Του ουράνιου τόξου τα παιδιά

ΣΧΟΛΙΟ: Δημοσιεύω τις «αναπολήσεις…» του αγαπητού φίλου Θόδωρου Θανόπουλου, τ. Σχολικού Συμβούλου Ειδικής Αγωγής. Ο Θόδωρος, μέσα από τους στίχους του ποιήματός του: «Του ουράνιου τόξου τα παιδιά», σκιαγραφεί τις δημιουργικές στιγμές τόσων χρόνων στη σχολική τάξη και προβάλλει τη μεγάλη του ευαισθησία για το παιδί, που αναζητά την αγάπη και τη βοήθεια του Δασκάλου.    

   

Όταν με πιάνουν οι αναπολήσεις κι αναθυμάμαι τις ωραίες, συγκινητικές, όμορφες μα και παραγωγικές και δημιουργικές στιγμές του δοσίματος και της προσφοράς που και μαζί ζήσαμε! Να είσαι καλά! (Σου το στέλνω για "Τα εκπαιδευτικά κι άλλα" Θόδωρος Θανόπουλος

Του Ουράνιου τόξου τα παιδιά

Πέρναγε ο χρόνος, κύλαγε η ζωή,

άλλοτε μ’ ένα δάκρυ ή με μια πληγή …

κι όλα γινόντουσαν γέλιο, χαρά

απ’ του ουράνιου τόξου τα παιδιά !

Έρχονταν άχαρες της μιζέριας στιγμές

με θλίψη με πόνο και με εμμονές.

Απάγκιο βρίσκεις, ζεστή αγκαλιά

στου ουράνιου τόξου τα παιδιά !

Κι αν κάποια μέρα ήταν αλγεινή

κι η αγάπη στις καρδιές είχε χαθεί,

τον ήλιο φέρναν, τη ζεστασιά

στου ουράνιου τόξου τα παιδιά !

Θ. Θανόπουλος