Οι προσδοκίες του εκπαιδευτικού στην τάξη

Πολλοί επιστήμονες υποστηρίζουν σήμερα ότι το σχολικό περιβάλλον γίνεται θετικότερο, όταν ο εκπαιδευτικός έχει πεισθεί ότι όλα τα παιδιά μπορούν να μάθουν. Με άλλα λόγια έχει πρόθεση να προσκαλέσει τον μαθητή στην εκπαιδευτική διαδικασία εκφράζοντας, όταν του δίνεται η ευκαιρία, την εμπιστοσύνη του σ’ αυτόν. Για τον σκοπό αυτό:

• προσπαθεί να βρει κάτι καλό σε κάθε παιδί,
• αρνείται να δεχθεί το «δεν μπορώ να το μάθω αυτό»,
• ενδιαφέρεται πραγματικά για τους μαθητές του ως άτομα και όχι απλώς ως μαθητές,
• εφαρμόζει τους σχολικούς κανόνες δίκαια και απαρέγκλιτα και τέλος
• δε δέχεται δικαιολογίες για την κακή απόδοση.

 Αυτή η αγωγή της πρόσκλησης και του χαρακτήρα δε διδάσκεται ούτε με λόγια ούτε σε καθορισμένη διδακτική ώρα, αλλά με τη στάση, τις πεποιθήσεις και το καθημερινό παράδειγμα του εκπαιδευτικού. 

ΠΗΓΕΣ:

DELISLE, J. (1998). Απόδοση σεβασμού και αρμοδιότητας στο αναλυτικό πρόγραμμα και στη διδασκαλία. Στο βιβλίο ΚΩΣΤΑΡΙΔΟΥ – ΕΥΚΛΕΙΔΗ, Α., Τα κίνητρα στην εκπαίδευση. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.

SCHUNK, D., PINTRICH, P., MEECE, J. (2010). Τα κίνητρα στην εκπαίδευση (μεταφραση). Αθήνα: Gutenberg.