Δάσκαλος: Επάγγελμα, λειτούργημα ή κάτι πιο πάνω από αυτά;

Πολλοί λένε ότι το επάγγελμα του εκπαιδευτικού είναι λειτούργημα. Εγώ θα έλεγα ότι είναι ΙΔΕΑ. Είναι ιδέα, γιατί ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ (με τη γενική έννοια του όρου) πρέπει να διαθέτει τις απαραίτητες γνώσεις και δεξιότητες, που να τον καθιστούν τον βασικότερο παράγοντα για τη σχολική επιτυχία.

Ο εκπαιδευτικός πρέπει να έχει «επιστημονική ταυτότητα», να γνωρίζει τον μαθητή του (τις αδυναμίες του, τα προτερήματά του, τον συναισθηματικό του κόσμο κτλ.), να είναι κάτοχος του διδακτικού αντικειμένου, να γνωρίζει τις στρατηγικές που θα εφαρμόσει, προκειμένου ο μαθητής του να κατακτήσει τη γνώση με αποτελεσματικό τρόπο και μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα, αιτιολογώντας με επιστημονικά επιχειρήματα τις διδακτικές του ενέργειες.

Ο σύγχρονος εκπαιδευτικός πρέπει, πρωτίστως και κυρίως, να δημιουργεί κλίμα αμοιβαίου σεβασμού και εκτίμησης, να αγαπά τον μαθητή του και να εκδηλώνει την αγάπη του και το ενδιαφέρον του γι’ αυτόν. Να είναι ήρεμος, ευγενής, συνεπής, εκφραστικός και επικοινωνιακός. Να είναι συνοδηγός και συνοδοιπόρος του μαθητή στο μαγευτικό ταξίδι που οδηγεί στη μάθηση. Γι’ αυτό πρέπει να εμπνέει και να διδάσκει με το παράδειγμά του και την όλη του προσωπικότητα.

Είναι, λοιπόν, ή δεν είναι ιδέα αυτό που υπηρετεί o εκπαιδευτικός; Είναι, όντως, μεράκι, αγάπη για το παιδί, που πρέπει να τη ζει, να την εκφράζει. Είναι ένας άλλος τρόπος ζωής, μαγευτικός και υπέροχος !!!

ΥΓ.

Αν ξαναγεννιόμουν, πάλι ΔΑΣΚΑΛΟΣ θα γινόμουν !!!