Η διαχείριση των συνδικαλιστικών προνομίων από τους εκπαιδευτικούς

Είναι δικαίωμα των εκπαιδευτικών θα έλεγα, κατ’ αρχάς, το γεγονός ότι δύο ημέρες τον χρόνο τους χορηγείται άδεια από τα καθήκοντά τους για συνδικαλιστική χρήση (συνήθως για εκλογές Δ.Σ. πρωτοβάθμιου και δευτεροβάθμιου συνδικαλιστικού οργάνου). 

Το ερώτημα όμως που τίθεται είναι: Χορηγούνται άδειες και σε άλλες κατηγορίες εργαζομένων στον δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα για συνδικαλιστικούς λόγους εντός του εργασιακού τους ωραρίου; Δεν νομίζω ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο. Επομένως, θα έλεγα, ότι  αυτού του είδους η μεταχείριση των εκπαιδευτικών δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως δικαίωμα αλλά ως προνόμιο.

Ανεξάρτητα όμως από αυτό το γεγονός πρέπει να ομολογήσουμε ότι η παραχώρηση της άδειας των δύο ημερών τον χρόνο ήταν ένα προνόμιο, που κατακτήθηκε μετά από επίμονες και δυναμικές διεκδικήσεις των συνδικαλιστικών οργανώσεων των εκπαιδευτικών. Αυτή όμως η κατάκτηση του κλάδου των εκπαιδευτικών έτυχε σωστής χρήσης από τους περισσοτέρους; Αυτό, νομίζω, ότι είναι το καίριο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί πριν κάνουμε την κριτική μας.

Εξ όσων γνωρίζω, οι Γενικές Συνελεύσεις των κατά τόπους Συλλόγων  ξεκινούσαν εκείνες τις ημέρες (στους περισσότερους συλλόγους) με οριακή απαρτία, για να μην πω οριακή απαρτία κατά την πρώτη ώρα.  Η υπόλοιπη ημέρα διατίθετο από τη μεριά αρκετών εκπαιδευτικών ως μία ευκαιρία για άλλες δραστηριότητες (π.χ. για ψώνια στα καταστήματα της πρωτεύουσας του νομού ή για καφέ ή για παραμονή στο σπίτι μέχρι την ώρα που θα γινόταν η ψηφοφορία ή για εκπλήρωση κάποιας εργασίας κτλ.). Μάλιστα, ακόμη και αν ο εκπαιδευτικός δεν ψήφιζε, ποτέ δεν έγινε παρατήρηση σε κανέναν, γιατί απουσίαζε από την εργασία του στο σχολείο, αφού το όνομά του δεν ήταν γραμμένο στο πρωτόκολλο των ψηφισάντων.

Αυτή είναι η αλήθεια και την αλήθεια, δυστυχώς, αν είναι εις βάρος των υφισταμένων, την χρησιμοποιούν οι διοικήσεις ως επιχείρημα, αν θελήσουν κάποια στιγμή να περιορίσουν τα προνόμιά τους. Έφθασε, λοιπόν, η ώρα που το Υ.ΠΑΙ.Θ απαγόρευσε τη  χορήγηση αυτής της κατηγορίας των αδειών. Λυπάμαι γι’ αυτό το γεγονός, αλλά δεν έχω επιχειρήματα να υπερασπιστώ το αντίθετο.

Θεωρώ, ότι αν δεν αλλάξουν οι νοοτροπίες και σε ορισμένα άλλα θέματα, κινδυνεύουν οι εκπαιδευτικοί να έχουν  μεγαλύτερο κόστος. Θα μου πείτε, μεγαλύτερο κόστος από την περικοπή των αποδοχών μπορεί να υποστεί ο κλάδος των εκπαιδευτικών;  Ασφαλώς όχι και το κόστος αυτό είναι πολύ βαρύ και ασήκωτο. Τουλάχιστον, ας προστατεύσουν κάποια θεσμικά επιτεύγματα του κλάδου, όπως είναι ο θεσμός του Ολοήμερου Σχολείου, που εξασφάλισε πολλές θέσεις εργασίας στους αδιόριστους εκπαιδευτικούς του δημοσίου τομέα, γιατί πολύ φοβάμαι ότι δε γίνεται σωστή διαχείριση και αυτού του επιτεύγματος του κλάδου από την πλευρά κάποιων εκπαιδευτικών, και χωρίς να θέλω να κινδυνολογήσω, σε λίγα χρόνια δεν ξέρω αν υπάρχει το ΕΣΠΑ για να σώζει κάποιες καταστάσεις.