πανός» και με ειδικό ανελκυστήρα να ανέλθουν στο Σπήλαιο των Νυμφών.
Καμία αντίρρηση επί όλων αυτών των ισχυρισμών, άλλωστε δεν είμαι ειδήμων να αποφανθώ για τα αρχαιολογικά ευρήματα και τις ερμηνείες τους. Αυτό που έχω να ρωτήσω είναι: Σε ποια κατάσταση βρίσκεται το Σπήλαιο από τότε που τελείωσαν οι εργασίες του κ. Συμεώνογλου (από το 1998); Ήταν επισκέψιμο στη συνέχεια; Ποια η τύχη των αναρίθμητων κομματιών από τους σταλακτίτες-σταλαγμίτες κτλ. που ήταν πεταμένα στο γύρω χώρο λόγω της εκσκαφής που πραγματοποιήθηκε; Γιατί τόσο καιρό δε ζήτησε χρηματική ενίσχυση να συνεχίσει το προγραμματισμένο έργο του; Όλα αυτά είναι ερωτήματα που μας οδηγούν στο να εξετάσουμε το θέμα με ρεαλισμό και με την υπάρχουσα οικονομική κατάσταση που βρίσκεται η Χώρα μας και όχι με γνώμονα σχέδια που βασίζονται σε ιδεαλιστικές προοπτικές.
Η αρμόδια αρχή που είναι η Εφορεία Παλαιοανθρωπολογίας – Σπηλαιολογίας (Νότιας Ελλάδος) με τα έγγραφά της: α) 2644/30-07-2008 και β) 261/26-01-2009 όντως έδινε κάποιες άλλες λύσεις, όπως αναφέρει στην επιστολή του και ο κ. Έπαρχος Ιθάκης. Προφανώς όμως σε μία μεταγενέστερη εξέταση του θέματος (και μετά από πιέσεις του Δημάρχου, της Δημοτικής Επιτροπής και του κ. Αρσένη, Προέδρου του Συλλόγου Φιλομήρων) η αρμόδια υπηρεσία αποφάσισε να προχωρήσει στην επιχωμάτωση του μεγάλου κενού που δημιουργήθηκε, ως πιο συμφέρουσα και εφικτή λύση. Άλλωστε η προτελευταία πρόταση της αρμόδιας υπηρεσίας (261/26-01-2009) παρόλο που αναφερόταν στην αξιοποίηση όλου του σπηλαίου, περιοριζόταν τελικά στο να διαμορφώσει τον εξωτερικό χώρο και να δημιουργήσει πλάτωμα θέασης αμέσως μετά την είσοδο του σπηλαίου. Τις υπόλοιπες προτάσεις για αξιοποίηση όλου του σπηλαίου τις χαρακτήριζε απραγματοποίητες, γιατί απαιτούσαν γεωτεχνική μελέτη και ικανές πιστώσεις.
Και ερωτώ:
1) Ήταν προτιμότερο να παραμένει το Σπήλαιο των Νυμφών μη επισκέψιμο και άλλο χρονικό διάστημα; (ο κ. Σπύρος Αρσένης σημειώνει ότι το Σπήλαιο από 1980 – 1998 που ήταν επισκέψιμο δεχόταν πάνω από 7000 επισκέπτες ετησίως).
2) Με ποιο τρόπο το Σπήλαιο θα καθίστατο ακίνδυνο για τους επισκέπτες; Με ποιο τρόπο θα καλυπτόταν το τεράστιο κενό που προήλθε από την ανασκαφή του κ. Συμεώνογλου και ποιες δαπάνες και μελέτες θα χρειαζόταν;
3) Ήταν εφικτή η πρόταση του κ. Συμεώνογλου για αξιοποίηση του «Σπηλαίου του Πανός» και της διάνοιξης σήραγγας, που στην προκειμένη περίπτωση το Υπουργείο Πολιτισμού δε διαθέσει πιστώσεις για αρχαιολογικές εργασίες πάνω από το έδαφος και θα διαθέσει χρήματα για σήραγγες και άλλες εργασίες του υπεδάφους;
Προφανώς λοιπόν επιλέχθηκε η συμφέρουσα και εφικτή λύση, προκειμένου από το ερχόμενο Καλοκαίρι το Σπήλαιο των Νυμφών να είναι επισκέψιμο. Άλλες λύσεις, θεωρώ, ότι θα διαιώνιζαν το πρόβλημα και όλοι εμείς οι Ιθακήσιοι θα συζητούσαμε για ρομαντικούς περιπάτους στο «Σπήλαιο του Πανός» και έμμεσα να «αντιπολιτευόμαστε» τις κινήσεις του Δήμου ή άλλων φορέων (Δημοτικής Επιτροπής, Συλλόγου Φιλομήρων) που προσπαθούν να δώσουν άμεσες και ρεαλιστικές λύσεις στα προβλήματα της Ιθάκης.

