Κύριος στόχος της υποχρεωτικής εκπαίδευσης είναι να τη διαβούν όλοι ανεξάρτητα το τι γνωστικό υλικό θα αποκομίσουν και δεν μιλώ για τους «καλούς» μαθητές αλλά κυρίως γι’ αυτούς που αναγκάζονται , από το σύστημα που επικρατεί, να εγκαταλείψουν τη φοίτησή τους (και είναι αρκετοί αυτοί). Ένα από αυτά τα εμπόδια είναι και το γεγονός ότι τόσο μεταξύ των μαθητών όσο και μεταξύ των γονέων η βαθμολογία έχει γίνει κυρίαρχος στόχος (η βαθμοθηρία στο μεγαλείο της). Οι μαθητές δεν επικεντρώνουν την προσοχή τους σε αυτά που θα μάθουν και στις δεξιότητες που θα αποκτήσουν (δηλαδή στην παραγωγή ουσιαστικού εκπαιδευτικού έργου), αλλά στο βαθμό που θα πάρουν. Κινδυνεύει, δηλαδή, να χαθεί η αυτοτέλεια των εκπαιδευτικών βαθμίδων, αφού η κάθε μία αντιμετωπίζεται ως προθάλαμος της άλλης (χάθηκε η αυτοτέλεια του Λυκείου ας μη χαθεί και αυτή του Δημοτικού και του Γυμνασίου). Παράλληλα, διαταράσσονται οι σχέσεις μεταξύ μαθητών και γονέων, αφού η εκπαίδευση του μαθητή συνδέεται με ένα σύστημα ποινών και αμοιβών που εκφράζονται από τους γονείς με βάση «τους βαθμούς που έφερε» το παιδί τους. Ταυτόχρονα επηρεάζεται και η σχέση του μαθητή με τους δασκάλους και τους καθηγητές του, οι οποίοι ενώ είναι οι αρμόδιοι να τον καθοδηγήσουν, να τον εμψυχώσουν και να τον βοηθήσουν να αναδείξει τις όποιες ικανότητες και δεξιότητες διαθέτει, χρησιμοποιούν τον βαθμό ως τιμωρία ή ανταμοιβή.
Έτσι, προβάλλεται ως επιτακτική η ανάγκη της περιγραφικής αξιολόγησης εκφρασμένη όχι με γενικά χαρακτηριστικά του τύπου «Καλός», «μέτριος», «χρειάζεται βελτίωση» κτλ. αλλά μιας συστηματικής και προσεκτικής εκτίμησης της γνωστικής προόδου και όχι μόνο του μαθητή σε βασικά σημεία, όπως: Ικανότητα ανάλυσης ενός θέματος ή προβλήματος, ικανότητα υπολογισμού, εκτέλεσης πράξεων και λύσης προβλημάτων, ικανότητα κριτικής σκέψης, συμμετοχής στο μάθημα, συμπεριφορά κατά τη διάρκεια του μαθήματος, ικανότητα οργάνωσης των εργασιών του, τρόπος έκφρασης και ανάπτυξης του περιεχομένου ενός θέματος, χρήση λεξιλογίου κτλ. Έτσι, έμμεσα η περιγραφική αξιολόγηση αντικατοπτρίζει το προφίλ του μαθητή, τη σύγκρισή του δηλαδή με τον εαυτό του και όχι με τους συμμαθητές του.
Από τα ανωτέρω διαφαίνεται ότι αυτού του είδους η περιγραφική αξιολόγηση είναι απαιτητική εργασία και προϋποθέτει εκπαιδευτικό που ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΤΟΝ ΜΑΘΗΤΗ. Προϋποθέτει έναν εκπαιδευτικό «σύμβουλο» και «καθοδηγητή» του μαθητή (το καλύτερο θα ήταν ο κάθε μαθητής να έχει τον δικό του «σύμβουλο» εκπαιδευτικό).
Με αυτές τις προϋποθέσεις συνηγορώ υπέρ της περιγραφικής αξιολόγησης του μαθητή της υποχρεωτικής εκπαίδευσης (Γυμνάσιο, Δημοτικό). Πιστεύω να εφαρμοστούν όλα αυτά δημιουργώντας τις υποδομές και τις προϋποθέσεις για μια συστηματική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών πάνω σε αυτό το θέμα.
ΥΓ. Παραθέτω δύο δείγματα περιγραφικής αξιολόγησης στη Γλώσσα και στα Μαθηματικά του 1ου Προτύπου Πειραματικού Γυμνασίου Αθήνας (κάτω μέρος του συνδέσμου) Πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου