Όταν χάνεται η εμπιστοσύνη, αρχίζει η γραφειοκρατία: Το παράδειγμα του παρουσιολογίου των εκπαιδευτικών

Το σεβαστό Υπουργείο Παιδείας προωθεί την καθιέρωση του παρουσιολογίου των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Δηλαδή, ο εκπαιδευτικός υπογράφει καθημερινά την ώρα της προσέλευσης και της αναχώρησής του από το σχολείο.

Εξετάζοντας, κατ’ αρχήν, αυτό το μέτρο φαίνεται ότι είναι λογικό και δίκαιο. Ασφαλώς, ο εκπαιδευτικός (ο υπάλληλος) πρέπει να τηρεί το ωράριό του σύμφωνα με τον υπαλληλικό κώδικα. Αυτό όμως που διερωτώμαι είναι:  Ο Διευθυντής  του σχολείου δεν αντιλαμβάνεται την απουσία του εκπαιδευτικού από το σχολείο; Ασφαλώς και την αντιλαμβάνεται, γιατί δεν είναι Διευθυντής κάποιας δημόσιας υπηρεσίας που δεν μπορεί να διαπιστώσει απόλυτα την ακριβή ώρα προσέλευσης και αναχώρησής του κάθε υπαλλήλου, επειδή αυτός είναι εγκαταστημένος σε κάποιο γραφείο, μακριά από το γραφείο του. Ο Διευθυντής του σχολείου είναι παρών σε όλες τις στιγμές του σχολικού ωραρίου. Άλλωστε, η απουσία του εκπαιδευτικού έχει ως αποτέλεσμα οι μαθητές να μην κάνουν μάθημα και να βρίσκονται στο προαύλιο του σχολείου, γεγονός που πολύ εύκολα γίνεται αντιληπτό.

Επομένως, προς τι αυτό το μέτρο; Είναι προφανές ότι οι Διευθύνσεις Εκπαίδευσης δεν εμπιστεύονται τον Διευθυντή του σχολείου (ας αφήσουμε κατά μέρος τον εκπαιδευτικό) και έτσι αρχίζει η γραφειοκρατία.

Κρίμα! Γιατί θεωρώ ότι οι Διευθυντές των Σχολείων στην πλειοψηφία τους είναι πρόσωπα υπεύθυνα και ευσυνείδητα. Άλλωστε, η επιλογή τους στηρίχθηκε σε αξιοκρατικές διαδικασίες.

Το σεβαστό ΥΠΑΙΘ πρέπει να αντιληφθεί ότι οι εκπαιδευτικοί διδάσκουν καθημερινά στους μαθητές εκτός από τα μαθήματα και αξίες (σεβασμό, ευσυνειδησία, ήθος κτλ.), επομένως πρέπει να τους δείξει την πρέπουσα εμπιστοσύνη και να εγκαταλείψει τα αστυνομικά μέτρα, που δημιουργούν τριβές στις σχέσεις των ατόμων και τίποτε άλλο.