Για τον φίλο μου, τον Σπύρο Παξινό από τη Λεύκη της Ιθάκης

ΣΧΟΛΙΟ: Στο ιστολόγιό μου εκτός από τα «Εκπαιδευτικά» υπάρχουν και τα «άλλα» και μέσα στα «άλλα» συγκαταλέγονται και τα κοινωνικά και δυστυχώς τα κοινωνικά που σκορπίζουν στεναχώρια και θλίψη, όταν σχετίζονται με ανθρώπινες απώλειες και στην προκειμένη περίπτωση την απώλεια του φίλου Σπύρου Παξινού.

*-----------------*

Μαζί ως μαθητές Γυμνασίου, οικότροφοι στο σπίτι του Τζώρτζη του Κουβαρά στο Βαθύ και μετά τα καλοκαίρια στην Ιθάκη, όταν ήσουν ξέμπαρκος. Αρκετός χρόνος για να σκιαγραφήσω σε αδρές γραμμές την προσωπικότητά σου, φίλε Σπύρο.

Καθαρό και σπίρτο μυαλό, πάντα με το αισιόδοξο χαμόγελο στα χείλη, συναισθηματικός με περίσσεια αγάπη για τους δικούς σου ανθρώπους. Με τις επικοινωνιακές σου δεξιότητες, την ομορφιά του προσώπου σου, το χιούμορ σου και τις πάντοτε σεβαστές σου απόψεις για ζωτικά θέματα της ανθρώπινης ύπαρξης, σκόρπιζες έναν αέρα οικειότητας στα πρόσωπα που συναναστρεφόσουν. Σκληρός εργάτης της βιοπάλης μέχρι την τελευταία στιγμή, που έδειχνες σημάδια ότι οι σωματικές σου δυνάμεις άρχισαν να σε εγκαταλείπουν.

Και ήρθε η ώρα του αποχωρισμού από αυτόν τον πρόσκαιρο κόσμο. Τα κύματα της θάλασσας, που για πολλά χρόνια τα πάλευες, σκέπασαν την ανθρώπινη ύπαρξή σου. Όμως οι αρετές του χαρακτήρα σου επιπλέουν και η αύρα τους χαράζει στη μνήμη, όλων αυτών που σε γνώρισαν, ανεξίτηλα τα σημάδια τους.  Αιωνία σου η μνήμη, φίλε Σπύρο !!!