Παιδεία, Εκπαίδευση, Αγωγή, Μόρφωση

Σχηματική αποτύπωση των εννοιών: Παιδεία, Εκπαίδευση, Αγωγή και Μόρφωση.
Έτσι, για να μην συγχέουμε αυτές τις έννοιες.

Λογοτεχνικές παρουσιάσεις

Ένα πολύ ενδιαφέρον ιστολόγιο της κας Στεφανίας Κωστοπούλου, Φιλολόγου με μεταπτυχιακό στη Λογοτεχνία. Σε αυτό παρουσιάζει κείμενά της για βιβλία σπουδαίων λογοτεχνών. Το προτείνω.
Πατήστε εδώ

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Το Υπουργείο Παιδείας υιοθέτησε τελευταία μια σειρά από μέτρα για το Νηπιαγωγείο, το Δημοτικό και το Γυμνάσιο, τα οποία συνοψίζονται στα εξής: Μείωση του χρόνου διδασκαλίας, περιορισμός των εξετάσεων, περισσότερος χρόνος για αυτενέργεια, μάθηση και έρευνα για τα παιδιά, ολοήμερο σχολείο. Γι' αυτά τα μέτρα θα επιθυμούσα να εκφράσω κάποιες απόψεις μου υπό τον όρο να περιοριστώ στον χώρο της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, που τον υπηρέτησα για πολλά χρόνια.

Σκοπός ενός σύγχρονου σχολείου (τουλάχιστον Νηπιαγωγείου και Δημοτικού) δεν είναι μόνο η απόκτηση γνώσεων εκ μέρους των μαθητών αλλά κυρίως η ανάπτυξη δεξιοτήτων, αυτών που θα τους καταστήσουν ικανούς να οδηγηθούν στην αυτομόρφωση. Με άλλα λόγια το σχολείο πρέπει να επικεντρώσει το ενδιαφέρον του στο αποκτήσουν οι μαθητές «τρόπο σκέψης», να  μάθουν «πώς να μαθαίνουν». Είναι προτιμότερο αντί να εξαντλήσουν την ύλη π.χ. των Φυσικών, να μάθουν πώς να διερευνούν τα φυσικά φαινόμενα που παρατηρούν, δηλαδή σε μια απορία τους να αναζητούν λύσεις, να οδηγούνται σε πειραματισμούς, να καταλήγουν σε κάποια συμπεράσματα, τα οποία θα τους οδηγήσουν στην τροποποίηση των αρχικών ιδεών τους (τρόπος διερεύνησης επιστημονικών αναζητήσεων).

Με αυτό το σκεπτικό σωστά το υπουργείο προτείνει τη μείωση της διδακτέας ύλης, με την προϋπόθεση όμως ο διδακτικός χρόνος που εξοικονομείται να διατεθεί στη βαθύτερη κατανόηση όλων αυτών των επιστημονικών εννοιών μέσω της καλλιέργειας των αναγκαίων δεξιοτήτων. Άλλωστε η παιδαγωγική επιστήμη προτείνει ότι η διδακτέα ύλη δεν είναι αυτοσκοπός αλλά μέσον προς εκπλήρωση του σκοπού. Επίσης, πρέπει να είμαστε λίγο πραγματιστές και να δούμε ότι όλες αυτές οι επιστημονικές πληροφορίες, που συνεχώς μας κατακλύζουν, δεν μπορούν να μετατραπούν σε γνωστικά αντικείμενα που πρέπει να διδαχτούν στο σχολείο. Σε μια τέτοια περίπτωση θα οδηγηθούμε στα αντίθετα αποτελέσματα για τους μαθητές, που δεν θα είναι άλλα από τη δημιουργία συναισθημάτων αντιπάθειας για το σχολείο.

