«Μεταρρυθμίσεις» στην Εκπαίδευση

Οι όροι αλλαγή, πρόοδος, βελτίωση, εξέλιξη, ανάπτυξη, μεταρρύθμιση είναι έννοιες πολυσυζητημένες στις μέρες μας. Κεντρική θέση φυσικά κατέχουν και στην εκπαίδευση. Ειδικότερα, αλλαγή σημαίνει η μετάβαση από μια κατάσταση στην άλλη, όταν αυτή είναι οριστική και πλήρης, ενώ μεταρρύθμιση είναι η μεταβολή του ρυθμού, του τρόπου λειτουργίας και οργάνωσης ενός συστήματος για την επίτευξη καλύτερου αποτελέσματος (Μπαμπινιώτης, 2002, σσ. 121, 1086).

Πολυσυζητημένες λοιπόν οι έννοιες αυτές και στην εκπαίδευση αλλά συχνά συγχεόμενες σε σημείο που οι έννοιες: αλλαγή, πρόοδος, βελτίωση, εξέλιξη στο εκπαιδευτικό σύστημα να έχουν αντικατασταθεί - απορροφηθεί από την έννοια της μεταρρύθμισης.

Για να είμαστε όμως δίκαιοι πρέπει να παραδεχτούμε ότι κατά καιρούς έγιναν όντως μεταρρυθμίσεις (μεταρρύθμιση Παπανούτσου), οι οποίες άλλαξαν τη φυσιογνωμία του σχολείου. Δεν μπορώ όμως να δεχθώ ως μεταρρυθμίσεις κάποιες άλλες που συζητούνται τελευταία, όπως: αύξηση του αριθμού των μαθητών στην τάξη μετά τις συγχωνεύσεις σχολείων και τμημάτων, κατάργηση κάποιων μαθημάτων από το πρόγραμμα σπουδών, εισαγωγή των μαθητών στις ανώτερες και ανώτατες σχολές μέσα από αλλεπάλληλες εξετάσεις (μαθαίνω ότι τετραπλασιάζεται ο αριθμός των εξετάσεων στο «Νέο» Λύκειο). Και ερωτώ:

Αυτές οι εξαγγελίες βελτιώνουν την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης ή τη φέρνουν κάποια χρόνια πίσω; Ακολουθούν τις σύγχρονες απόψεις των επιστημών της αγωγής ή υιοθετούν στις απόψεις του παλιού σχολείου;

Όλα αυτά πρέπει εκτενώς να τα σχολιάσουμε. Προς το παρόν προβάλλω τα ερωτήματα για συζήτηση.  

Πηγές:

Μπαμπινιώτης Γ. (2002) Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Β΄ έκδ., Αθήνα: Kέντρο Λεξικολογίας Ε.Π.Ε.