Διαχείριση συναισθημάτων

 Από το προσωπικό ιστολόγιο της εκπαιδευτικού και πρώην φοιτήτριάς μου, κ. Αναστασίας Οικονομοπούλου (http://anastaok.blogspot.gr),  δανείζομαι αυτό το θέμα και το δημοσιεύω και στο δικό μου ιστολόγιο. 

Λόγια σωστά, λόγια σοφά, λόγια που δείχνουν τους στόχους της εκπαιδευτικής διαδικασίας...

                             ---------------------------------------
 

"Λέτε: Είναι κουραστικό να συναναστρέφεσαι παιδιά.

-Έχετε δίκιο.

-Προσθέτετε: Γιατί πρέπει να κατέβεις στο επίπεδό τους, να χαμηλώσεις, να σκύψεις, να λυγίσεις, να γίνεις μικρός.

-Εδώ έχετε άδικο. Δεν είναι αυτό που κουράζει πιο πολύ.

Φταίει μάλλον το ότι είστε υποχρεωμένοι να φτάσετε στο ύψος των συναισθημάτων τους. Να τεντωθείτε, να μακρύνετε, να σηκωθείτε στις μύτες των ποδιών.

Για να μην τα πληγώσετε."

  
περιοδικό Παράθυρο στην Εκπαίδευση, τεύχος 49 
(Janusz Korczak, από το βιβλίο της Isabelle Filiozat   
Στην καρδιά των συναισθημάτων του παιδιού)

 Ένας ακόμη ρόλος προστέθηκε.Ένας καλός δάσκαλος, λοιπόν, καλείται να έχει-εκτός των άλλων- και συναισθηματική νοημοσύνη. Να αναγνωρίζει  τα δικά του συναισθήματα εν τη γενέσει τους, να τα ελέγχει, να τα χειραγωγεί και να οδηγηθεί έτσι στην αυτεπίγνωση.Χρειάζεται όμως το ίδιο να κάνει και με τα συναισθήματα των άλλων, ώστε να μπορεί να διαχειριστεί αποτελεσματικότερα τις σχέσεις με τους μαθητές του.

Θα πρέπει, εν ολίγοις, να μπορεί να δώσει τρρρρρόπο στην οργή (και όχι τόπο)!

Δύσκολα τα πράματα...