Και ενώ όλα αυτά είναι κατανοητά από την πλειοψηφία των εκπαιδευτικών (θυμίζω  παλαιότερα τις εντονότατες επικρίσεις των συνδικαλιστικών τους οργάνων ενάντια στην αντιπαιδαγωγική επιμήκυνση του ωραρίου διδασκαλίας) παρατηρούμε σήμερα αντιδράσεις προς την αντίθετη κατεύθυνση. Τι άραγε συμβαίνει; Μήπως οι πρόσφατες νομοθετικές ρυθμίσεις του Υπουργείου Παιδείας περιέχουν κάποια στοιχεία, που αντί να ολοκληρώνουν την προσπάθεια για ποιοτική αναβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης την οδηγούν σε αντίθετα αποτελέσματα και ποιες είναι αυτές οι νομοθετικές ρυθμίσεις;

Το υπουργείο Παιδείας στην προσπάθειά του να εξοικονομήσει πιστώσεις για την λειτουργία των σχολείων της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης (εξαιτίας της οικονομικής ύφεσης που αντιμετωπίζει η Χώρα μας), πρότεινε την εκ περιτροπής απασχόληση των εκπαιδευτικών (δασκάλων) στο ολοήμερο σχολείο. Αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος είναι να μην υπάρχει μια συνέχεια (κοινή αντιμετώπιση, κοινή μεθοδολογία) στην προετοιμασία των μαθητών για την άλλη ημέρα, αφού είναι απαραίτητος ο απόλυτος συντονισμός του δασκάλου του ολοήμερου με τους εκπαιδευτικούς του πρωινού ωραρίου. Η έλλειψη λοιπόν ενός σωστού προγραμματισμού για την προετοιμασία των μαθητών και η απασχόληση των εκπαιδευτικών ειδικοτήτων σε 3-4 σχολεία ίσως οδηγήσει σε περαιτέρω απαξίωση του θεσμού του ολοήμερου σχολείου.

Είναι αναγκαίο λοιπόν το Υπουργείο Παιδείας να επανασχεδιάσει άμεσα τη λειτουργία του ολοημέρου σχολείου. Είδομεν…

Τι είναι "Οι γονείς- ελικόπτερα"

H πρώην Πρύτανης του Πανεπιστημίου του Stanford, Lythcott-Haims υποστηρίζει πως οι γονείς-ελικόπτερα καταστρέφουν μια ολόκληρη γενιά παιδιών.

Ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας είναι σαφής.

Κρατάτε, λέει, ασφαλείς αποστάσεις από τα προπορευόμενα οχήματα, είτε είναι σταματημένα είτε είναι εν κινήσει. Απλό και κατανοητό. Μακάρι να ήταν το ίδιο απλό και όσον αφορά τις αποστάσεις που πρέπει να κρατούμε οι γονείς από τα παιδιά μας.

Τώρα τελευταία ένας καινούριος όρος έκανε την εμφάνισή του. Είναι οι γονείς-ελικόπτερα. Αυτοί, δηλαδή, που βρίσκονται συνέχεια σαν ελικόπτερα πάνω από τα παιδιά τους, παρακολουθούν κάθε τους κίνηση, δεν τα αφήνουν να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και τα πνίγουν με την αγάπη και την προστασία τους.

Το να θέλει κάποιος να προστατέψει και να βοηθήσει το παιδί του είναι απολύτως κατανοητό. «Θα έκανα τα πάντα για να βοηθήσω τα παιδιά μου», λένε οι περισσότεροι γονείς, και το εννοούν. Αυτό το τα πάντα, όμως, περιλαμβάνει πολλά. Από το μια υγιή μέχρι μια αρρωστημένη συμπεριφορά. Γιατί είναι ένα πράγμα, για παράδειγμα, να κάτσω να εξηγήσω στο παιδί μου πώς να κάνει εξισώσεις με κλάσματα και εντελώς διαφορετικό να κάτσω να τις λύσω εγώ.